Υπογραμμίσεις

[skiaxtro]

Λοιπον,είπε ο Μπήτη,η κρίση πέρασε,όλα είναι εντάξει,το πρόβατο ξαναγύρσε στο μαντρί.Ολοι μας είμαστε αρνιά και πολλές φορές μας αποπλανούν.Η αλήθεια είναι αλήθεια,στο τέλος του απολογισμού κλαίμε.Ποτέ δεν είναι μόνος εκείνος που συνοδεύεται απο ευγενικές σκέψεις,φωνάζουμε χιλιάδες φορές στο εαυτό μας."Γλυκια τροφή οι λέξεις που προσφέρουμε με γλύκα" έλεγε ο σερ Φίλιπ Σίντευ.Αλλα απ'την άλλη μεριά: "Οι λέξεις είναι σαν τα φύλλα που τα περισσότερα αφθονούν,σπάνια βρίσκεται πολύς καρπός με νόημα απο κάτω".Το είπε ο Αλέξανδρος Ποπ.Τι σκέφτεσαι για όλα αυτα Μόνταγκ;
-Δε ξέρω
-"Να είσαι προσεκτικός' του ψιθύρισε ο Φάμπερ απο έναν άλλον κόσμο.
-Ή τι λες γι'αυτό; "Η ημιμάθεια είναι επικίνδυνη.Πιείτε βαθιά ή μη δοκιμάσετε την Κασταλία πηγή.Εκεί μικρές ρουφηξιές μεθούν το μυαλό και πίνοντας πολύ ξαναγινόμαστε πάλι νηφάλιοι" Το λέει ο Ποπ στο ίδιο δοκίμιο.Τι σε κάνει να σκεφτείς αυτό;
Ο Μονταγκ δάγκωσε τα χείλη του.
-Θα σου πω εγώ,του είπε ο Μπήτη γελώντας στα χαρτιά που κρατούσε.Εκείνο σε κάνει για λίγο μεθυσμένο.Διάβασε λίγες σειρές και θα δεις πως αμέσως βγαίνεις απο τον εαυτό σου και πας στο γκρεμό.Είσαι έτοιμος να ξεσηκώσεις τον κόσμο,να λιανίσεις κεφάλια,να κλωτσήσεις γυναίκες και παιδιά,να καταστρέψεις εξουσίες.Το ξέρω,γιατι έχω περάσει απόλα αυτα τα στάδια.
-Εγώ΄είμαι μια χαρά ,είθπε νευρικά ο Μόνταγκ.
-Σταμάτα να κοκκινίζεις.Δε πετώ σπόντες για σένα,αλήθεια δε σε πειράζω.Ξέρεις είχα όνειρο εδώ και μιαν ώρα.Ημουν ξαπλωμένος,λέει,και σε αυτό το όνειρο μου,εσύ και εγώ ,Μόνταγκ είχαμε μια θυελλώδη και άγρια συζήτηση για τα βιβλία.Εσύ ύψωνες τη φωνή σου με οργή, φώναζες και ρωτούσες.Εγώ ήρεμα απέκρουα κάθε σου χτύπημα.Δύναμη! έλεγα.Και εσύ,παραθέτωντας το Δρ Τζόνσον έλεγες: "η γνώση είναι περισσότερο ισάξια με τη δύναμη!" και εγώ έλεγα: "Ναι,αλλά ο Δρ Τζόνσον ακόμα λέει,αγαπητό μου παιδί,πως: "Δεν είναι σοφός εκείνος ο ανθρωπος που εγκαταλείπει μια βεβαιότητα για μιαν αβεβαιότητα".Να γίνεις ένα με τους πυροσβέστες Μονταγκ.Να ενωθείς μαζί μας.Ολα τ'αλλα θα σε φέρουν στο χάος!
-Μην τον ακούς!, φιθύρισε ο Φάμπερ.Προσπαθεί να σε κάνει να μπερδευτείς.Ο δρόμος του είναι γλυστερός.Πρόσεξε!
Ο Μπήτη κάγχασε
Και συ μου είπες,παραθέτοντας πάλι: "Η αλήθεια θα έρθει στο φως.Το εγκλημα δε θα κρύβεται για πολύ καιρό ακόμα"
Και γω φώναζα με έξυπνο χιούμορ: " Ω θέε μου,θα μιλάει για το άλογο του!' και "Ο διάβολος μπορεί να αναφέρει και την Αγία Γραφή για το σκοπό του" Και εσύ ούρλιαζες :" Η εποχή μας νομίζει καλύτερο εναν επιχρυσωμένο τρελό παρά εναν άγιο με τριμμένα ρούχα στο σχολείο της σοφίας!" Και εγώ ψιθύριζα πάλι ευγενικά :" Η αξιοπρέπεια της αλήθειας χάνεται απο τις πολλες διαμαρτυρίες" Και εσύ στρίγγλιζες : "ματωμένο πτώμα μπροστά στο δολοφόνο!"
και εγώ έλεγα χτυπώντας σε ελαφρά στον ώμο :"Τι σε έκανε και ανοιξες ενα στόμα σαν πηγάδι;" Και εσύ ξεφώνιζες : "Η γνώση είναι δύναμη" και "Ενας νάνος πα΄νω στους ώμους εν΄ςο γίγαντα φαίνεται να είναι μεγαλύτερος απο τους δυό !".και εγώ κατέληξα με σπάνια ηρεμία απο μεριάς μου οτι : "Η μωρία των λαθών και της αφροσύνης είναι αλληγορία για την απόδειξη,ο χείμαρος της πολυλογίας για την πηγή της βασικής αλήθειας και στον καθένα μας ενας χρησμός μαντείου είναι έμφυτος μέσα
του" όπως είπε κάποτε ο Βαλερύ.





Φάρεναϊτ 451
Κάψτε τα βιβλία

Ρ.Μπράντμπουρυ

[skiaxtro]

Όλες οι ερωτικές επιστολές είναι
Γελοίες
Δε θα ήταν ερωτικές επιστολές αν δεν ήταν
Γελοίες


Κι εγώ στον καιρό μου έγραψα ερωτικές επιστολές
Σαν των άλλων
Γελοίες

Οι ερωτικές επιστολές,αν ο έρωτας είναι
Πρέπει να είναι
Γελοίες

Αλλά, τελικά,
Μόνο οι υπάρξεις που ποτέ δεν έγραψαν
Ερωτικές επιστολές
Αυτές είναι
Γελοίες


Ας γυρνούσα πίσω τότε που έγραφα
Χωρίς να το ξέρω
Ερωτικές επιστολές
Γελοίες

Η αλήθεια είναι πως σήμερα
Οι αναμνήσεις μου
Απ'τις ερωτικές επιστολές εκείνες
αυτές είναι
Γελοίες

Όλες οι παροξύτονες λέξεις
Όλες οι παροξύτονες αναμνήσεις
είναι ασφαλώς
Γελοίες.


[....]



~Γράμματα στην Οφέλια~

Φερνάντο Πεσσόα



(Τελευταία επιστολή)


"Μωρό

Δοθείσης της απαιτούμενης αδείας εκ μέρους του κυρίου μηχανικού Αλβαρο ντε Κάμπος,σας στέλνω το ποίημα που έγραψα μεταξύ των στάσεων Κάζα Μπράνκα και Μπαρέϊρο Α,ενώ η έμπνευση μου τελείωσε εν τω μεταξύ στη Μόιτα.
Το ποίημα αυτό πρέπει να διαβαστεί νύχτα σ'ενα δωμάτιο χωρίς φως.Επίσης αν εξαντλήσουμε όλες του τις δυνατότητες,θα μπορούσαμε να κάνουμε μ'αυτό μπικουτί για τις πάνινες κούκλες,να βουλώσουμε τις κλειδαριές ενάντια στο κρύο,τα βλέμματα και τα κλειδιά και να πάρουμε μέτρα για παπούτσια για πόδια που δε χωρούν σε αυτό το χαρτί.
Νομίζω πως έκανα όλες τις απαραίτητες συστάσεις για τη χρήση του.Δεν είναι απαραίτητο να ανακινήσετε πριν το χρησιμοποιήσετε.

Στο επανιδείν



'Ιβις

11/1/1930



Casa Branca-Barreiro A.

(Ποίημα νιπτηρένιο)

Οσοι κρύα έχουν τα χέρια απο τη μοίρα
πρέπει να τα βάλουν στο νιπτήρα


[......]

[Mythos]

Όλες οι ερωτικές επιστολές είναι
Γελοίες
Δε θα ήταν ερωτικές επιστολές αν δεν ήταν
Γελοίες
[....]



~Γράμματα στην Οφέλια~

Φερνάντο Πεσσόα



(Τελευταία επιστολή)


"Μωρό

Δοθείσης της απαιτούμενης αδείας εκ μέρους του κυρίου μηχανικού Αλβαρο ντε Κάμπος,σας στέλνω το ποίημα που έγραψα μεταξύ των στάσεων Κάζα Μπράνκα και Μπαρέϊρο Α,ενώ η έμπνευση μου τελείωσε εν τω μεταξύ στη Μόιτα.
Το ποίημα αυτό πρέπει να διαβαστεί νύχτα σ'ενα δωμάτιο χωρίς φως.Επίσης αν εξαντλήσουμε όλες του τις δυνατότητες,θα μπορούσαμε να κάνουμε μ'αυτό μπικουτί για τις πάνινες κούκλες,να βουλώσουμε τις κλειδαριές ενάντια στο κρύο,τα βλέμματα και τα κλειδιά και να πάρουμε μέτρα για παπούτσια για πόδια που δε χωρούν σε αυτό το χαρτί.
Νομίζω πως έκανα όλες τις απαραίτητες συστάσεις για τη χρήση του.Δεν είναι απαραίτητο να ανακινήσετε πριν το χρησιμοποιήσετε.

Στο επανιδείν



'Ιβις

11/1/1930



Casa Branca-Barreiro A.

(Ποίημα νιπτηρένιο)

Οσοι κρύα έχουν τα χέρια απο τη μοίρα
πρέπει να τα βάλουν στο νιπτήρα


[......]

συμφωνω απολυτως με τον Φερναντο.
Η παραπανω επιστολη του προς την Οφελια θα μπορουσε ανετα να συμπεριληφθει σε ενα λευκωμα με τις πλεον απολυτως γελοιες ερωτικες επιστολες που εχουν γραφτει ποτε και μαλιστα να καταλαβει δικαιωματικα μια απο τις πιο περιοπτες θεσεις του αξιοθρηνητου αυτου τετραδίου.

υ.γ.
----------
[ποιημα ποδαρενιο]

..κι οσοι εχουν κρυα ποδια
να τα βαλλουν στο τσουκαλι με καροτα και σελινο
(με τις καλτσες)

[skiaxtro]

συμφωνω απολυτως με τον Φερναντο.
Η παραπανω επιστολη του προς την Οφελια θα μπορουσε ανετα να συμπεριληφθει σε ενα λευκωμα με τις πλεον απολυτως γελοιες ερωτικες επιστολες που εχουν γραφτει ποτε και μαλιστα να καταλαβει δικαιωματικα μια απο τις πιο περιοπτες θεσεις του αξιοθρηνητου αυτου τετραδίου.

Εκ πρώτης όψεως εαν χαρακτηριζόταν ως ερωτική η συγκεκριμένη επιστολή τότε ίσως ήταν γελοία μιας και απουσιάζει παντελώς ο αισθησιασμός,το συναισθηματικό γύμνωμα ή και παιδικά εκφραζόμενη τρυφερότητα μέσω των υποκοριστικών.
Στην πραγματικότητα όμως όλη η ευθύνη πέφτει σε αυτούς που θα κατέτασσαν τη συγκεκριμένη επιστολή στην ευρύτατη κατηγορία των ερωτικών
Ο Πεσσόα συνδιαλέγεται με τα προσωπεία του αυτοσαρκάζεται και αυτοαναιρείται χωρίς να επιδιώκει ουσιαστική επαφή με την Οφέλια σ'ενα γράμμα -μονόλογο που απλά τυχαίνει να έχει ένα θεατή
(άλλωστε ο αυτοσαρκασμός,η αυτοταπείνωση,η αυτοαναίρεση λαμβάνουν υπόσταση μέσω του άλλου)


Να υποψιαστώ ,λοιπόν, Μύθε ότι θεωρώντας ότι χρησιμοποίησα το πρώτο ποίημα ως εισαγωγή της επιστολής και συνεπώς την κατέταξα στις ερωτικές,χαρακτηρίζεις την κίνηση μου βλακώδη;;


(Η άλλη εκδοχή είναι σχεδόν απεχθής)


(Ενα μέτρο δεν υπάρχει σε αυτό τον τόπο
ή τηλεγραφήματα γράφονται ή επικές σεντονιάδες)

[trueseeker]

"Τα λιοντάρια

Ναι, ο παππούς ήθελε να γίνει θηριοδαμαστής για να σκάσουν όσοι δεν τον πίστευαν, όλοι να σκάσουν. Δεν έβγαζε όμως τσιμουδιά. Την άραζε σ' ένα μέρος που είχε πάπιες. Τώρα πέθανε, γιατί έπινε πολύ.
Κάποια φορά στη ζωή του πρέπει να το χώνεψε πως δεν θα γίνει θηριοδαμαστής. Από τότε άρχισε να βρίσκει πολύ ακριβό το εισιτήριο του τσίρκου.
Παντρεύτηκε μια όμορφη κοπέλα και κρατούσε σημειώσεις στο ημερολόγιό του για τον καιρό, τη θερμοκρασία και την ταχύτητα του ανέμου. Μετά το θάνατό του τα λεφτά του μοιράστηκαν. Τώρα όλοι έχουν από ένα κομματάκι παππού.
Ένας αναγνώστης της Πρωινής ρώτησε πριν λίγο καιρό τη σύνταξη αν είναι δυνατόν, στα σαράντα τρία του χρόνια και χωρίς προηγούμενες γνώσεις, να μάθει να παίζει αυλό. Κατά σύμπτωση, του απάντησαν, ήξεραν κάποιον που έμαθε στα εξήντα τέσσερα, κατά τα άλλα, χρειάζεται επιμονή, υπομονή, μεράκι.
Όταν πέθανε, δεν ήταν πια τίποτα. Ζάρωσε, έχασε την ευγένεια και τα λογικά του, έχασε τη δύναμη να κρατάει το νερό του, την ικανότητα να δένει τα παπούτσια του, κι όταν πέθανε δεν ήταν πια τίποτα. Ήταν νεκρός. Στα γεράματά του, πήγαινε σε πολλές κηδείες, καθόταν στο στασίδι συγκινημένος κι αμέτοχος, στριφογύριζε το καπέλο στο χέρι του.
Ο ύπνος του ήταν ακανόνιστος, κοιμόταν πολύ και παντού, και σε λίγο ξυπνούσε. Τα λιοντάρια είχαν χαθεί απ' τα όνειρά του, και μαζί τους χάθηκαν και τα όνειρα. Δεν ήξερε πια πως είναι οι όμορφες κοπέλες και άφηνε υπέρογκα φιλοδωρήματα στη σερβιτόρα.
Τώρα τα λεφτά μοιράστηκαν. Οι απόγονοι πήραν τα λιοντάρια και τα 'χωσαν προσεχτικά κάτω απ' τα κρεβάτια τους. Τόσο το καλύτερο, για κείνον και για μας.
Ποτέ δε ρωτούσαν τίποτα τον παππού, δεν είχε γίνει σοφός. Μόνο γέρος. Κι είναι πολύ σπουδαίο, να γίνεσαι γέρος. Πρέπει να πονάς όταν αναγκάζεσαι ν' αφήσεις τα λιοντάρια. Τα λιοντάρια έφυγαν αθόρυβα, ο παππούς δεν το πρόσεξε. Τώρα έχει πεθάνει, γιατί έπινε πολύ."

Κατά βάθος η κυρία Μπλουμ ήθελε να γνωρίσει το γαλατά
Πέτερ Μπίσχελ

Εκδόσεις : γράμματα

[skiaxtro]

Ούτε και σήμερα ξύπνησα έξυπνη.Σάββατο πρωΐ με Καρλ Φιλίπ Εμανουέλ Μπαχ στο Β&Ο. Οι Ισραηλίτες στην έρημο. Μουσική εργασίας,λέει. Γράφω και ονειρεύομαι μια όαση. Στο Τελ Αραντ. Στο Ατβάντ με τους κέδρους.
Αίθουσα της Λαξευτής Λίθου το δωμάτιο. Τρυφερός ήλιος ρίχνει τη σκόνη του στο κομοδίνο. Πάνω στην παιδική σου φωτογραφία.Την πεισμωμένη.Φτιάχνω καφέ.Μιλάω λίγο στο σκυλί. Κάθε μέρα παιχνίδι,γαβγισμα,χάδι.Κάθε μέρα και απο μια καινούρια ιστορία στο σκυλί που το φωνάζω Κέικ.Δώρο το σκυλί και το αγαπώ.
Κέικ,του λέω.Στάσου στην είσοδο του Κόσμου.Ασε όσους αγαπάμε να περάσουν το κατώφλι μας.Μόνο μην ξεγελαστείς. Μη με αφήσεις ποτέ να επιστρέψω σε ώρα ακατάλληλη. Μην πεις "αφεντικό είναι και να μπει μέσα τόσο νωρίς,τι έγινε" Εγινε. Εγώ όταν επιστρέφω νωρίς ξαναβγαίνω αργά. Μπορεί και μετά απο τρεις μέρες. Οταν επιστρέφω νωρίς,νιώθω πως δε με θέλει το έξω. Και τότε κομπλεξική και μελό ,δεν του γίνομαι του έξω βάρος με τίποτα.
Ούτε και σήμερα ξύπνησα έξυπνη.
Ευτυχώς. Και μήπως κοιμήθηκα έξυπνη;




~ Σαββατογεννημένη

Μαλβίνα Κάραλη.

[Mythos]

...
Σάββατο πρωΐ με Καρλ Φιλίπ Εμανουέλ Μπαχ στο Β&Ο. [/i]

Β&Ο. Να υποθεσω Bang & Olufsen? (μη μου καταλογισεις τυχον ορθογραφικο πταισμα, γινεται (αν γινεται) για να προστατευτει πολυτιμωτερο αγαθο. Ο Χρονος μου..
Θα υποθεσω 'Bang & Olufsen'. Ηθελα παντα να το αποκτησω. Ποθος, που οντας οικονομικα αναντιστοιχος με την εποχη κατα την οποια θεωρησε σκοπιμο και καλο να εκδηλωθει, εγινε ματαιωση. Σημερα δεν θελω πια να το αποκτησω αν και οι οροι πληρουνται. Ισως γιατι ξυπναω εξυπνωτερος πια καθε πρωι. Εγω ετσι το λεω το "εξυπνωτερος". Το λεω γραμμενο σαν γροθια. Εξυπνωτερος θα πει ή δεν θα πει πιο κοντα στον ηχο που κανει η βροχη του χρονου πανω στην πετρινη στεγη της μνημης; Μαλλον εξυπνωτερος θα πει να ξυπνας καθε πρωι με τον ηχο του ρολογιου πιο κοντα στον ηχο της βροχης του χρονου καθως προσπιπτει στην ταφοπλακα των επιθυμιων. Ισως γι' αυτο καποιοι "επιλεγουν", χωρις το να καταλαβαινουν, να μην ξυπνανε εξυπνοι. Κι επειδη μερικες φορες αυτο δεν γινεται, προτιμανε να μην ξυπνανε καθολου.

[Επισκέπτης]

| To Ρολόϊ |

Charles Baudelaire

Οι Κινέζοι βλέπουν την ώρα στα μάτια της γάτας.
Μια μέρα,ένας ιεραπόστολος,καθώς έκανε τον περίπατό του στα περίχωρα της Νανκινγκ,αντιλήφθηκε πως είχε ξεχάσει το ρολόϊ του και ρώτησε ένα αγοράκι τι ώρα είναι.
Ο πιτσιρίκος της Ουράνιας Αυτοκρατορίας στην αρχή δίστασε. Ύστερα, αλλάζοντας γνώμη, αποκρίθηκε: " Θα σας πω". Λίγες στιγμές αργότερα ξαναφάνηκε, με μια τετράπαχη γάτα στην αγκαλιά του και κοιτώντας την στο άσπρο των ματιών ,όπως λένε, δήλωσε χωρίς να διστάσει :"Δεν είναι εντελώς μεσημέρι ακόμα". Και ήταν αλήθεια.
Για μένα ,αν σκύψω να κοιτάξω την ωραία Αιλουροειδή,με το τόσο καλό όνομα, που είναι ταυτόχρονα η τιμή του φύλου της ,η περηφάνεια της καρδιάς μου και το άρωμα του πνεύματός μου,είτε νύχτα είναι είτε μέρα,άπλετο φως ή πηχτό σκοτάδι,στο βάθος των αξιολάτρευτων ματιών της βλέπω την ώρα ευδιάκριτα,πάντα την ίδια,μια ώρα αχανή,επίσημη, μεγάλη σαν το διάστημα χωρίς υποδιαιρέσεις σε λεπτά και δευτερόλεπτα-μια ώρα ακίνητη,που δε σημειώνεται στα ρολόγια κι ωστόσο είναι ελαφριά σαν αναστεναγμός ,γοργή σαν ματιά.
Και αν κανένας ανεπιθύμητος ερχόταν να μ'ενοχλήσει την ώρα που το βλέμμα μου αναπαύεται πάνω σε αυτό το απολαυστικό καντράν,αν κανένα ανέντιμο και μισαλλόδοξο Πνεύμα,κανένας ανάποδος Δαίμονας ερχόταν και μου 'λεγε :" Τι κοιτάς με τέτοια επιμέλεια ; Τι ψάχνεις να βρεις στα μάτια αυτού του πλάσματος; Βλέπεις μέσα τους την ώρα άσωτε,ακαμάτη θνητέ;" Θα απαντούσα χωρίς να διστάσω " Ναι, βλέπω την ώρα : είναι η Αιωνιότητα!"
Ορίστε, κυρία,ένα μαδριγάλι,στ'αλήθεια αξιέπαινο,και εξίσου στομφώδες με εσάς την ίδια,δε συμφωνείται; Στην πραγματικότητα πήρα τέτοια ευχαρίστηση κεντώντας τούτη την επιτηδευμένη ερωτική φιλοφρόνηση,ώστε δε θα σας ζητήσω τίποτα για αντάλλαγμα.



Μικρά Πεζοτράγουδα

[Επισκέπτης]

...
ήταν η φωνή καρβέλι μαύρο, ήταν η νύχτα βογκητό-
κομμάτια το χλομό φεγγάρι
σε κάποια ξύλινη παράγκα
εκεί στου Αλ-Μαϊντάν.

ʼδωνης,
Οι αναλογίες και οι αρχές.

[epsilon]

...