*Με το παραξενο ονομα Ραμανθις Ερέβους* της Ζυρανα Ζατελη.-.
Αν ξεπερασεις τις συμπληγαδες των 50 πρωτων σελιδων, το μυθιστορημα γινεται μαγικο, δεν θελεις να το αφησεις απο τα χερια σου, και ο αποηχος του σου κραταει συντροφια για πολυ καιρο μετα.....
Τρία από τα βιβλία που ανέφεραν οι προηγούμενοι στα συνιστώ και εγώ μη μπορώντας στ'αλήθεια να ξεχωρίσω ποιό απ' όλα θα πρωταγαπούσα! Τόσο "ο Ξένος " , όσο και "Η Μόμο" αλλά και "Οι Αδελφοί Καραμαζώφ" εξακολουθούν να είναι από πλέον αγαπημένα μου. Τα υπόλοιπα που γράφτηκαν δεν τα έχω διαβάσει... ίσως , λόγω του έντονου προβληματισμού που έχω τον τελευταίο καιρό πάνω στο ζήτημα του "Χρόνου" να προτιμούσα να πάρω μαζί μου την Μόμο και τα γκρίζα ανθρωπάκια της...
θα σου χάριζα το βιβλίο "κλεψύδρα" : Η εσωτερική πλευρά του ανέμου ή Η αγάπη και ο θάνατος της Ηρώς και του Λέανδρου του Μίλοραντ Πάβιτσ (εκδ Εστία). Ανατρέπει την παραδοσιακή έννοια του χρόνου.Ανατρέπει τον κλασσικό τρόπο ανάγνωσης αφήνοντας τον αναγνώστη να επιλέξει απο που θα αρχίσει. Βιβλίο μαγικό και ταχυδακτυλουργικό, ιδανικό για πολλαπλές αναγνώσεις.
Φυσικά το Όνομα του Ρόδου του Ουμπέρτο Έκο Έχει μέσα τα πάντα: τέχνη, φιλοσοφία, ιστορία, μυστήριο, έρωτα, θάνατο, φυγή, ταξίδι, άλλα βιβλία, άλλα κείμενα...