ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΚΡΟΚΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

[messinian]

ΧΑΜΟΓΕΛΑ

Χαμογέλα Χαμογέλα
Σου φωνάζει μια κοπέλα.
Ανεβαίνω-Κατεβαίνω-Κατεβαίνω-Ανεβαίνω
Ντιντάν το καμπανάκι ντιντάν
Ανεβαίνω- Ανεβαίνω- Κατεβαίνω-Κατεβαίνω,

Ξέχασε-Ξέχασε δεν είναι πέτρα το μυαλό
Ξέχασε-Ξέχασε να μετράς την Ελευθερία
Χαμογέλα-Χαμογέλα
Σου φωνάζει μια κοπέλα.
Ανεβαίνω-Κατεβαίνω- Ανεβαίνω-Κατεβαίνω.

[messinian]

Ο ΜΑΡΑΘΩΝΟΔΡΟΜΟΣ
στίχοι: Αργύρης Μαρνέρος

Ο αγώνας
Κρίθηκε
Ο Μαραθωνοδρόμος
Έδεσε τα παπούτσια του
κι έτρεξε
Να φέρει το μήνυμα
όμως αυτοί που περίμεναν
πέθαναν
κι αυτός που έτρεχε δεν έφτασε ποτέ
κάτι χαλίκια του χώσαν μέσα στα παπούτσια
φθονεροί συμπολεμιστές
και γέμισαν τα πόδια
πληγές
Πύο
και αίματα
Αυτός έτρεχε
Κι οι άλλοι περίμεναν
Αυτός έπαθε γάγγραινα
κι οι άλλοι μπήκαν στους τάφους των
. . . . . . . . . . . .
Εμείς γεννηθήκαμε
πολύ αργότερα
μια αναπαράσταση
μας έπεισε
για τα στενά παπούτσια
που ήταν γεμάτα χαλίκια
παπούτσια
μαραθωνοδρόμος
χαλίκια
τρεις λέξεις, τρεις άκακες λέξεις
δυο θάνατοι μια προσμονή…

[messinian]

ΧΑΝΙ ΜΠΑΝΙ Αργύρης μαρνέρος- Νικόλας ʼσιμος

Τι θα φέρει ποιος το ξέρει το στεγνό το καλοκαίρι
Με μιαν ανθοδέσμη στάχυα παπαρούνες σαν πληγές
Χαμομήλι σαν το πύο και βρωμάει το τοπίο
τα νταμάρια στις κορφές
κι οι εργάτες με μορφές σαν τις πέτρες στις πλαγιές

Χανιμπί το χανιμπάνι μπάνι μπι και χάνιμπό
όποιος νάνι κάνει χάνει, μπάνιχανιμπό.

Τι θα φέρει ποιος το ξέρει το στεγνό το καλοκαίρι
Λασπωμένο περιστέρι τα γεράκια στις φωλιές
Κομματιάζουν με μανία του λαγού την αγωνία
τα γεράκια στις φωλιές
Κι οι εργάτες με μορφές σαν τις πέτρες στις πλαγιές

Χανιμπί το χανιμπάνι μπάνιμπί και μπανιμπό
όποιος νάνι κάνει χάνει, μπάνιχάνιμπό.
Τι θα φέρει ποιος το ξέρει το στεγνό το καλοκαίρι.

[messinian]

Σας ξέρω

Εεέ σας ξέρω
Ναι μωρέ σας ξέρω καλά
Σας ξέρω
Είστε σεις οι μικροί μας βασιλείς
Η εξέλιξη κι ο ρυθμός της εποχής

Με κουστούμι σας βλέπω βραδινό
Ύφος, μαύρο καπέλο και κενό
τουαλέτα και κακό
Με κουστούμι σας βλέπω βραδινό.
Τα υπόφερα όλα αυτά δεν ανέχομαι άλλο πια
Ω ζωή ζωή γλυκιά χλωμή βασίλισσά μου.

[messinian]

Ας γελάει

Ας γελάει, ας γελάει, κι ας γελάει
κι ας μιλάει, κι ας μιλάει κι ας μιλάει
κάποτε θα σοβαρέψει.

Τη μαμά, το μπαμπά όλο τους ρωτάς
και συχνά, πολύ συχνά απάνω του τα φτιάχνει
πήρε και γελάει μαζί του όλη η γειτονιά
και το τρελλοκοριτσάκι φέρνει τη χαρά.

Όταν το χτυπάν γελάει κι όταν του μιλάνε κλαίει
κι όταν θεν’ να το κοιμίσουν, χίλια παραμύθια λέει.

Ας γελάει…
Έφεραν να το μερώσουν κάποιον για μπαμπούλα
και το τετραπέρατο τον έκανε μαϊμού
πήρε και γελά μαζί του…

Αχ, τι κρίμα που θ’ αλλάξει σαν θα μεγαλώσει
να ‘τανε οι άνθρωποι να μένανε παιδιά.
Ας γελάει, ας γελάει, κι ας γελάει
κι ας μιλάει, κι ας μιλάει, κι ας μιλάει
κάποτε θα σοβαρέψει.

[messinian]

Λάλαλαλαλαλάλαλα…

Έϊ μεγάλο είναι το ταξίδι
που τραβάμε αλήθεια που τραβάμε που θα φτάσουμε και μεις
Να ‘ξερες κόσμε τι τραβάω
Τι τραβάω με τη σκέψη μου για το μέλλον το παρόν το παρελθόν
Λάλαλα---------Μεγάλο είναι το ταξίδι
- Μεγάλο είναι το ταξίδι μες τον κόσμο των ιδεών
- Ποιες ιδέες φίλε μου τσαμπουνάς που τις είδες; υπάρχουνε αλήθεια πουθενά;
Σου τόλεγα και δε με καταλάβαινες πως έφαγα τη ζωή μου
Ενώ σκεφτόμουνα…σκεφτόμουνα…το γάμο, το γάμο με τις ιδέες μου
να κάνω. Και πέτυχα ιδέες πόρνες. Και με κάνουν και γελάω. Χάχαχαχαχαχ…
- Ας τ’ αφήσουμε τ’ αστεία δεν είναι για μας. Δεν είναι για μας.
Μόνο για τους μικρούς ανθρώπους που ζούνε μέσα στο ντουνιά
και κοροϊδεύουνε τη μάνα που τους γέννησε. Χαχαχα…
Εμείς είμαστε γι’ άλλα πράγματα, εμείς, οι τροβαδούροι, οι
καλλιτέχνες, ηθοποιοί, παλιάτσοι. Ω από που άρχισα και που
να τελειώσω, δεν ξέρω τι μου γίνεται, σήμερα έχω πολλή πάρλα
Λάλαλαλαλαλαλα…
Ελάτε μαζί μου σ’ ένα τραγούδι φλύαρο
ελάτε πασάδες με μένα τον λεύτερο
Μεγάλο είναι το ταξίδι. Που τραβάμε αλήθεια…
- ʼφησε τη γλώσσα σου να λέει, να λέει ότι κατεβάσει
Έτσι τη νιώθω φίλε τη ζωή
Έτσι την έχω φτιάξει
Έτσι κι όχι όπως μου την έμαθαν τη ζωή
Λαλαλαλαλα…

* Το αναφέρω σαν αντιτράγουδο. Χωρίς κουπλέ, ρεφρέν και μουσικό καλούπι
έπαιξε μεγάλο ρόλο για μένα στο να βρω και να κρατήσω την προσωπική μου φωνή.

[messinian]

Σα στα παραμύθια

Θυμήσου τότες που θυμάμαι που σε συναντούσα στο σταθμό
κι ερχόσουν τότες που κοιμόμουν φύσαγε τ’ αγέρι σιγανό

Ερχόσουν και με συναντούσες
Ω ψυχή μου πόσο, πόσο μ’ αγαπούσες
Ερχόμουν και σε συναντούσα
Ω ψυχή μου πόσο σ’ αγαπούσα.

Για σκέψου τώρα που φοβάμαι πώς τσαλαβουτάμε στον αφρό
Στολίσου κι ας μην καρτεράμε. χάσαμε το τραίνο για καιρό

Ω ψυχή μου να μην το ξεχάσεις
Με δύο γιασεμιά σου πέφτει πρέπει να με θάψεις
Ω ψυχή μου να μην το ξεχάσω
Με δύο γιασεμιά μου πέφτει πρέπει να σε θάψω

Και θα ζούμε σαν τα παραμύθια
Μαρμαρώνω ρώνω ρώνοντας ρεβίθια…

[messinian]

Τσάμικος
Έλα μαζί μου να σου δείξω το τοπίο
Έλα μαζί μου να χαρείς τις νεραντζιές
Έλα μαζί μου να σημάνουμε τ’ αντίο
τόχουμε ανάγκη να γλυκάνουν οι πληγές.

Έλα μαζί μου στην απόμερη γωνίτσα
Έλα μαζί μου να γιορτάσουμε ξανά
Έλα μαζί μου να ξεχάσεις μια σταλίτσα
Όσα συντρίμματα παντρεύεται η καρδιά.

Έλα μαζί μου ν’ ανταμώσουμε τα δυο μας
Έλα μαζί μου να ριγήσει το κορμί
Σώμα με σώμα ν’ ακουμπάμε το σφυγμό μας
Χείλη με χείλη η ελπίδα μας να ζει.

Έλα μαζί μου κι όλα αυτά θα ξαναρχίσουν
φτιάχνουν καινούριο οι ρωμιοί καμπαναριό
Μη συλλογίζεσαι πουλάκι μου κοιμήσου
Σήμανε η ώρα να πεθάνει το θεριό.

[messinian]

Νούνα (Τσιφτετέλι)

Το αστεράκι το χλωμό
Μην του μιλάτε στο χωριό.
Μην του μιλάτε χωριάνοι
Αφήστε το να κλάψει

Έχει ντέρτια το βραδάκι
τ' άγουρο παλικαράκι
στενοχώρια κι έναν πόνο
γιατί νάναι πάντα μόνο

Στέκεται το περιστέρι το πρωί το μεσημέρι
στο πρώτο το φτερούγισμα το ταίρι του να βρει

Τ' αηδόνι ξέρει γιατί υποφέρει
τα νιάτα ξέρουν γιατί υποφέρουν

Νούνα Ναούνα, Νούνα Ναούνα Να
Νούνα Ναούνα, Ναούμα μου γλυκιά.

* Αυτό το χαρίζω σ' όποιον ρεμπέτη θέλει να το πει.
Αρκεί να μου το γυρέψει ο ίδιος. Είν' αφιερωμένο στην πουτάνα του χωριού μου. Όλοι σχεδόν οι τότε συμμαθητές μου κοιμήθηκαν μαζί της. Εγώ δεν μπόρεσα να πάω σε πουτάνες και μου κάνανε καζούρα. ʼλλα χρόνια τότε. Κι επαρχία.

[messinian]

Η Μαριώ

Τη Μαριώ τη συνάντησα καθημερινή
μου 'πε πως την Κυριακή θ' αρραβωνιαστεί
ποιο 'ναι το καλή το τυχερό παιδί
Έσκυψε δε θέλησε όνομα να πει.
Είμ' ο Μιχαλάκος σου πριν από και ρό
Μαριώ με γλυκοκέρναγες να σε παντρευτώ.
Πες μου το καλή θέλω το γαμπρό
για την κυρά την όμορφή του να τον συγχαρώ.

Η Μαριώ παντρεύεται μα δεν το ξεχνά
τις χαρές που πέρασε στο Μιχαλιό κοντά
το ξερες το καλή, το νιωθες καλά
ο νιος ο Μιχαλάκος σου δεν είναι για παντρειά
Εσύ τ' αγκυροβόλι σου διάλεξες θαρρώ
κι ατός του μ' ανοιχτό πανί να πολεμάει τον καιρό.
κι είναι το στρατί δύσκολο πολύ
τίνος των δυο η ζήση καλύτερη θα βγει.

Ποια 'ναι τα καλή τα τυχερά παιδιά στη γη
Μια φορά κι έναν καιρό κάποιος το' χε βρει.