αγαπημένο βιβλίο : το δώρο

[dounai]

Ένα μικρό απόσπασμα από ένα βιβλίο που μου έκανε δώρο χθες
ένας φίλος...

'Η αγάπη είναι ένα πρόσωπο. Μόνο ένα και μοναδικό πρόσωπο,
καμμένο από τον ήλιο, μουσκεμένο από τις καταιγίδες, το ίδιο πρόσωπο για πάντα. τα ίδια μάτια μας κατασκοπεύουν μια ζωή, το ίδιο χαμόγελο μέχρι το
θάνατο. Μας κοροϊδεύει όταν κλαίμε, αποκαλύπτει τα βάρβαρα δόντια του τη
στιγμή του αποχαιρετισμού.
Ξέρω απ' έξω αυτή τη ρυτίδα, ανασηκωμένη σαν ερωτηματικό, λατρεύω αυτή
την πτυχή που κλειδώνει τα χείλη, αυτή την καφέ κηλίδα πάνω στο δέρμα.
Αυτή τη φυσιογνωμία θέλω. Όλες οι άλλες δεν είναι παρά απάτες,
γιατρικά και απαρνήσεις.
Να αγαπάς, δεν είναι παρά μόνο να αγαπάς μια βλεφαρίδα, να σκύβεις σ' έναν ώμο, τίποτα περισσότερο από το νεύρο, τις φλέβες πάνω στο χέρι,
από την ξαφνική αποκάλυψη ενός αστραγάλου μέσα στην κληματαριά
ενός κήπου...'.

'Λιποτάκτης Του Έρωτα'
του ΓΙΑΝ ΜΟΥΑΞ

[goena]

Αν ειναι ενα και μοναδικο θα σου χαριζα "Το σπιτι του υπνου" του Τζοναθαν Κοου....(εκδ.πολις)

[will-o'-the-wisp]

Αφού θα πήγαινες στην ξενιτιά, θα σου χάριζα ένα που να μυρίζει πατρίδα

"φύσα αεράκι φύσα
με μη χαμηλώνεις ίσαμε"
(του Νίκου Γκάτσου)

Είναι μια επιλογή τραγουδιών, που έκανε ο ίδιος ο ποιητής
(μετά θα κλαιγόμουνα στα φόρουμς, μπας και βρεθεί κάποιος να το χαρίσει και σε μένα...)

[aeras]

"φύσα αεράκι φύσα
με μη χαμηλώνεις ίσαμε"

Στο χαριζουμε λοιπον, σταματα να κλαις.

[fagito2000]

To hmerologio ths Anna Frank, giati einai to monadiko sugramma pou grafthke kata thn diarkeia tou 2ou pagkosmiou polemou apo Evraio kai oxi meta...

[Ιοκάστη]

Θα πρότεινα το βιβλίο της Εύας Ομηρόλη, "Μοιραιδα,μια μοίρα σαν νεράιδα" απ'όπου και το απόσπασμα:"Η βαθιά διαίσθηση των ανθρώπων που μας αγαπούν αχρηστεύει τα λόγια και τις αμετροεπείς εκφράσεις του επιβαλλόμενου ενδιαφέροντος.Η αληθινή αγάπη είναι σιωπηλή κάτω από ένα φωτεινό βλέμμα." ή,όπως λέει η συγγραφέας, μ'ένα κλικ αλλάζουν όλα:"Δεν είναι δύσκολο,είναι σαν την επόμενη ένδειξη στον ίδιο διακόπτη.<Αυτό που συμβαίνει> και <Αυτό που θέλω να συμβαίνει>. Δεν μπορεί να είναι δύσκολο."
Διαβάζοντας αυτό το βιβλιο νιώθεις στο τέλος πιο σίγουρος για τον εαυτό σου,έτοιμος για όλα, απόλυτος δημιουργός της μοίρας σου και όχι πια έρμαιο...Είναι μια εσωτερική δυναμη που ξυπνά και σε αναζωογονεί!

[dikoph]

Πάνος Καρνέζης "Μικρές Ατιμίες"
Εκδόσεις "Ελληνικά Γράμματα"



(Σπεύσατε)

[epsilon]

διαβάζω κι εγώ το βιβλίο 'Ο άγγελος της στάχτης' της Λαμπαδαρίδου-Πόθου. το βρίσκω πολύ καλό.

λόγω μούρλας, και όχι μόνο, -επειδή και στης λαμπαδαρίδου συμβαίνει μια καταχνιά ανάμεσα στους διάφορους χρόνους, στις διάφορες αγάπες, στα διάφορα τοπία, και στις διάφορες συνειδήσεις,- θυμήθηκα και γ' αυτούς που ξέρουν πιάνο και γαλλικά σαν και μένα, λόγω αριστοκρατικών καταβολών (το πιάνο ξεγράψτε το, στο πρόγραμμα ήταν αλλά φράγκα δεν υπήρχαν και δε μου το μάθανε, άτιμη κοινωνία_
διαβάστε ένα βιβλίο βαθια διοφρούμενο στα γαλλικά: sarazine του Balzac.

[Moya]

Θα ήμουν κάπου ανάμεσα στο Όνομα του Ρόδου του Έκο και το ʼρωμα του Ζισκιντ, αλλά θα κατέληγα στο Ακόμα και οι καουμποόυσες μελαγχολούν του Ρόμπινς, έτσι σαν ένα μήνυμα ότι πρέπει να ρουφήξεις τη ζωή απ' το μεδούλι.

[epsilon]

robins
γιες! και καλωςήλθες!