Τι να δούμε;

[Mythos]

Δεν σε προλαβαινω, τελικα..

Το κουμπι [πριβιου] ή [Προεπισκόπηση] για τους ελληνοφωνους
εχει αναμφησβητα μια αξια αλλα δεν λυνει παντα το προβλημα
ειδικα αν ο πριβιουερ χρησιποποιει υψηλη αναλυση και ειδικα πανω απο 1024χ768 οποτε μπορει ο ιδιος να βλεπει μια χαρα την (μεγαλη) εικονα ενω ο αναγνωστης που χρησιμοποιει μια (συνηθισμενη ακομα στις μερες μας) αναλυση 800χ600 εξακολουθει να κινδυνευει να παθει ενα αυχενικο "κατι" σαν αυτο που λες παραπανω.

Πως ελεγχουμε τα μηκη, τα πλατη και τα βαρη μιας εικόνας:

- δεξι κλικ πανω στην εικονα
- κλικ στην επιλογη [ιδιοτητες]
- αναγνωση πληροφοριων
-- ενδιαφερει ιδιαιτερα το ονομα του αρχειο που θα ειναι της μορφης somename.ext Οπου <somename> μπορει να ειναι οτιδηποτε σχετικο η ασχετο, οπου <ext> κατι απο jpg, jpeg, gif, bmp, png, tif, κ.λ.π.
Τα αρχεια με ext(ension) jpg, gif, jpeg, png χρησιμοποιουν ειδικους αλγοριθμους συμπιεσης που μεςιωνει δραματικα το μεγεθος τους και κανει ετσι ευκολη την διακινηση τους μεσω του διαδικτυου.

Σ.Σ. αφου τελειωσεις με την αναγνωση των πληροφοριων κανεις
- κλικ στο Χ πανω δεξια για να κλεινει το παραθυρακι πληροφοριων

και πραττεις κατα βουληση,
χωρις ομως το ελαφρυντικο τωρα πια του "δεν ηξερα"
......

ΥΓ. απο το επομενο μαθημα θα αρχισεις να χρεωνεσαι κανονικα -credit cards acceptable..

[Mythos]

Dark City (1998)
Directed by Alex Proyas



Ενδιαφερουσα ταινια (εχασα ενα μικρο μερος απο την αρχη -μια ζωη το παθαινω αυτο)

Η σεναριακη ιδεα ειναι πρωτοτυπη, με περιθωρια προεκτασης της σε φιλοσοφικο και υπαρξιακο επιπεδο. (Αναρωτιεμαι αν "δανειστικε" η "δανεισε" κατι απο/στο The Matrix το οποιο χρονολογικα επεται κατα ενα ετος αλλα δεν αποκελιεται το σεναριο (του Matrix) να ηταν διαθεσιμο πολυ πριν και να ειχαν διαρρευσει τιποτα κεφαλαια..

Μολονοτι αδυνατιζει λιγο προς το τελος οπου γλυκαναλατες σκηνες "μαλακωνουν" το γκροτεσκο/νταρκ κυριως σωμα της ταινιας προφανως για να μη μεινει με στιφη γευση ο μεσος αμερικανος θεατης και να καταφερει ετσι να κανει και καποιο "ταμειο" ο παραγωγος, ωστοσο η γενικη αισθηση ειναι θετικη και αν τη δεις με το αναλογο ψυχοπνευματικο μουντ εν εγρηγορσει σιγουρα θα την απολαυσεις. Ετσι μου φανηκε δηλαδη..

Ψαξτη στο dvd-club της γειτονιας σου και δες την αργά..

Περισσοτερα εδω: http://www.imdb.com/title/tt0118929/

[skiaxtro]

Charlie Kaufman


Οταν κυκλοφόρησε η ταινία "Being John Malkovich" to 1999 οι κριτικές εκθείαζαν το πρωτότυπο σενάριο ("ευφυές" ήταν ο χαρακτηρισμός που περνούσε απο στόμα σε στόμα) και για το "παιδί" θαύμα που το έγραψε.Ο Τσάρλυ Κάουφμαν έγινε γνωστός και στο ευρύ κοινό στη γηραιά ήπειρο.

Τυχαία ανακαλύπτω στα ράφια του dvd club το "Eternal Sunshine of the spotless mind" (2004) (Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού) και η σκηνοθετική ματιά πάνω στο ερώτημα του Κάουφμαν "αν μπορούσες να σβήσεις τις θλιβερές αναμνήσεις θα το έκανες;;" και γοητεύομαι ίσως παρηγοριέμαι μιας και ανάμεσα στη σωρεία αμερικανικών και αμερικανιζουσών ταινιών με βαρύγδουπα ηθικά διδάγματα και τσιτάτα υπάρχουν λιτές ταινίες πάνω σε ερωτήματα που σιωπηλά αιωρούνται εντός μας.

Με την αφέλεια (ή και βλακεία) που χαρακτηρίζει τον αδαή θεατή (ακόμα κι αν είναι λαίμαργος) συνηθίζω κατευθύνομαι σε δημιουργίες συγκεκριμένων σκηνοθετών ή ηθοποιών ή συγκεκριμένων χωρών.Το κριτήριο "σεναριογράφος" στην επιλογή δεν το χρησιμοποίησα ποτέ.
Μόνο κάποιες παρορμήσεις που πηγάζουν απο ενα σιχτήρισμα και αναζήτηση μιας "περίεργης" ταινίας μου ανοίγουν άλλους δρόμους σε "άσημες" ταινίες με άγνωστους ηθοποιούς,άγνωστους σκηνοθέτες (και όσες φορές υπάκουσα σε αυτή την παρόρμηση δεν μετάνοιωσα ποτέ σε αντίθεση με πολλές απο αυτές τις ταινίες που υμνήθηκαν).

Το " Human nature" (2001) το είδα κατόπιν παρόρμησης απλά γιατί μου έκανε "κλικ" η περίληψη της υπόθεσης. "Μια γυναίκα κατόπιν ορμονικής δυσλειτουργίας αποκτά ενα τριχωτό σώμα.Ενας επιστήμονας με τραυματική παιδική ηλικία που μαθαίνει το σαβουαρ βιβρ σε ποντίκια.Ενας "Ταρζάν" που γαλουχήθηκε απο ζώα του δάσους.Ενα περίεργο τρίγωνο και μια ταινία με απίστευτο χιούμορ,βαθιά ειρωνία για τον ανθρώπινο πολιτισμό.
Και κατόπιν συνειδητοποιώ οτι δημιουργοί της είναι ο Μισέλ Γκόντρυ (σκηνοθεσία) και Κάουφμαν (σενάριο)

αλλά συνεχίζω τη γνωστή αντανακλαστική μου τακτική...

Το "Adaptation" (2002) μου το πρότεινε κάποιος χρησιμοποιώντας (ηθελημένα ή αθέλητα) πειστικά επιχειρήματα Το στόρυ της απλό και κοινότυπο θα έλεγα βασισμένο στο βιβλίο της Σουζάν Ορλίζ (αγνώστου σε μένα).Ο Νίκολας Κέιτζ απο τις σπάνιες φορές που αποδεικνύει οτι διαθέτει ταλέντο πατώντας πάνω σε ενα γερό σενάριο.Αξίζει μια δεύτερη "ανάγνωση" των λεπτομερειών θέτοντας σε ενέργεια το κουμπί της παύσης στα πλάνα.
Η ταινία εξοργιστική.Αφάνταστα εξοργιστική μιας και εμπαίζει το θεατή με κείνη την λεπτή αδιόρατη ταινία που σε παίρνει απο το χέρι και σε οδηγεί στην τελυταία σκηνή του γουντιαλλενικού "Hollywood ending" όπου η αποτυχημένη ταινία του τυφλού σκηνοθέτη λατρεύεται απο τους Γάλλους.


Αποφάσισα να δω τα άπαντα τελικά του Charlie Kaufman και ανακαλύπτω οτι υπάρχει μια ακόμα ταινία το " Confessions of a dangerous mind" (2002 )βασισμένο και αυτό σε βιβλίο :στην αυτοβιογραφία του Chuck Barris δημιουργού σόου όπως το αμερικάνικο "Ραντεβού στα Τυφλά".Μια ακόμα φευγάτη ταινία για έναν "φευγάτο" άνθρωπο που είναι ανίκανη να σε πάρει μέσα της..

Ξανακοιτώντας συνολικά τις δημιουργίες τους Κάουφμαν ανακαλύπτω οτι όταν δεν περιορίστηκε να σχεδιάσει πάνω στην ιδέα κάποιου άλλου απέδειξε οτι έχει ενα εξαιρετικά γόνιμο φαντασιακό κόσμο..



υγ...τα παραπάνω όπως και η αναφορά σε κάθε ταινία δεν είναι παρά μια μέθοδος εγχάραξης τους στη μνήμη μου (γράφοντας θυμάμαι) και όχι μια κριτική μιας και δεν διαθέτω τα προσόντα και τις ικανότητες για ενα τετοιο εγχείρημα.

(αει σιχτίρ,με τρομάζουν τέτοιου είδους αναλαμπές)


υγ2. Μύθε....θα την δω και αργά και Αργά

[skiaxtro]

και μιας και δε μπορεί να γίνει έντιτινγκ στο προηγούμενο μήνυμα..

Σ.Σ. αφου τελειωσεις με την αναγνωση των πληροφοριων κανεις
- κλικ στο Χ πανω δεξια για να κλεινει το παραθυρακι πληροφοριων..

το πρακτικό δίδαγμα μιας μικρής ιστορίας:

εαν τοποθετήσεις κάποιον σε περίοπτη θέση
θα σε υποβιβάσει όσο μπορεί.

ΥΓ. απο το επομενο μαθημα θα αρχισεις να χρεωνεσαι κανονικα -credit cards acceptable..

έγραψα τη δήλωση σου για να μην την ξεχάσω

( )

[evaluna]

την κυριακή πήγα σε ένα παιδικό θέατρο

το έργο λεγόταν

"Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΕΦΙΑΛΤΗ"

εφιάλτης με δυο εννοιες

πρώτον

αυτός που σου προκαλεί πανικό στο σκοτάδι όταν ξυπνάς ξαφνικά και δεν ξέρεις που βρίσκεσαι

και δεύτερον

ο μαλάκας που πρόδωσε τους γενναίους σπαρτιάτες

(αν θέλει έργο με φιλί ανεβάζουμε το ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ ΦΙΛΙ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ)

Οι πρωταγωνιστές πάντως ήταν εξαιρετικοί
ειδικά ένα κοριτσάκι με ροζ και διπλό όνομα και αυτοκόλλητα
να το χαίρονται, όλα να τα χαίρονται, αλλά να χαρούμε κάποια στιγμή κι εμείς ε?

μετά το μποτιλιάρισμα ήταν άλλο πράγμα, δεν μπορείτε να φανταστείτε πόση ώρα έκανα να συνέλθω από τα νεύρα με τους μαλάκες οδηγούς που δεν ξέρουν που πάνε και που δε βλέπουν μπροστά τους, κυρίως με αυτούς που αδηγούν ντίρλα

πολλές ώρες, πάρα πολλές ώρες

τα θυμάμαι τώρα και ανεβάζω σφυγμό, τα νεύρα μου χτυπάνε καμπανάκι και δεν ξέρω και κανένα νευρολόγο

[skiaxtro]

SAW
(ελληνικός τίτλος : Σε βλέπω)
2004




Σκηνοθεσία : James Wan
Σενάριο: James Wan -Leigh Whannell

Δυο άντρες ξυπνούν και βρίσκονται αλυσοδεμένοι στα αντίθετα άκρα μια μισοκατεστραμμένης τουαλέτας με ένα πτώμα ανάμεσα τους. Ανακαλύπτουν οτι είναι θύματα ενός παιχνιδιού που στήνει ενας κατά συρροήν δολοφόνος.Σκοπός του ανορθόδοξου παιχνιδιού (όπως και κάθε άλλου που έχει στήσει ο παρανοικός) είναι η επανεκτίμηση της αξίας της ζωής.
Οι "παίκτες" αυτών των παιχνιδιών αγωνίζονται για την επιβίωση τους ενάντια στο χρόνο ,ενάντια στην ηθική τους,ενάντια στις φοβίες τους.



Το μόνο που είχα ακούσει είναι οτι είναι καλό θρίλερ.
"Ενα πολύ καλό θρίλερ" για την ακρίβεια και ως γνωστό σπανίζουν οι καλές ταινίες τρόμου που δε ξεπέφτουν σε φτηνά "μεταφυσικά" ευρήματα ή στην ακόμα χειρότερη περίπτωση δεν υποβιβάζονται σε σπλάττερ με ποτάμια αίματος και τόνους ξεσκισμένης σάρκας.

Κανείς απο όλους αυτούς που μου είπαν για την καλή αυτή ταινία δε με προετοίμασε για το σφίξιμο στο στομάχι απο τα πρώτα λεπτά της ταινίας και τις ενέσιμες δόσεις καθαρού τρόμου και αγωνίας κατά τη διάρκεια της.

ʼν και η ταινία δεν έχει πρωτοκλασσάτους ηθοποιούς όπως η "σιωπή των αμνών" και το "σέβεν" εντούτοις ο Cary Elwes (o γηραιότερος πια "Ρομπέν" στους "'Ηρωες με τα κολάν" ),ο Leigh Whannell (ο Αξλ του "Matrix Reloaded" ) και ο Danny Glover (των φονικών όπλων) υπο την σκηνοθετική εποπτεία του "πιτσιρίκου" James Wan δημιουργούν ενα horror film που πάει κατευθείαν στο πάνθεον των ταινιών τρόμου μαζί με το ΨΥΧΩ και τα Πουλιά του Hitchcock, το "Se7en",το "Memento",τη "σιωπή των αμνών".

[dianathenes]

Είδε κανείς εχθές τον Ρομάν Πολλάνσκι στο κανάλι της Βουλής;

Αν ναι, και έχει όρεξη για σκέψεις και σχόλια ας μου πει....

[Mythos]

SAW
(ελληνικός τίτλος : Σε βλέπω)
2004

Το μόνο που είχα ακούσει είναι οτι είναι καλό θρίλερ.
"Ενα πολύ καλό θρίλερ" για την ακρίβεια και ως γνωστό σπανίζουν οι καλές ταινίες τρόμου που δε ξεπέφτουν σε φτηνά "μεταφυσικά" ευρήματα ή στην ακόμα χειρότερη περίπτωση δεν υποβιβάζονται σε σπλάττερ με ποτάμια αίματος και τόνους ξεσκισμένης σάρκας.

Κανείς απο όλους αυτούς που μου είπαν για την καλή αυτή ταινία δε με προετοίμασε για το σφίξιμο στο στομάχι απο τα πρώτα λεπτά της ταινίας και τις ενέσιμες δόσεις καθαρού τρόμου και αγωνίας κατά τη διάρκεια της.

ʼν και η ταινία δεν έχει πρωτοκλασσάτους ηθοποιούς όπως η "σιωπή των αμνών" και το "σέβεν" εντούτοις ο Cary Elwes (o γηραιότερος πια "Ρομπέν" στους "'Ηρωες με τα κολάν" ),ο Leigh Whannell (ο Αξλ του "Matrix Reloaded" ) και ο Danny Glover (των φονικών όπλων) υπο την σκηνοθετική εποπτεία του "πιτσιρίκου" James Wan δημιουργούν ενα horror film που πάει κατευθείαν στο πάνθεον των ταινιών τρόμου μαζί με το ΨΥΧΩ και τα Πουλιά του Hitchcock, το "Se7en",το "Memento",τη "σιωπή των αμνών".

Δεν νομιζω...

Ασυνδετο, αποσπασματικο, "δανειζεται" ιδεες-κλισε απο παλιωτερες ταινιες και γενικα με μια αγχωτικη σκηνοθετικη υπερπροσπαθεια επιχειρει να "παραμυθιασει" τον θεατη, για να του πει τελικα τι;
Ελα ντε! Mηπως καταλαβες εσυ τι ηθελε να μας πει, βρε Σκιαχτρο, ο δημιουργος;
Και φυσικα δεν υπαινισσομαι οτι ντε και καλα ωφειλε να μας προτεινει μια καραμπινατη νεα κοσμοθεωρια τρομου, το Saw. Αλλα, διαβολε, ενα σεναριο και μια πλοκη πρεπει να εξυφαινονται γυρω απο ενα μυθο-πυρηνα απο μια κεντρικη ιδεα, αλλιως δεν βγαινει νοημα, το φιλμ, νταζ νοτ μέικ ένυ σενσ, δηλαδη...
Ο "πιτσιρικας" σου, James Wan, επιχειρει να κανει ενα εντυπωσιακο ντεμπουτο και να αναδειχτει σε "τρομερο παιδι" του χωρου. Δεν ξερω αν θα τα καταφερει, θα εξαρτηθει απο το ποση επιμονή και χρημα θα διαθεσουν για παρτυ του οι "στρατηγικοι" επενδυτες της κινηματογραφικης βιομηχανιας.
Δεν θελω να το μηδενισω, το μουβι, αλλά αν εξαιρεσεις την πραγματικα ανατριχιαστικη (αν και καπως εξωφρενικη στην πρωτογονικη της αφελεια) σκηνη οπου ο "γιατρος" κοβει με το πριονι το ποδι του (!!) για να απελευθερωθει (μηπως σας θυμιζει ελαφρως την θρυλουμενη "συνηθεια" της αλεπους που αναγκαζεται, προκειμενου να ξεφυγει απο το δοκανο, να κοψει με τα δοντια της το ποδι της ; ) κατα τα λοιπα το εργο κυλαει πληκτικα και σχεδον προβλεψιμα, αν και οχι τοσο προβλεψιμα χαρις στο αλλοπροσαλλο σεναριο του. Σε μερικα σημεια θυμιζει εντονα RPG βιντεο-γκέιμ, ιδιαιτερα στις σκηνες οπου οι ηρωες καλουνται να λυσουν τους "γριφους" για το πως βρεθηκαν δεμενοι σαν μεσαιωνικοι καταδικοι με το χαλκα στο ποδι και το πως θα καταφερουν να ξεφυγουν απο τη σκατοκατασταση ανακαλυπτοντας διαφορα αντικειμενα κρυμενα στο τοιχο η κατω απο το "χαλί" (λ.χ. το "κουφο" πτωμα στο κεντρο της τουαλετας απο το οποιο θα αποσπασουν το μαγνητοφωνακι με το οποιο θα ακουσουν τις μικροκασετες που βρηκαν στις τσεπες τους, απο οπου θα λαβουν νεες "οδηγιες" ωστε να ανακαλυψουν το κλειδακι και το σιδερενιο κουτι στη μυστικη κρυπτη στον τοιχο, σε ενα σημειο που ειναι μαρκαρισμενο με ενα φωσφοριζον Χ το οποιο ομως Χ για να φανει πρεπει καπως κατι να υποψιαστει ο ενας απο τους δυο "παικτες" και να ζητησει απο τον αλλο να σβυσειν τα φωτα και.... παει λεγοντας. Ενα σαχλαμαρε "point & click", δηλαδη, role playing game του τελους της δεκαετιας του '90..
Το "νοστιμο" ειναι οτι, μολονοτι το ειδα κυριακη πρωι, με κατα τεκμηριο καθαρο μυαλο, δυο μερες μετα δεν καταφερνω να θυμηθω πως τελειωνει.
Σε αντιθεση π.χ. με το πρωτο Αλιεν του Ριντλευ Σκοτ, που το ειχα δει πριν απο 25 (?) χρονια και ακομα θυμαμαι την αξεπεραστη Σιγκουρνη Γουιβερ να προσπαθει να χωθει μεσα στο διαστημικο της σκαφανδρο για να μπορεσει μετα να ξεφορτωθει εκπαραθυρωνοντας στο παγωμενο διαστημα το απιστευτο τερας εκεινης της ταινιας-σταθμου για το συγχρονο θριλερ.

Φυσικα και ειναι, κατα την οχι και τοσο ταπεινη μου γνωμη, βεβηλο να τοποθετησει κανεις το "Saw", διπλα στο ΨΥΧΩ, στα Πουλιά ή στο "Se7en".

[feelgood]

Φανύ αρντάν, Εμμανιουέλ μπεάρ, Ζεράρ Ντεπαρντιέ. Ενα τρίο που ζωγραφίζει τις ανθρώπινες σχέσεις με αισθησιασμό και λαγνεία.
Διάλογοι, διάλογοι, διάλογοι.
Σκέψεις, ενοχές, αλήθειες και ψέμματα.
Χιλιοειπωμένα πράγματα που νιώθεις να τ ακους πρώτη φορά χάρη στις ερμηνείες τους.

Προτείνεται σε όσους το σεξ είναι ταμπού μα δεν προτείνεται για όσους οι λέξεις είναι κατ εξοχήν ένοχες.

[skiaxtro]

(εξκιουζ μι φιλ για το χώσιμο κάτω απο την πρόταση σου)

Μύθε

H "άλλη ματιά" ήταν διεισδυτική και κατ'επέκταση ενδιαφέρουσα και σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις η συγκεκριμένη είναι και πρωτότυπη.
Είναι γνωστό ότι η διαφορετική ματιά προσθέτει λεπτομέρειες σε μια εικόνα
και αυξάνει τη διακριτική σου ικανότητα.

..όμως στο προσκήνιο ετέθει το μέγα θέμα του "spoiler"
Εννοια που γίνεται ιδιαίτερα ενοχλητική όταν αφορά μια ταινία που μόλις βγήκε στις προθήκες των dvd club.

[Φλασιά -248
αν και τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται ωστόσο
να διευκρινήσω ( ή στην εσχάτη να ορκιστώ ενώπιον θεού και ανθρώπων)
οτι δεν παίρνω ποσοστά απο την εταιρεία προώθησης της ταινίας ώστε να με "καίει" πόσοι θα δουν την ταινία

οπως επίσης οτι δε με λένε Μπακογιαννόπουλο,Τιμογιαννάκη,Μήτση κλπ ]



Ας δούμε τι σημαίνει,στο συγκεκριμένο θέμα, "spoiler"

Spoiler είναι

-ο τυπάκος στο πίσω κάθισμα στο σινεμά όπου στη διάρκεια της ταινίας τον ακους να ψιθυρίζει με αρκετή ένταση στο διπλανό του
"ρε τη βλέπεις αυτήν; Μετά θα βουτήξει το διαμάντι απο το χρηματοκιβώτιο αφου πρώτα κάνοντας διπλό τολούπ και τριπλό άξελ περάσει τις δέσμες λέιζερ του συναγερμού"

-αυτός απο την παρέα που όταν δει τους τίτλους έναρξης της ταινίας μυστηρίου θα θυμηθεί ότι την έχει δει στο πρόσφατο παρελθόν και θα πεταχτεί περιχαρής να δηλώσει:
" ρε μαλάκες ο δολοφόνος είναι ο μπάτλερ!!"


μια βελτιωμένη έκδοση είναι και η παρακάτω:

Δεν θελω να το μηδενισω, το μουβι, αλλά αν εξαιρεσεις την πραγματικα ανατριχιαστικη (αν και καπως εξωφρενικη στην πρωτογονικη της αφελεια) σκηνη οπου ο "γιατρος" κοβει με το πριονι το ποδι του (!!) για να απελευθερωθει (μηπως σας θυμιζει ελαφρως την θρυλουμενη "συνηθεια" της αλεπους που αναγκαζεται, προκειμενου να ξεφυγει απο το δοκανο, να κοψει με τα δοντια της το ποδι της ; ) κατα τα λοιπα το εργο κυλαει πληκτικα και σχεδον προβλεψιμα, αν και οχι τοσο προβλεψιμα χαρις στο αλλοπροσαλλο σεναριο του. Σε μερικα σημεια θυμιζει εντονα RPG βιντεο-γκέιμ, ιδιαιτερα στις σκηνες οπου οι ηρωες καλουνται να λυσουν τους "γριφους" για το πως βρεθηκαν δεμενοι σαν μεσαιωνικοι καταδικοι με το χαλκα στο ποδι και το πως θα καταφερουν να ξεφυγουν απο τη σκατοκατασταση ανακαλυπτοντας διαφορα αντικειμενα κρυμενα στο τοιχο η κατω απο το "χαλί" (λ.χ. το "κουφο" πτωμα στο κεντρο της τουαλετας απο το οποιο θα αποσπασουν το μαγνητοφωνακι με το οποιο θα ακουσουν τις μικροκασετες που βρηκαν στις τσεπες τους, απο οπου θα λαβουν νεες "οδηγιες" ωστε να ανακαλυψουν το κλειδακι και το σιδερενιο κουτι στη μυστικη κρυπτη στον τοιχο, σε ενα σημειο που ειναι μαρκαρισμενο με ενα φωσφοριζον Χ το οποιο ομως Χ για να φανει πρεπει καπως κατι να υποψιαστει ο ενας απο τους δυο "παικτες" και να ζητησει απο τον αλλο να σβυσειν τα φωτα και.... παει λεγοντας. Ενα σαχλαμαρε "point & click", δηλαδη, role playing game του τελους της δεκαετιας του '90..

Το "νοστιμο" ειναι οτι, μολονοτι το ειδα κυριακη πρωι, με κατα τεκμηριο καθαρο μυαλο, δυο μερες μετα δεν καταφερνω να θυμηθω πως τελειωνει.

Μπορεί να μη θυμάσαι Μύθε πως τελειώνει η ταινία αλλά το σενάριο μας το παρέθεσες σχεδόν ολόκληρο.



σημείωση:

οι ταινίες τρόμου (όπως και η λογοτεχνία τρόμου) δεν καλούνται να "πουν" κάτι στο θεατή Μύθε.Δεν έχουν κανένα άλλο στόχο πέρα του να χώσουν νύχια και να διεγείρουν το αίσθημα του φόβου.
Είναι αυτό που σε κάποιο πρόλογο βιβλίου του ο Στήβεν Κινγκ είχε πει
"ακόμα φοβάμαι το χέρι που θα απλωθεί κάτω απο το κρεβάτι μου και θα μου αρπάξει το πόδι".

Ο απλός θεατής που δεν έχει γνώσεις σκηνοθεσίας ώστε να εκτιμήσει ας πούμε τα πλάνα και τη σταθερή κάμερα πίσω απο την πλάτη του Νόρμαν Μπέιτς στο Ψυχώ θα ισχυριστεί μετά την ταινία "φοβάμαι να μπω στο ντούζ" και έτσι το Ψυχώ πέτυχε το σκοπό δημιουργίας του, ανεξάρτητα απο τις σκηνοθετικές δυνατότητες του Χιτσκοκ (που παρεμπιπτόντως πριν βρεθεί ο Φρανσουά Τρυφώ να τον εξυμνήσει και να δώσει μια νέα διάσταση ,οι κριτικοί κατέθαβαν αυτό που μετέπειτα ονομάστηκε "αριστούργημα").



υγ.Ας το εξομολογηθώ...
γιατί έχω ένα βάρος

Για ένα πράγμα αισθάνομαι ντροπή
αν γνώριζα εκ των προτέρων οτι συμμετέχω στη διαμόρφωση ενός οικουμενικού τοπ τεν λιστ ταινιών τρόμου θα ήμουν απείρως πιο
προσεκτική..
Ενδεχομένως να έψαχνα για ύπαρξη συμβολισμών ή για μικρά τραυματικά γεγονότα στην παιδική ηλικία των σεναριογράφων του Saw
(που δε στα ρίχνουν κατάμουτρα όπως κάνει ανερυθρίαστα ο Κινγκ στη "Λάμψη",στο "ʼυτό",στο "Κριστίν" στο Κάρυ κλπ κλπ )


Σεντόνι υπέρδιπλο τέλος.