από δελφινάκι » Πέμ Σεπ 18, 2003 11:15 am
Μου την έσπασες, μα δεν ξέσπασες,
συγκρατήθηκες πονηρά,
σε βαρέθηκα κι ονειρεύτηκα πιο παράξενα,
πιο βαθιά.
Οτι ζόρι τραβάς, στα ρηχά το κρατάς,
δεν ξανοίγεσαι, ανοιχτά δεν κολυμπάς,
δελφινάκι μου εσύ, κλείστο πια το p.c.
και κολύμπα στο απέναντι νησί.
Γίνομαι έξαλλος, μα δεν ξέρω πώς
θα΄μαι πιο αυστηρός γενικώς,
δελφινάκι μου, το νησάκι μου
είναι ολόκληρος ουρανός.
Οτι ζόρι τραβάς, στα ρηχά το κρατάς,
δεν ξανοίγεσαι, ανοιχτά δεν κολυμπάς,
δελφινάκι μου εσύ, κλείστο πια το p.c.
και κολύμπα στο απέναντι νησί.
ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΠΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΤΑ ΛΕΩ ΟΛΑ ΜΕ ΚΑΥΓΑ,
ΤΑ ΔΕΛΦΙΝΑΚΙΑ ΚΟΛΥΜΠΑΝΕ, ΔΕΝ ΚΛΩΣΣΑΝΕ ΑΥΓΑ...
Οτι ζόρι τραβάς, στα ρηχά το κρατάς,
δεν ξανοίγεσαι, ανοιχτά δεν κολυμπάς,
ΑΝ ΔΕΝ ΠΙΕΙΣ ΔΥΟ ΠΟΤΑ,
ΑΝ ΔΕΝ ΚΛΑΨΕΙΣ ΜΕΤΑ,
ΣΟΥ ΤΟ ΛΕΩ ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΩ ΑΛΛΟ ΠΙΑ.
Μοναξιά είναι.......
να έχεις τόσα πολλά να δώσεις και να μην τα θέλει κανείς...