ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΚΡΟΚΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

[messinian]

Επιστολές κείμενα, σκετσάκια κι' άλλα


Συμπαθητική Μελίντα, συμπαθητικοί της φίλοι,
και άλλοι επίσημοι......
Δεν είμαι τυφλός, δεν έχω συναισθηματικό πρόβλημα, δεν αισθάνομαι μοναξιά, ούτε πάσχω από ασθένεια που χρήζει θεραπείαν εξωτερικού κι ούτε είμαι σε κατάσταση σαν εκείνα τα παιδάκια τα καμμένα; τα καημένα; Ούτε είμαι καημένος. Είμαι γεμάτος ζωή κα παρόλο που αδυνάτισα κάπου 350 (τριακόσια...) κιλά, νιώθω ακόμα τα κότσια μου. Μόνο που δεν είμαι ουρανοκατέβατος και δε μπορώ πάντα να βγάλω πέρα μόνος μου. Να συστηθώ. Νικόλας ο ʼσιμος πεζός και διάσημος καταδικάσιμος φτωχός καλλιτέχνης. Εμφανιζόμουνα κάπου στην Πλάκα μέχρι προλίγο από τα φώτα μαζί με τα 411,5 ελληνικά κιλά μου.
Θέτε για έλλειψη ρεύματος, θέτε για πλάκα, θέτε για ό,τι μπορεί να βάλετε στο νου σας το στέκι τετέλεσται κι εγώ στράτα ψάχνω από κάπου να πιαστώ συμπαράσταση και ποιος δε ζητά, ζητώ επανάσταση σ' ολονών τα μυαλά. Ζητώ κάποιο στήριγμα τέλος πάντων για να συνεχίζω κάτι που άρχισα.....
Οι καιροί είναι δύσκολοι και τι μου χρωστάτε, όμως τι χρωστάω κι εγώ που από σας εξαρτάται να κάνω τον καλλιτέχνη, γιατί χωρίς κόσμο η τέχνη που διάλεξα πάει στο βρόντο. Χρειάζεται κάποια γνωριμία και ένα κάποιο χρήμα κι εγώ κουβαλήθηκα απ' της Κοζάνης τα χώματα πεζός ως την Αθήνα.
Το πρόβλημά μου δεν είναι αυτό. Χρόνια τώρα προσπαθώ είτε με θεατρικές θέσεις είτε με κάποιες μπουάτ είτε είτε....πιο παλιά στη Θεσ/νίκη πρόσφατα να βάλω ένα πετραδάκι ή μάλλον κορώνα και πάντα εκεί π' αρχίζει να μπαίνει τόσο στο νερό, απ, κάτι γίνεται και γκρεμίζεται και πάλι απ' την αρχή. Δεν ξέρω τι, ή μάλλον ξέρω πολύ καλά τι φταίει και δε μπορώ να το πω τι φταίει κι ίσως να ήθελα σχολιαστή. Εγώ το μόνο που μπορώ είναι να το λέω στα τραγούδια μου ή θα μπορούσα ή το τι θα μπορούσαν πολλοί σαν και μένα αυτό είναι άλλη ιστορία που μετατοπίζεται σε μελλοντικές εγχώριες εξελίξεις, αν φυσικά υπάρξει η πιθανότητα η εξέλιξη να μη συνεχίζεται υποχρεωτικά προς τα πίσω. Όλοι το βλέπουμε κι όλοι το βρίζουμε κι όλοι καθόμαστε και γονατίζουμε. Τέλος πάντων "ʼναψε κυρά μου το καντήλι. Θα νικήσουμε..."
Ζητώ επικοινωνία με καλλιτέχνες (όλων των ειδών και τάσεων πτωχούς ή διάσημους), με καλλιτεχνικά γραφεία, μάνατζερ, εταιρείες δίσκων ή τέλος πάντων δεν υπάρχει καμιά Μαμά καλλιτεχνών που να αισθάνεται όμορφα βοηθώντας καλλιτέχνη;
Πάντως το δηλώνω είμαι απ' αυτά τα φιδάκια τους καλλιτέχνες που μόνο καλλιτέχνες δε θέλουν να τους λένε. Και μόνο από κόσκινο δε θα περάσω τον καθένα πιθανό συμπαραστάτη. Έχω και να προτείνω λύσεις για τις σημερινές μας κρίσεις... στο ποδόσφαιρο.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία, για τη δωρεάν γνωριμία και διαφήμιση και παρακαλώ το νοικοκύρη μου να με διαβάσει μήπως και με πονέσει και δε μου κάνει έξωση και μπορέσετε και σεις να με βρείτε. Σπεύσατε ταχέως.

Νικόλας ʼσιμος
Αλωπεκής 39 τηλ. 714328
(προς το παρόν κομμένο)
Γενάρης 74

* Ο νοικοκύρης μου φυσικά δε με διάβασε, γιατί το γράμμα δε δημοσιεύτηκε και μου κανε και δικαστήριο ότι του κλεψα πράματα του σπιτιού του.
Μια άλλη φορά θυμάμαι που έκανα τη μαλακία κι έδωσα συνέντευξη και μάλιστα γραφτή σε κάποια δημοσιογράφο, την Όλγα Μπακομάρου, όταν μου απαγόρευσαν το "Μηχανισμό" Παρ' όλο που 'χαμε συμφωνήσει ότι έτσι και υποχρεωθεί έστω και μια λέξη να αλλάξει, να μη γράψει απολύτως τίποτε, αυτή δημοσίευσε συνέντευξη με άλλα λόγια, του κεφαλιού και της νοοτροπίας της, και ούτε καν για την απαγόρεψει του δίσκου δεν ανέφερε. Μου 'πε πως το 'κανε για το καλό μου, για να με προστατέψει, γιατί έτσι όπως πάω θα το φάω το κεφάλι μου.
Πόσοι μου το 'πανε αυτό! Αλλά τουλάχιστο με θάψαν χωρίς να μ' αναφέρουμε. Δε μου βάλαν λόγια που δεν είπα ποτέ.
Αλλά γι' αυτό σας έχω κόψει όλους σας οριστικά, όπως κι εσείς με έχετε κομμένο αγαπητοί μου.

[messinian]

Αγαπητοί ωτοβλεψίες * (Δεν υπήρχαν τότε άλλες εφημερίδες για σένα που νομίζεις πως τα ξέρεις όλα)

Λαμβάνω την τιμήν να αναφέρω, εγώ, Νικόλας ʼσιμος, ως και οι συνεργάτες μου Δημήτρης Φινικής, ʼντα Χριστίδου, Βασίλης Σπυρόπουλος, Ανδρέας Μουζακίτης, Χρίστος Αρβανιτάκης, ότι πιστοί στο καθήκον πράξαμε παν το ανθρωπίνως και υπερανθρωπίνως δυνατόν όπως ξεκομένοι παντελώς από το κύκλωμα, δημιουργήσωμεν το κάποιο στέκι πειραματικής μπουάτ στην πλάκα με στόχον την παρουσίαση με διαφορετικό και νέο τρόπο της προσωπικής ημών μουσικής εργασίας.
Αγνοούντες την παροιμία "που πας ξυπόλητος στ' αγκάθια", αγνωνίσθημεν επαναλαμβάνω, πιστοί πάντα στο καθήκον, να δυατηρήσωμεν αδιάφθορον την αποστολή του καλλιτέχνη και προς στιγμήν πιστέψαμε ότι βγάζαμε το φίδι απ' τη τρύπα και ότι η εργασία μας άρχισε να απηχεί στο κοινόν. Δυστυχώς όμως εδώ και λίγο διάστημα όλα μας πήγαν ανάποδα και ερχόμεθα εις δυσάρεστον θέσιν όπως αναγγείλωμεν υμάς, ότι έχομεν πείσει εαυτούς εγκαταλείψωσιν προσπάθειας και την Κυριακή 6 Απριλίου βάζομεν λουκέτο εις μαγαζί. Τούτη είναι η Τελευταία μας εβδομάς. Κατόπιν πρέπει αναθεωρήσωμεν απόψεις, αλλάξωμεν επάγγελμα και παίξωμεν προ-πό.
Ταύτα γράφω προς γνώσιν και συμμόρφωσιν παντός μικρού και ασημάντου, ταλαντούχου ή ατάλαντου, όστις τρέφει την βλάσφημον ψευδαίσθησιν, ότι και πως πρέπει κάπου κάπου να ταράσσονται τα ύδατα και οφείλομεν αγωνισθώμεν προς χάραξιν νέων δρόμων. θα πάει χαμένος και κρίμα.
Δεν τον θέλει ο περίγυρος. Προσωπικά κοντεύομεν καταντήσωμεν τέκνον Μπιάφρας. Όστις διαφωνεί καλείται να περάσει τούτη την εβδομάδα από τη μπουάτ 11η εντολή. Μια δοκιμή θα σας πείσει. Πληροφοριακά αναφέρω ότι εδώ και δέκα μέρες, μια βδομάδα στην ίδια αίθουσα, οι διαφορετικές ώρες, παρουσιάζεται το έργο του "Αυτοκατηγορία" από την θεατρική ομάδα "Επικοινωνία".
Ελπίζω διαθέσητε ολίγον εκ του πολύτιμου χώρου σας και δημοσιεύσητε επιστολήν.

Ευχαριστώ
Μετά τιμής ο αιτών
Νικόλας ʼσιμος

* Η αίτησις φυσικά απερρίφθη, και δεν θα χρειαζόταν ούτε καν να μας αφαιρέσουν την άδεια, διότι με τις "εξακριβώσεις" που γινόταν καθημερινά έξω από την είσοδο είχαμε πάρει πια την κάτω βόλτα, και μας είχαν σπάσει.

[messinian]

Κήρυκας: Και είπεν ο Θεός γεννηθήτωσαν πολέμοι, και εγεννήθησαν πολέμοι. Και τα δίποδα απέκτησα νουν και εποίησαν πολέμους, και εβελτίωσαν πολέμους. Και εποίησαν όπλα, ψυχρών τε και θερμών πολέμων. Και εγεννήθησαν συμφέροντα. Και εγεννήθησαν τα τράστ, ανατολικά και δυτικά. Και εμόλυναν τον ουρανόν και την Γην, και ενεθυμήσαν οι άνθρωποι τας εντολάς.
Και .....(ψάλτης: ) - τω σωτηρίω έτει 8ον αναγεννωμένου φοίνικος, εγεννήθη η 11η εντολή.
Σπήκερ - Μπουάτ εν μέσω της Πλάκας ανατολικώς της Ακροπόλεως.
(Απόσπασμα από ην εισαγωγή στο πρόγραμμα της 11ης εντολής).

[messinian]

Αντιγράφω από το παλιό τετράδιο. Πάλι καλά που τάχα καταγράψει. ʼλλες φορές χάνονται.
1. Σας συνιστούμε να πάτε κάπου αλλού. Δε θα καταφέρετε να προσαρμοσθείτε μαζί μας.
2. Σήμερον - Τελευταίο ταγκό.
Κομμένες σκηνές: Η Σκηνή του Βουτύρου
Η Σκηνή του ασανσέρ
Αύριον - Η Σκηνή του μπάνιου
3. Σήμερον - 1ον Λιντσάρισμα
Στο τέλος του προγράμματος γίνεται κλήρωση. Ο τυχερός πελάτης σκοτώνεται από τον
πιστολιέρο του μαγαζιού.
λεπτομέρεια : Το ποτό του δε χρεώνεται.
4. Είσοδος για σήμερα Ελευθέρα.
5. Απαγορεύεται η είσοδος εις άπαντας αναγενηθέντας 21 του μηνός (εξαιρούνται οι οδοντόκρεμες)
6. Η έναρξη έγινε 21 Φλεβάρη.
7. Εκτός προγράμματος:
Ο Δράκουλας κάνει κούνια μπέλλα.
8. Αχ. Πανυπέρης: Δράκουλας. Θάνατος: Δημ. Ζαφειρέλης
Κομφερασιέ: Νικόλα ʼσιμο (Ιταλός Σιούρντο).
9. Πωλούνται μπιμπερό. Ειδική Παραγγελία. (Amerikan General Strimoktik)
10. Η ιστορία της ομελέτας: Είτε παίδες ραγιάδων.
Σκηνοθετημένο τεστ βυθοσκοπήσεως του νευροαισθαντικού σας κατευθυνομένου καταπιεσμένου
μυαλού.
Μόνο βρίσιμο θέλετε. Έτσι φοβάστε. Έτσι αγαπάτε.
11. Ο Βασιλεύ απέθανε, Ζήτω το Γκρεκουτέξ.
12. Δε γίνονται δεκτοί παλαιστίνιοι κομάντος και τεφρώδη πτηνά. Εκτός εάν οπλοφορούν.
(Η τελευταία αυτή πρόταση ήταν σβησμένη με μια γραμμή)
13. ʼνοδος με ασανσέρ. Έξοδος από τις σκάλες
Δια τους κουρασμένους ειδικό φορείο.
Αυτό είχε γραφτεί γιατί δεν υπήρχε έξοδος κινδύνου ούτε ασανσέρ)
14. Ο πελάτης έχει πάντα άδικο. Οι καλλιτέχνες είμαστε εμείς.
15. Τήρησε την 11η εντολή - μπορείς
Φύλαξε την 11η εντολή - μπορείς
Σύστησε την 11η εντολή - μπορείς
Πίστεψε στην 11η εντολή - μπορείς
Ξέχασε την 11η εντολή - μπορείς
16. ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΕΙΣΟΔΟΥ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ
Πληροφορία μετέδωσε η Βόϋτσε Ντέλε..
Βλέπε Τι.Βι. Κάνει καλό.
17. Τα έργα της εβδομάδος:
Δευτέρα : 2 έργα. Ο Δράκουλας και η νεροφίδα σε μιαν ερωτική πανδαισία (Γκραντ γκινιόλ)
Η ιστορία της ομελέτας (κωμωδία)
Τρίτη: Το ροχαλητό του Παπ. Αντ. Υπ. Υπ. Πρωθ. ΑΡΧΗ.ΕΠ.
Ο ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΤΡΥΓΜΟΣ (σήριαλ)
Τετάρτη: Ο ομοφυλόφιλος κονδυλοφόρος της κίτρινης κόμπρας του καράτε
Πρωταγωνιστεί ο ανιψιός του Κάσιους Κλαίει, Βρούτους Γελάκιος.
Πέμπτη: Ο γύρος του θανάτου με τη μοτοσυκλέτα.
Πιλότος: Αχιλλέας Πανυπέρης. Θάνατος: Δημήτρης Ζαφειρέλλης.
Γύρος: Νικόλας ʼσιμος
Παρασκευή: Θρησκευτικές ταινίες.
Η προφητεία του Μωάμεθ. (Η αλήθεια για τα πετρέλαια)
Ο Παπίας Αυγουστίνος και ο Φαίδων Σιγίτσης.
ΕΚΤΑΤΟΣ ΣΥΜΠΡΑΞΙΣ. Ο μίμος Τζιόρτζιο Παπαδόπ. μορφωθείς εις
Αβεσαλώμ.

Tάδε έφη Ζαρατούστρας κατά τας γραφάς
(κανελόνια δεν προσφέρονται.)
Σάββατο ΑΡΓΕΙ
ΚΥΡΙΑΚΗ Το έπος του Κοπάνου
Ο πρωτοποριακός μύθος της Κλεονίκης.

[messinian]

Στις 10 το πρωί Λατέρνα με το Βαρύμαγκα Σταύραγκα
(Όλα αυτά ήταν ανηρτημένα στην είσοδο της 11ης εντολής μέχρι της 12-3-74 αν θυμάμαι καλά).
Ήρθαν οι μπάτσοι και μας υποχρέωσαν να τα κατεβάσουμε.

Οι επιγραφές
6. Στην κεντρική είσοδο στο δρόμο.
5. Στο 2ο όροφο στην είσοδο της μπουάτ.
4. Στην κεντρική πόρτα κάτω.
15. Έξω από την είσοδο της ντισκοτέκ στον 1ο όροφο.
16. Στον πρώτο όροφο με μεγάλα γράμματα.
Όλες οι άλλες στην πρόσοψη.
Ο κοσμάκης μαζευόνταν έξω απ' το μαγαζί. Διάβαζε, συζητούσε - πέθαινε στα γέλια, την έβρισκε που λέμε, ώσπου κάποιος συνήθως έλεγε - βρε το μαλάκα! και δεν έμπαιναν στο μαγαζί. Έτσι γινόταν συνήθως.
Συμπέρασμα: Ο ραγιάς θέλει να 'χει αυτός τον τελευταίο λόγο. Αλλά τονλέει πάντα λάθος. Δυστυχώς.
Οι Αστυνομικοί δεν έχουν χιούμορ.
Πάντως είναι χάνοι... Κάναν ένα μήνα να προσέξουν τις ταμπέλες και μάλιστα στο τέλος είδαν μόνο εκείνη με τη Βόϋτσε Ντέλε.




Στη μπουάτ 11η εντολή (γωνία ΑΔΡΙΑΝΟΥ &ΑΦΡΟΔΊΤΗΣ - ΠΛΑΚΑ) ακούγονται κάθε βράδυ τα τραγούδια, οι στίχοι, οι κραυγές, οι ψύθιροι, οι βρισιές και τα ευχαριστώ του Νικόλα ʼσιμου. Δουλειά πολύ προχωρημένη και μεστή που αν σ' αφήσει αδιάφορο θα σε υποψιαστώ για άσχετο. Τον βρήκαμε, τον ρωτήσαμε και μας είπε:
Δεν ισχυρίζομαι πως γράφω τραγούδια. Απλώς έχω κάνει διάφορα σχήματα μουσικοστιχουργικά. Κιθάρα έμαθα στο Πανεστήμιο, πιο πριν με κυνηγούσε η μάνε μου. Τη μουσική δεν τη βλέπω σαν επάγγελμα.
Ξεκινήσαμε μικρά παιδιά μπήκαμε στο Πανεπιστήμιο. Βρήκαμε τα ίδια πράματα όπως και πριν. Δεν τα δεχτήκαμε κι αναγκαστικά αποφασίσαμε για πράξη γενική. Έφτασε να κάνω λειψά το δημοσιογράφο, μετά το θεατρίνο, τελικά βρίσκω πως αντί να κάνουμε τέχνη καταλήξαμε να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για να κάνουμε τέχνη.
Πέσαμε στις συμπληγάδες πέτρες των καταστάσεων προσπαθώντας να τις ξεπεράσουμε μπας και προσφέρουμε κάτι. Τι να προσφέρουμε; Συγκεκριμένο δεν υπάρχει. Αργά καταλαβαίνεις πως όλος ο αγώνας για προσφορά είναι να βάλεις κι εσύ το πετραδάκι σου και να κάνεις και τους άλλους, αν μπορείς - να βάλουν το δικό του, μπας κια ελαττωθούν αυτοί που δεν "βγάζουν το φίδι απ' την τρύπα". Φυσικά πάντα κουβαλάς μαζί σου και τις πεποιθήσεις σου για ανεξαρτησία του ατόμου κλπ. Δε γίνεται όμως τίποτα. Αντιστέκεσαι και συνεχίζεις να ζεις αντιστεκόμενος... Πιστεύω όμως πως υπάρχει διέξοδος και προσπαθώ να το δείξω. τώρα δεν είμαι απλώς καουρασμένος, αλλά αισιόδοξος. Μόνο που χάνεις την αίσθηση της προσωπικής ζωής. Δηλαδή, λες, ξεκινώ να μην κάνω αυτό, αυτό κι αυτό. Πας ανάποδα στους άλλους κι αμέσως ο πρώτος κύκλος (το χωριό, το σπίτι, το σχολείο) σε αποβάλλει, έπεται η πόλη και πάει μεγαλώνοντας γιατί όπως φαίνεται τους δημιουργείς προβλήματα. Αλλά όταν εκφράζεσαι γ΄νήσια και ντρόμπρα δεν τους φοβάσαι. Αυτό προσπαθώ να πω και στους άλλους.
Όμως για να τα κάνεις όλ' αυτά πρέπει να μάθεις να αντέχεις στην πείνα και στην έλλειψη φίλων. Πρέπει να μάθεις κι' όλα τα επαγγέλματα.
Τώρα για τη δουλειά μου τούτη εδώ στην 11η εντολή θέλω να δίνει την αίσθηση του θεάματος, του λόγου και του διαλόγου μεταξύ των μουσικών που είναι ταυτόχρονα και ηθοποιοί. Τους θέλω κοντά τον ένα στον άλλο. Είμαι κόντρα στην εμπορική εικόνα της μπουάτ με τα αρεστά τραγούδια και τη σειρά παρουσίασης.
Τα παιδιά με τα οποία δουλεύω μαζί είναι:

_______________________________

*Aντιγράφω απ' το περιοδικό Διάλειμμα (εκδότης Χρηστάκης) που κυκλοφόρησε το δεύτερο
15θήμερο Απρίλη '74.

Βέβαια αν θυμάμαι καλά ώσπου να κυκλοφορήσει το περιοδικό το μαγαζί μας τόχαν κλείσει.
Στην είσοδο υπήρχε τότε μια ταμπέλα που έγραφε
"Απαγορεύεται η είσοδος εις άπαντας
αναγεννηθέντας 21 του μηνός
ΕΞΑΙΡΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΟΔΟΝΤΟΚΡΕΜΕΣ".
Εκεί είχα πάει αφού με φώναξε ο Γκαϊφύλιας και ο τίτλος του μαγαζιού πρέπει να ήταν του Γκαϊφύλια. Αλλά ενώ πήγαμε κάτι να κάνουμε μαζί άνοιξε η τύχη του Γκαϊφύλια ξαφνικά, συνιαρίστηκε και πήγε να τραγουδήση στο μαγαζί που ήταν ο Ξυλούρης και η Κωχ.
Και συνέχιζα εγώ μονάχος. Κρίμα γιατί από τότε ο Γκαϊφύλιας ξεπλύθηκε και φαγώθηκε απ' τους μηχανισμούς. Του 'δώσαν μεροκάματο αλλά τον θάψαν φυσικά, γιατί τους ήτανε αγκάθι, και έσπασε κι αυτός από την πιάτσα. Κρίμα γιατί αν ήταν διαφορετικά πολλά θα κάναμε μαζί. Δεν έχω συναντήσει μέχρι τώρα άλλον νάχει τη δύναμη του τότε Γκαϊφύλια. Ίσως ο Πουλικάκος, αλλά δεν τον ξέρω από κοντά.
Πριν με φωνάζει ο Θανάσης είχε κλείσει την Πρωτοχρονιά η "5η εποχή" όπου εμφανιζόμουν: "Ο Νικόλας ʼσιμος και τα 411,5 ελληνικά κιλά του". Κι ήτανε μαζί και ο Πάνος ο Τζαβέλλας, κι' είχα πατήσει πόδι τότε για να είναι κι' ο Τζαβέλας, ο μαγαζάτορας φοβόταν.
Αλλά δεν τα πήγαμε καλά γιατί αυτός έλεγε πως είμαι "Ανάρχα και συντήρηση" και πως αναπαράγω την μπουρζουαζία με το νάχω μαζί μου τους μαλλιάδες, τους ροκάκηδες και Αμερικανάκηδες. Ενώ αυτός ήταν βέρος Αντάρτης και στην ορχήστρα του κουβάλαγε μπουζούκια.
Μόνο που βρισκόταν κανένας φωτογράφος φρόντιζε να κάθεται έτσι ώστε το ξύλινο του το ποδάρι ναν μπροστά-μπροστά και να φαίνεται καλά. Αυτά για τότε.

[messinian]

Διαπιστώνω ότι η νοοτροπία των οργάνων της τάξεως δεν άλλαξε καθόλου. Δε θέλω να τους θίξω, αλλά η τακτική που εφαρμόσαν δεν είναι καθόλου κολακευτική. Σ' αφήνουνε δυο μήνες να ετοιμάζεσαι, να ξανοιχτείς, να χύσεις ιδρώτα, να κάνεις έξοδα και ξαφνικά έτσι χωρίς προειδοποίηση σου δίνουν μια και σου κόβουν οριστικά το βήχα.
Καταγγέλλω τη σύλληψή του επιχειρηματία Γ. Σπυράκη από τον ίδιο το διοικητή του Β' τμήματος κ. Ρίζο κατά την ώρα της παράστασης και ανάμεσα στο κοινό. Με θίγει προσωπικά. Δε μπορεί να αντιμετωπίζεται ο καθένας από τον έχοντα κάποια θέση σα σκουλήκι.
Καταγγέλλω το περιστατικό εν όψει της δίκης του Γ. Σπυράκη που ορίστηκε στις 18 Αυγούστου, δηλώνοντας ότι ο ίδιος είναι ανεύθυνος και ότι εγώ τον ανάγκασα αναλαμβάνοντας προσωπικά την ευθύνη να λειτουργήσει το μαγαζί.
Μετά την επίκλησή μου στον αξιωματικό υπηρεσίας να στείλει χωροφύλακες να διαλύσουν το συγκεντρωμένο κοινό διότι δεν είμαι σε θέση να το καταφέρω εγώ, και την μη ανταπόκρισή του, πήρα την ευθύνη και πραγματοποίησα την παράσταση αναγκάζοντας τον επιχειρηματία να δεχτεί με την απειλή ότι θα του κάνω μήνυση απαιτώντας τις αμοιβές του καλοκαιριού για όλους τους μουσικούς.
Αναλαμβάνω την ευθύνη των εκδηλώσεών μου. Είμαι έτοιμος να υποστώ τις συνέπειες κάνοντας την ευχή ότι θα πάψουν οι διακρίσεις έναντι αυτών που τα φυσάνε και αυτών που τους φυσάνε.
Θέτω στη διάθεση παντός ενδιαφερομένου τα στοιχεία της ταυτότητας μου.
Νικόλας ʼσιμος

Υ.Γ. Πιθανή δικαιολογία δημοσιογράφων για τη μη δημοσίευση της επιστολής ότι θέλουν να με προστατέψουν δεν τη δέχομαι. Είμαι σε θέση να υπερασπιστώ τον εαυτό μου μόνος μου.

* Απόσπασμα επιστολής που στάλθηκε τον Αύγουστο του '74 στις εφημερίδες και δε δημοσιεύτηκε.
Πριν λίγες μέρες είχε δημοσιευτεί καταγγελία για την επέμβαση των οργάνων της τάξεως για τη ματαίωση της πρεμιέρας στο κέντρο "Χνάρι", τα περιστατικά, πως στο τέλος η πρεμιέρα πραγματοποιήθηκε δια της βοής του κόσμου και δήλωσή μου, πως παρά την απαγόρεψη θα συνεχίσουμε τις παραστάσεις. "Εφημερίδα Αθηναϊκή".
Αλλά η "Αθηναϊκή" μόλις εκείνες τις μέρες κυκλοφορούσε και μες στη φούρια δεν είχε προλάβει να εγκαταστήσει εσωτερικό μηχανισμό καταστολής και λογοκρισίας των ειδήσεων. Γι' αυτό και ήταν η μόνη, αλλά μονάχα για μια φορά. Παρ' όλο ότι συνήθως οι επιστολές που στέλνονταν ήταν γραμμένες διπλωματικά και όχι στο κατ' ευθείαν.
Και παρ' όλο που σε πολλά τέτοια επεισόδια παρίσταντο σαν αυτόπτες και δημοσιογράφοι..

[messinian]

Σας πληροφορούμε ότι μια ομάδα νέων (μουσικών κυρίως) ιδρύσαμε αυτές τις μέρες το "Μουσικό Θέατρο φτώχειας".
Θα παρουσιάσουμε στην αίθουσα που κλείσαμε στην Πλάκα την Μουσικοκινητική φαντασμαγορία του Νικόλα του ʼσιμου.
"Τραγούδια αχνά και αχαμνά και οι ρωμιοκλαίουσες κυράδες."
Ζητάμε ανθρώπους που θέλουν να δουλέψουν για το κέφι τους και όχι για την τσέπη τους, κυρίως, μίμους, μουσικούς πνευστών, ηθοποιούς οραματικών, κλόουν και σιδεράδες, καθώς διάφορες φωνές, χορεύτριες και χορευτές, ερασιτέχνες εφευρέτες, γιατί και όχι κι ευεργέτες.
Θα τους δεχτούμε στο στέκι μας στην Πλάκα σήμερα, αύριο και μεθαύριο. Μνησικλέους 15, 1ος όροφος τηλ. 3230727-8-12 μ.μ.
Κάθε γνώμη σχετικά με τον τρόπο παρουσίασης της δουλειάς μας είναι προς το παρόν συζητήσιμη.

ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΦΤΩΧΕΙΑΣ

*Ετούτο δόθηκε στις εφημερίδες για να μπει σαν αγγελία. Απλήρωτη βέβαια. Τελικά μπήκε στα "Νέα" και στους "Ωτοβλεψίες" με κάποια σχόλια περί γραφικότητας του κειμένου. Αυτό θα πει να σε βλέπουν γραφικό πρόσωπο. Τουλάχιστο τη βγάζεις επιβιώνοντας.

Χωρίς πολλά και τρανταχτά
Και όλως ανεπίσημα αρχίζουμε πιανίσιμα
Στο "Χνάρι" Γκούρα 2 στην Πλάκα κάθε βράδυ
Το Σάββατο το προσεχές, το λέμε με καμάρι

Ο Νικόλας ʼσιμος παρουσιάζει τη δουλειά του

Τραγούδια αχνά και αχαμνά και οι ρωμηοκλαίουσες κυράδες

Μουσικοκινητική φαντασμαγορία με προεκτάσεις και αιχμές και
(υπονοούμενα χαζά)
Μετά πολλών δυσκολιών συνεπειών και συνθηκών
απωλειών και άλλων...
αναβολών της έναρξης στρατεύσεων και αλλαγών
Αρχίζουμε το Σάββατο με σηκωτό τον κράββατο.
Το Γοργόν και πέρα βρέχει
Κι ο Ντιντής στο Χνάρι τρέχει.

Η ορχήστρα μας:

Πιάνο: Θωμάς Σλιώμης, Κρουστά: Αντρέας Μουζακίτης, Κιθάρες: Χρίστος Αρβανιτάκης, Βασίλης Σπυρόπουλος, Μπάσο, Κοντραμπάσο: Αχ. Πανυπέρης, Βιολί: Κ. Ευγένης
Tτραγουδά ο Δημ. Φινινής.
Με δικά τους τραγούδια ο Κώστας Ευγένης και ο Αχιλλέας Πανυπέρης.
Οι Σπύρος-Λήδα προγραμμάτισαν καλοκαιριάτικες εμφανίσεις με όλα τους τα γνωστά κι άγνωστα τραγούδια που θα πραγματοποιηθούν ευθύς μόλις αποστρατευθεί ο Σπύρος Βλασσόπουλος.

Στο χορό της Μοίρας η διεθνούς φήμης τσιγγάνα
Στελέν Πατάκο

Μη μας ξεχνάτε και ελάτε
Μας κούρασε τ' αμάχι και μείναμε μονάχοι

Των φοιτητών αστών σαράντα (40)
Και των αστών-αστών ογδόντα (80)
Των υπολοίπων δωρεάν

Μπουάτ "το Χνάρι" Γκούρα 2 - ΠΛΑΚΑ τηλ. 32.23.282
Δίπλα στην Αγία Αικατερίνη.

[messinian]

Ονομάσαμε το μαγαζί μας "Ζωντανό καφενείο".
Θα προτιμούσαμε να το λέγαμε "Πολιτικό καμπαρέ". Δεν ξέρουμε όμως αν είμαστε σε θέση να λειτουργήσουμε σαν καθαρά πολιτικό καλλιτεχνικό στέκι. Δεν έχουμε ούτε τα μέσα που μας χρειάζονται γι' αυτή τη δουλειά, ούτε την ολοκληρωμένη εμπειρία της, ούτε την απεριόριστη την αντοχή, ούτε στον τόπο μας επικρατούν κατάλληλες συνθήκες. Ξέρουμε πως μπορούμε να υπάρξουμε μόνο όταν λειτουργήσουμε σαν σταθερή ομάδα εργασίας πολιτικά και κοινωνιολογικά εκπαιδευμένη.
Παίρνοντας σα δεδομένο ότι η τέχνη στην Ελλάδα λόγω των φραγμών του συστήματος, αλλά και της σύγχυσης, της ανεμελιάς, της ανευθυνότητας, της ανεντιμότητας, του κέρδους και της αναποφασιστικότητας των φορέων της, δε βρήκε ούτε στο ελάχιστο το δρόμο της. Πιστεύοντας στην αναγκαιότητα και στη ως ένα βαθμό χρησιμότητα της επαναστατικοποιημένης τέχνης.
Τασσόμενοι φύσει και θέσει ενάντια στην πολιτική της συσκότισης και της τύφλωσης. Ενάντια στη γραμμή των μέσων μαζικής επικοινωνίας να κρατήσουν τον πληθυσμό σ' ένα κενό αποβλάκωσης και νάρκης.
Διαπιστώνοντας ότι μας έχουν δέσει τα χέρια.
Έχοντας την ανάγκη να πούμε. Να δείξουμε και να καταδείξουμε. Να ξεσκεπάσουμε. Να αναλύσουμε. Να κρίνουμε και να επικρίνουμε. Να ψάξουμε να βρούμε τα αίτια και τη συνάφεια των γεγονότων που μας σημαδεύουν και μας εξαρτούν ενώ μας αποκρύπτονται.
Ξέροντας πως η ευθύνη για τα δεινά δε βαρύνει μόνο τους εκάστοτε φορείς ενός συστήματος, αλλά το ίδιο κατά πρώτο λόγο το σύστημα που τους εξαρτά, τους σπρώχνει και τους αναγκάζει και ότι πολύ μεγάλο μέρος της ευθύνης πέφτει και στις μάζες που δέχονται την καταπίεση αγόγγυστα.
Έχοντας την ανάγκη για επικοινωνία κι επαφή.
Για να φτάσουμε να βγούμε στο δρόμο, να μπούμε στα εργοστάσια, τα σχολεία, τα γήπεδα, τις αίθουσες συγκεντρώσεων.
Ξέροντας τους κινδύνους μιας δημόσιας διαμαρτυρίας κόντρα στην επίσημη λογοκρισία και τη λαϊκή νοοτροπία.
Ξέροντας τις ατέλειες, τις διαφορές μεταξύ μας και την μη σε ίσο βαθμό απόφαση και κοινωνικοπολιτική εμπειρία.
Σταθμίζοντας τα υπέρ και τα κατά.
Ξεκινήσαμε το καφενείο μας χωρίς να πληροί όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις.
Για ένα όσο το δυνατό συστηματικό από σκηνής ξεσκέπασμα της σκοπιμότητας.
Για μια συνεχή μεταβολή και ανανέωση της παράστασης του έργου μας.
Για μια συνεχή από σκηνής ενημέρωση και πληροφορία.
Για να πετύχουμε να' μαστε πάντα μέσα στην επικαιρότητα, αλλά και μέσα στα καθημερινά προβλήματά μας.
Για να γνωριστούμε σιγά-σιγά ο ένας με τον άλλο μαθαίνοντας ο ένας απ' τον άλλο.
Για να πετύχουμε την άμεση επαφή.
Βοηθήστε μας και σεις. Να καλύψουμε τα κενά στην πληροφόρησή μας. Να οργανώσουμε το επιτελείο μας που θα μας τροφοδοτεί με κείμενα, ειδήσεις, θέματα, ντοκουμέντα απαραίτητα για τη δουλειά μας, για το θέατρο εφημερίδα.
Πες τε τις διαφωνίες σας ανοιχτά και χτυπήστε μας στα ίσια.
Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να λειτουργήσουμε σαν πραγματικό "Πολιτικό καμπαρέ" και να πετύχουμε μέρος των στόχων μας.

Μουσικό θέρετρο φτώχειας.
Νοέμβρης 74

[messinian]

Για όλα αυτά το Μουσικό Θέατρο φτώχειας δε σας εύχεται χρόνια πολλά για τον καινούργιο χρόνο, αλλά κουράγιο κι' αντοχή ν' αντέξουμε στο χρόνο.
Γιατί το ξέρουμε πως έχουμε πάρα πολλή δουλειά.
Η περίοδος της πατάτας πέρασε.
Για να φτάσουμε όμως αίσια στην εποχή του λωτού πρέπει αναγκαστικά να περάσουμε και την περίοδο της ντομάτας. Πάρτε όλοι μια ντομάτα και χτυπάτε. Μη σας φοβίσουν τα ηχηρά ονόματα. Μόνον έτσι θα σας σεβαστούν.

Ευτεχνές και συνειδητόν τον Νέον έτος
Για την αντιγραφή
Μουσικό Θέατρο φτώχειας

* Το τέλος της προκήρυξης του διαλυμένου πια (μου θε φτω) και της μπάντας της πρωτοχρονιάς που δε βγήκε τελικά στους δρόμους λόγω βροχής. Τελευταία απόπειρα να κρατήσω την ομάδα και το χώρο. Ίσως να πετύχαινε αν δεν έβρεχε. Αλλά δε φταίει η βροχή.

[messinian]

Πριν την έναρξη

Όλα τα μέλη του θιάσου βρίσκονται μισή ώρα πριν μέσα στην αίθουσα. Τους απασχολεί όλους η δουλειά τους, ο χώρος τους, ο ρόλος τους, οι στόχοι τους. Στο κοινό που μπαίνει σιγά σιγά δίνουν σημασία ανάλογη ο καθένας με το χαρακτήρα του και την απασχόλησή του.
Κάποιος καρφώνει ένα καρφί.
Κάποιος δοκιμάζει ένα προβολέα.
Κάποιος κουρδίζει την κιθάρα του.
Σιγά σιγά όλοι (ο καθένας με τον τρόπο του) πληροφορούν τον κόσμο για το τι ακριβώς θα του παρουσιάσουν και ποιοι είναι οι στόχοι τους. ʼλλοι ντελαλώντας, άλλοι κάνοντας πνεύμα, άλλοι δημιουργώντας πηγάδι και συζητώντας ή λέγοντας ανέκδοτα. Στο παράθυρο ένας κράχτης με μια κάσκα κι ένα σημαιάκι φωνάζει για έναν παράξενο και θαυμαστό κόσμο των ζώων.
ʼλλος βρίσκεται στη σκάλα και παίζοντας ένα γιο-γιο υποδέχεται το κοινό. "Θέλετε να μάθετε τι θα σας παρουσιάσουμε; Σε καμιά περίπτωση δεν έχουμε σκοπό μας να σας διασκεδάσουμε. Εδώ διασκεδάζουμε μόνο τους εαυτούς μας."
Το κάρφωμα συνεχίζεται.
Δυο τρεις , με τις κιθάρες τους σιγομουρμουρίζουν τα τραγούδια τους στις διάφορες γωνιές.
Το κάρφωμα σταμάτησε. Σκοτάδι.
Ένας προβολές στο κέντρο της σκηνής.
Μια κοπέλα περνά αργά απ' τη σκηνή και σιγομουρμουρίζει.
Τραγουδίστρια: Πινακωτή πινακωτή ή
Έλα απ' το άλλο μου τ' αυτί ή
Μηχανοκίνητη εποχή
κι ο Μπερνολτμπί, μ' ένα κλουβί,
Μας περιμένει.

Φώτα-τύμπανα, φλας, θόρυβος, χειροκροτήματα. Η ορχήστρα με στρατιωτικό βήμα πιάνει τα πόστα της. Ησυχία... φυσαρμόνικα.