Επιστολές κείμενα, σκετσάκια κι' άλλα
Συμπαθητική Μελίντα, συμπαθητικοί της φίλοι,
και άλλοι επίσημοι......
Δεν είμαι τυφλός, δεν έχω συναισθηματικό πρόβλημα, δεν αισθάνομαι μοναξιά, ούτε πάσχω από ασθένεια που χρήζει θεραπείαν εξωτερικού κι ούτε είμαι σε κατάσταση σαν εκείνα τα παιδάκια τα καμμένα; τα καημένα; Ούτε είμαι καημένος. Είμαι γεμάτος ζωή κα παρόλο που αδυνάτισα κάπου 350 (τριακόσια...) κιλά, νιώθω ακόμα τα κότσια μου. Μόνο που δεν είμαι ουρανοκατέβατος και δε μπορώ πάντα να βγάλω πέρα μόνος μου. Να συστηθώ. Νικόλας ο ʼσιμος πεζός και διάσημος καταδικάσιμος φτωχός καλλιτέχνης. Εμφανιζόμουνα κάπου στην Πλάκα μέχρι προλίγο από τα φώτα μαζί με τα 411,5 ελληνικά κιλά μου.
Θέτε για έλλειψη ρεύματος, θέτε για πλάκα, θέτε για ό,τι μπορεί να βάλετε στο νου σας το στέκι τετέλεσται κι εγώ στράτα ψάχνω από κάπου να πιαστώ συμπαράσταση και ποιος δε ζητά, ζητώ επανάσταση σ' ολονών τα μυαλά. Ζητώ κάποιο στήριγμα τέλος πάντων για να συνεχίζω κάτι που άρχισα.....
Οι καιροί είναι δύσκολοι και τι μου χρωστάτε, όμως τι χρωστάω κι εγώ που από σας εξαρτάται να κάνω τον καλλιτέχνη, γιατί χωρίς κόσμο η τέχνη που διάλεξα πάει στο βρόντο. Χρειάζεται κάποια γνωριμία και ένα κάποιο χρήμα κι εγώ κουβαλήθηκα απ' της Κοζάνης τα χώματα πεζός ως την Αθήνα.
Το πρόβλημά μου δεν είναι αυτό. Χρόνια τώρα προσπαθώ είτε με θεατρικές θέσεις είτε με κάποιες μπουάτ είτε είτε....πιο παλιά στη Θεσ/νίκη πρόσφατα να βάλω ένα πετραδάκι ή μάλλον κορώνα και πάντα εκεί π' αρχίζει να μπαίνει τόσο στο νερό, απ, κάτι γίνεται και γκρεμίζεται και πάλι απ' την αρχή. Δεν ξέρω τι, ή μάλλον ξέρω πολύ καλά τι φταίει και δε μπορώ να το πω τι φταίει κι ίσως να ήθελα σχολιαστή. Εγώ το μόνο που μπορώ είναι να το λέω στα τραγούδια μου ή θα μπορούσα ή το τι θα μπορούσαν πολλοί σαν και μένα αυτό είναι άλλη ιστορία που μετατοπίζεται σε μελλοντικές εγχώριες εξελίξεις, αν φυσικά υπάρξει η πιθανότητα η εξέλιξη να μη συνεχίζεται υποχρεωτικά προς τα πίσω. Όλοι το βλέπουμε κι όλοι το βρίζουμε κι όλοι καθόμαστε και γονατίζουμε. Τέλος πάντων "ʼναψε κυρά μου το καντήλι. Θα νικήσουμε..."
Ζητώ επικοινωνία με καλλιτέχνες (όλων των ειδών και τάσεων πτωχούς ή διάσημους), με καλλιτεχνικά γραφεία, μάνατζερ, εταιρείες δίσκων ή τέλος πάντων δεν υπάρχει καμιά Μαμά καλλιτεχνών που να αισθάνεται όμορφα βοηθώντας καλλιτέχνη;
Πάντως το δηλώνω είμαι απ' αυτά τα φιδάκια τους καλλιτέχνες που μόνο καλλιτέχνες δε θέλουν να τους λένε. Και μόνο από κόσκινο δε θα περάσω τον καθένα πιθανό συμπαραστάτη. Έχω και να προτείνω λύσεις για τις σημερινές μας κρίσεις... στο ποδόσφαιρο.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία, για τη δωρεάν γνωριμία και διαφήμιση και παρακαλώ το νοικοκύρη μου να με διαβάσει μήπως και με πονέσει και δε μου κάνει έξωση και μπορέσετε και σεις να με βρείτε. Σπεύσατε ταχέως.
Νικόλας ʼσιμος
Αλωπεκής 39 τηλ. 714328
(προς το παρόν κομμένο)
Γενάρης 74
* Ο νοικοκύρης μου φυσικά δε με διάβασε, γιατί το γράμμα δε δημοσιεύτηκε και μου κανε και δικαστήριο ότι του κλεψα πράματα του σπιτιού του.
Μια άλλη φορά θυμάμαι που έκανα τη μαλακία κι έδωσα συνέντευξη και μάλιστα γραφτή σε κάποια δημοσιογράφο, την Όλγα Μπακομάρου, όταν μου απαγόρευσαν το "Μηχανισμό" Παρ' όλο που 'χαμε συμφωνήσει ότι έτσι και υποχρεωθεί έστω και μια λέξη να αλλάξει, να μη γράψει απολύτως τίποτε, αυτή δημοσίευσε συνέντευξη με άλλα λόγια, του κεφαλιού και της νοοτροπίας της, και ούτε καν για την απαγόρεψει του δίσκου δεν ανέφερε. Μου 'πε πως το 'κανε για το καλό μου, για να με προστατέψει, γιατί έτσι όπως πάω θα το φάω το κεφάλι μου.
Πόσοι μου το 'πανε αυτό! Αλλά τουλάχιστο με θάψαν χωρίς να μ' αναφέρουμε. Δε μου βάλαν λόγια που δεν είπα ποτέ.
Αλλά γι' αυτό σας έχω κόψει όλους σας οριστικά, όπως κι εσείς με έχετε κομμένο αγαπητοί μου.