Εμένα, αν δε μου ανοίξει κάποιος το κουμπί του ήχου, προτιμώ να μένω σε ένα εντελώς ήσυχο περιβάλλον. Μούγκα εντελώς. Μερικές φορές, ακόμα και την τηλεόραση την αφήνω να παίζει βουβή, ενώ με ενοχλεί ο ήχος απο το ανεμιστηράκι του pc ,αν και δεν είναι και ιδιαίτερα έντονος.
Απορώ με τον γιό μου, που διαβάζει με την τηλεόραση ανοιχτή στο τέρμα και κοιμάται κιόλας έτσι, αλλά όταν πάω και του την κλείνω ξυπνάει !!!
Εκεί όμως που θέλω οπωσδήποτε να ακούω μουσική είναι μέσα στο αυτοκίνητο, όταν οδηγώ. Αρκεί να μην ακούω ομιλίες και διαφημίσεις. Θέλω μόνο τραγούδια και κατά προτίμηση ελληνικά, που μπορώ και να τα σιγοτραγουδώ, ξεχνώντας το μποτιλιάρισμα. Στα μεγάλα οδικά ταξίδια ενεργοποιώ τη cdιέρα, που παίζει ασταμάτητα 12 Cds
Κι αυτούς τους ήχους όμως θέλω να τους ακούω σε χαμηλή ένταση. Και δεν είναι κουσούρι της ηλικίας μου αυτό

(να προλάβω τις κακίες).
Ετσι ήμουν πάντα από τότε που ήμουν ...ανήσυχο νιάτο
Γι αυτό δε συχναζα ποτέ σε μέρη με δυνατή μουσική που σου "παίρνει" τα αυτιά. Με κουράζουν αυτά τα μέρη και μετά από μια ώρα με πιάνει ζαλάδα και λέω πότε να φύγω.
Για να μη με λέτε και εντελώς ακαλλιέργητη καλλιτεχνικά

, σας πληροφορώ ότι κλείνω μάλλον προς τις εικαστικές τέχνες. Λατρεύω τα χρώματα, την αρμονία των γραμμών, την ακρίβεια, τα κινούμενα σχέδια που τα θαυμάζω σαν δημιουργήματα καλλιτέχνη, τα αγάλματα , τις διάφορες χειροποίητες κατασκευές , παλιότερα μου άρεσε να ζωγραφίζω , αλλά και να ράβω μόνη τα ρούχα μου γιατί με ευχαριστούσε η μετατροπή ενός υφάσματος σε κάτι χρήσιμο κλπ.
Κονώς "πιάνουν" τα χέρια μου και τα μάτια μου

, αλλά όχι και το αυτί μου, που δε θυμάται εύκολα τις μελωδίες. Η καλύτερή μου ώρα ήταν το μάθημα της ωδικής στο σχολείο, όπου έβγαζα τη γκαροφωνάρα μου, χωρίς να καταλαβαίνει η καθηγήτρια ποια παράφωνη μουλάρα της χαλούσε την χορωδία.
