Ένα μικρό απόσπασμα από ένα βιβλίο που μου έκανε δώρο χθες
ένας φίλος...
'Η αγάπη είναι ένα πρόσωπο. Μόνο ένα και μοναδικό πρόσωπο,
καμμένο από τον ήλιο, μουσκεμένο από τις καταιγίδες, το ίδιο πρόσωπο για πάντα. τα ίδια μάτια μας κατασκοπεύουν μια ζωή, το ίδιο χαμόγελο μέχρι το
θάνατο. Μας κοροϊδεύει όταν κλαίμε, αποκαλύπτει τα βάρβαρα δόντια του τη
στιγμή του αποχαιρετισμού.
Ξέρω απ' έξω αυτή τη ρυτίδα, ανασηκωμένη σαν ερωτηματικό, λατρεύω αυτή
την πτυχή που κλειδώνει τα χείλη, αυτή την καφέ κηλίδα πάνω στο δέρμα.
Αυτή τη φυσιογνωμία θέλω. Όλες οι άλλες δεν είναι παρά απάτες,
γιατρικά και απαρνήσεις.
Να αγαπάς, δεν είναι παρά μόνο να αγαπάς μια βλεφαρίδα, να σκύβεις σ' έναν ώμο, τίποτα περισσότερο από το νεύρο, τις φλέβες πάνω στο χέρι,
από την ξαφνική αποκάλυψη ενός αστραγάλου μέσα στην κληματαριά
ενός κήπου...'.
'Λιποτάκτης Του Έρωτα'
του ΓΙΑΝ ΜΟΥΑΞ