συλλογικότητα και ποίηση/τέχνη

[messinian]

Γαμημένο "τυφλό σύστημα"!

[Το Κολλητηράκι]

Δεν είναι η πρώτη φορά που σου ζητάω να μη δοθεί συνέχεια, αλλά το ξανακάνεις κε Λέφτυ. Πάντως είναι σίγουρα η τελευταία φορά που συμμετέχω και σου απαντώ. Μετά από εδώ μπορείς να μου κάνεις την τιμή και να ξεχέσεις πατόκορφα ότι θα ακολουθήσει εκεί που θα γράφω. Και θα έχει πλάκα να το κάνεις, έτσι για να νομίζεις ότι ξεχέζεις εμένα την ίδια δηλαδή. Αν μη τι άλλο, ο Κανένας διακρίνεται από μια δομή στο λόγο του. Εσύ έχεις ξεφύγει τελείως όμως και σου λέω στα ίσα αυτό που βλέπω εδώ και καιρό στα γραφόμενά σου. Μην ανησυχείτε, θα είμαι πολύ λακωνική διότι είτε το έχετε καταλάβει είτε όχι τόσα χρόνια εδώ μέσα, εγώ παιδιά μου είμαι ένας κουρασμένος άνθρωπος.

Κανένας ρόουτ:

'γι αυτό επιμένω πως μονάχα τα παιδιά ή τίποτα γέροντες μπορούν να ασχοληθούν στα σοβαρά με κάτι τέτοιο, χωρίς παράπλευρες απώλειες....'



Αν η άποψή σου εκφράζει το 'απόλυτο', τότε θα σε διαψεύσω. Ασχολούμαι στα σοβαρά με αυτό το 'τέτοιο', όσο... αστείο κι αν σου φαίνεται. Αν ντε και καλά επιμένεις πως δε γίνεται, τότε διάλεξε αν θα με συμπεριλάβεις στα παιδιά ή στους υπερήλικες. θα σε βοηθήσω. Δυστυχώς για μένα, θα μείνει ίσως όνειρο να νιώσω ωσάν παιδί κάποιες στιγμές. Είναι από τα πράγματα που δεν επιτυγχάνεται μέσα από προσπάθειες, αλλιώς θα το πάλευα. Αυτά έχουν να κάνουν με τα του βίου μας. Του πρότερου και του παρόντος μας. Κι αν θέλεις, άθελά μου, αισθάνομαι ηλικιωμένη. Δικαιούμαι τώρα λίγο απ' το ακαταλόγιστο για να ασχολούμαι σοβαρά με τέτοια αστεία πράγματα; Πες ναι. Τί άλλο θα μπορούσε να πει κανείς; Απώλειες δεν υπάρχουν. Κι αν ναι, είναι εφευρέσιμες, της στιγμής. Κάτι σαν παϊδάκια της ώρας...


'και τώρα πες μου, σ'αρέσει εσένα κάτι τέτοιο;
είναι άρρωστο....τυφλοί μέσα σε τυφλούς να ψαχουλεύουμε για λίγη "ομορφιά"...ποιά ομορφιά; γεννημένη από την απουσία του άλλου; αυτό μπορεί να είναι ομορφιά;'



Μέσα απ' τα απανωτά σου ερωτήματα, με αναγκάζεις ίσως να επαναληφθώ.
Δεν ξέρω πόσο μετρήσιμες είναι οι απουσίες και οι απώλειες για τον καθένα μας. Για μένα οι δικές μου θα βαραίνουν πάντα περισσότερο από όλη την ομορφιά του κόσμου. Αυτό το έχω υπόψιν μου. Αν όμως δεν προσπαθούσα να αντισταθμίσω λίγο το βάρος τους, θα είχα φύγει προ πολλού φίλε. Αν με καταλαβαίνεις καλώς. Αν όχι, πάλι καλώς. Απευθύνεις ερωτήματα σε άνθρωπο που δεν είχε ίσως άλλες επιλογές. Βουτάς και εφευρίσκεις. Ψάχνεις. Φτιάχνεις ομορφιές. Νομίζεις ότι το πίστευα κάποτε; Αν πάλι θεωρείς ότι μ' αρέσει κάτι που είναι άρρωστο, πάλι καλώς. Επέτρεψε μου να γνωρίζω τί θα πει άρρωστη κατάσταση από πρώτο χέρι. Αυτό που μου περιγράφεις τώρα είναι αμελητέο.


'μα δεν είναι υποκρισία να σε χωρίζουν τόσα και να απολαμβάνεις τη δική σου όμορφη στιγμή το λιγότερο στην πλάτη του άλλου;
και βέβαια έχω πρόβλημα με το πως αντιλαμβάνεται ο καθένας τη ζωή, με αφορά εφόσον θέλει δε θέλει έχει αντίκτυπο στη δική μου....
ακόμα περισσότερο εφόσον συζητάμε για κάτι συγκεκριμένο, το συλλογικό ποίημα'


Κι αν εγώ που συμπληρώνω τον άλλο ή αυτός που το κάνει σε μένα, νιώθει όμορφα εκείνη τη στιγμή, γιατί πρέπει οπωσδήποτε να είναι κάτι που γίνεται εις βάρος του ενός ή του άλλου; Δε θα κάνω και αυτό το κακό στον εαυτό μου. Φτάνει η υποκρισία για όσα γίνονται στη ζωή μας απ' το πρωί έως το βράδυ μας. Σου είπα και πριν. Κάποιες ομορφιές εφευρίσκονται. Αν το θέτεις γενικότερα, όλοι έχουμε πρόβλημα για το πώς αντιλαμβάνονται οι άλλοι τη ζωή. Αλλά για αυτό το θέμα δε θέλω να πάρω θέση.


'πάντως μιας και το ανέφερες, ποιά ανάγκη σε ωθεί να εκδώσεις ποιήματά σου; σαν παράσημο μου φέρνει, δοσμένο για έναν πόλεμο από έναν στρατηγό που κανονικά δε θα έπρεπε να υπάρχει....'


Μου κάνεις πάλι μια πολύ προσωπική ερώτηση. Πραγματικά η απάντησή μου είναι τόσο προσωπική που ούτε καν τη φαντάζεσαι. Και επειδή ακριβώς δεν ενδιαφέρει κανέναν, γι' αυτό και δε θα απαντήσω.


'οι υπόλοιποι άμετε στο διάολο, αρκετά σας μίλησα, έχω και σχέδια.'


Απ' ό,τι καταλαβαίνω, μιας και συμπαθείς μόνο το Χαμίνι, είμαι σε αυτούς που στέλνεις στο διάολο. ʼλλωστε αρκετά μιλήσαμε και έχεις ένα δίκιο σε αυτό.


Λέφτυ ρόουτ:

' αρνητες της πραγματικοτητας καταντησαμε ...μονο λογια ..και μαλιστα γραμμενα , πληκτρολογημενα ...'


Να πάλι το αγαπημένο μου α' πληθυντικό. Πάντα παρόν στις δύσκολες καταστάσεις. Φαντάζομαι ότι οι αρνητές της πραγματικότητας - κάτι σαν την επιστροφή των Τζεντάϊ -, είναι μια κατηγορία διαβαθμισμένη σε κλίμακες. Πόσα σκαλοπάτια διαφορά έχουμε αλήθεια;...


'για να γραψουμε πεντε μαλακειες...'


Γράφω πάντα περισσότερες από 5. Κι έχω το θράσσος να τις θεωρώ ποίηση. Και για να σε εξιτάρω περισσότερο και να χλευάσεις κιόλας, θα σου πω ότι πολλές από αυτές τις θεωρώ αρκετά καλές. Πόση διαφορά σε σκαλοπάτια έχει το θράσσος μας;...


'και ισχυριζομαστε οτι δεν ειμαστε φρικουλες και τερατα και μαζοχες του κερατα (οταν μαλιστα διαβαζουμε συλλογικα ποιηματα )'



Μη σου πω ότι θα συνεχίσουμε να το ισχυριζόμαστε. Εσείς δεν εμπνέεστε όταν διαβάζετε συλλογικά ποιήματα. Εμείς ναι. Μας καλείτε να απολογηθούμε τώρα ή να σας εξηγήσουμε πώς μας συμβαίνει αυτό; Πόσα σκαλοπάτια έχει η τάση των ανθρώπων να ταμπελοποιούν άλλους ανθρώπους; Με παρασύρατε και γράφω σε ήχο πλάγιο δεύτερο...


'μου ειναι αρκετο και εχω αρκετο σεβασμο για τους δημιουργους και τα εργα τους ωστε να μην προσπαθησω να προσθεσω απο δίπλα καμμία δικιά μου παπαρια ....'


Εγώ πάλι δεν έχω ίχνος σεβασμού. Εδώ ξεχάσαμε να ζούμε, ο σεβασμός μας μάρανε;...


'θα ηταν αδικο να απαντουσα "θα μας τα κλασεις" σ' ενα αρσενικο νικ που με απειλει οτι θα χασει την υπομονη του και θα με βρισει'


Φρίκουλας απειλεί εξωγήινο! Φρίκουλας απειλεί εξωγήινο! Όβερ!...


'θελω να δειτε πως εβλεπε τη διαδικασια της συγγραφης ποιηματων και να συγκρινετε με αυτα που μας ειπε το κολλητηρακι'


Εχμμμ... μάλλον προσπαθείς να συγκρίνεις με αυτά που δεν είπε το Κολλητηράκι... το οποίο μίλησε για το τί στοιχεία απαιτεί η ικανότητα συγγραφής, όχι για τη διαδικασία αυτής.


'ακομα κι αν δεχτουμε οτι μπορει ενας ανθρωπος να αισθανεται ποιητης κι ενας ποιητης να αισθανεται μεσος ανθρωπος (πιχι εσυ κολητηρακι) ..ναι , να το αισθανονται ! μαλλον αυταπατωνται .

Τελικά γιατί δε γίνεσαι σαφής; Αυταπατώμαι που νιώθω μέσος άνθρωπος ή που νιώθω ποιητής; Τί απ' τα δυο τελικά δεν είμαι; Εγώ τις αποφάσεις μου τις πήρα, ακόμη κι αν διαφωνείς. ʼλλωστε κάνεις μια προσπάθεια να ορίσεις τον ποιητή όπως και τον άνθρωπο. Ξεχάσαμε τη δικαιοδοσία του να ορίζουμε μόνο τον εαυτό μας. Έχει και παραπέρα τελικά.


'κι αυτο για το κολλητηρακι να νοιωθει λιγο πιο ανεβασμενη οταν αυριο θα παει στη δουλεια'


Το Κολλητηράκι δε νιώθει 'κατεβασμένο' επειδή τυγχάνει η εργασία του να μη του ταιριάζει και πολύ. Ακόμη κι εγώ, ο αρνητής της ζωής, αναγνωρίζω πως υπάρχουν πολύ σοβαρότερα πράγματα από αυτό στον κόσμο...


Υ.Γ. Επικεντρώσατε ένα ολόκληρο τόπικ στην καρικατούρα μου (σε πεθύμησα Ντιανατέν, μ' αρέσει αυτή σου η έκφραση!). Δεν είμαι το κέντρο του κόσμου κε Λέφτυ. Βρείτε αντίβαρο για να κάνετε συζήτηση - με τη Φυσική πώς τα πάω; Στη Χημεία ομολογουμένως διέπρεψα αλλά μόνο σε εργαστηριακό επίπεδο...


Υ.Γ. 2: 'Ο γραφιάς οφείλει να είναι εγωιστής, δηλαδή αμείλικτος με τον εαυτό του.


Εγωπαθής μόνο δεν πρέπει να είναι, επειδή τότε υπερέχει η ανασφάλεια
της αδυναμίας του.'

Θα επιθυμούσα μια ανάλυση κε ʼτομαντ. Εγώ κι εσείς δεν έχουμε βέβαια καμία σχέση, αλλά τουλάχιστον εσείς δεν κάνετε προσωπικές ερωτήσεις.


Υ.Γ. 3: Σας τσαντίζω αγαπητέ Μύθε; Γιατί όμως; Επειδή βλέπετε να έχω σχέση με αυτό που λέτε ή επειδή λέτε να μην έχω καμία απολύτως; Όλως τυχαίως, είχα σκοπό να ποστάρω ένα κείμενο που γράφτηκε το Καλοκαίρι και μιλά για το Θάνατο. Δεν θα το κάνω. Σίγουρα όμως θα έλυνα την απορία σας. Την επόμενη φορά που θα έρθετε για 'χοντρά' θα σας το δώσω...


Υ.Γ. 4: Αντιπαραθέσεις χωρίς νόημα κε Τριτουλέ. Μας λέτε εν ολίγοις ότι το παρατραβήξαμε το σκοινί. Ελπίζω τουλάχιστον να συμφωνείτε ότι ακόμη και η... μάταιη αντιπαράθεση, μπορεί να προσδώσει στην έμπνευση.

Υ. Γ. 5: Κε Λέφτυ τελειώσαμε. Κι όπως σας είπα, αν επιθυμείτε μπορείτε να αποπατήσετε στο άλλο τόπικ. Μη διστάσετε. Θα ακολουθήσουν πολλές ρέμπελες πεζογραφικές απόπειρες καθώς και - εις μάτην - απογοητευμένες ποιητικές εξάρσεις...


Καλό Βράδυ.
















..

[wpleftyboy]

κριμα κολλητηρακι που δεν καταλαβαινεις οτι σ'αυτο το τοπικ κανενας δε μιλησε για σενα...αλλα μονο συζητωνται οι αποψεις ολων μας


πανω σ'ενα και μονο θεμα

εσυ γραφεις την ιστορια της ζωης σου οχι εγω ουτε και κανενας αλλος απ' οσο βλεπω
εσυ απευθυνεσαι προσωπικα στον καθενα και μαλιστα σχολιαζοντας λεξη προς λεξη

εσυ βρε κολλητηρακι νομιζεις οτι εισαι το κεντρο του κοσμου
δε σε καναμε εμεις

δεν πειραζει ειπαμε "ολοι οι ποιητες ειναι φρικουλες" ετσι κι αλλιως ...

αγαπαμε τα ποιηματα οχι τους ποιητες που τα γραφουν γιατι οπως ειπα στην αρχη της συζητησης οι γραφιαδες μονο καλοι ανθρωποι δεν ειναι ...τουλαχιστον αυτοι που γουσταρουμε να διαβαζουμε εμεις (αυτοκρατορικος
ειναι ο πληθυντικος)
βρειτε μου καποιον που βαδιζει στη μεση του δρομου χωρις να ειναι διατεθειμενος να πουλησει την ψυχη του σε κανενα διαολο και θα σας δειξω εναν καλο ανθρωπο που δεν θα γραψει ποτε τιποτα ενδιαφερον .

τι να σας πρωτοθυμισω ...

στιβες ολοκληρες απο πεζα και θεατρικα που μιλανε για ανθρωπους που για να πετυχουν να δημιουργησουν με τον τροπο που θα ηθελαν αναγκαστηκαν να πουλησουν την ψυχη τους στο διαολο ....ποιο διαολο θα μου πειτε ε ?
και ποια ψυχη ...τωρα πως αλλιως θα χαρακτηριζατε εσεις αυτον που πουλαει και την ψυχη του για να δημιουργησει , εκτος απο τερας ?

πως πουλαει κανεις την ψυχη του ? που ? ποσο , με τι ανταλλαγμα ?

υπαρχουν πολλοι τροποι και τοποι ...ο διαολος ειναι παντου ...οσο για ανταλλαγματα ? ο διαολος δεν εχει μπεσα ...μπορει να υποσχεθει τα παντα
για να σας κλεψει την ψυχη αλλα αν δεν τσεπωσετε το ταλαντο μην πιστεψετε τιποτα ...εχει πολυ ρισκο η υποθεση..,για καθε εναν που το παιρνει και απολαμβανει υπαρχουν χιλιαδες κοροϊδα ...

τι εισαι συ θα μου πειτε , που ξερεις τι γινεται ? σε ποια κατηγορια εισαι ? λες και δεν ειναι φανερο ρε παιδια οτι ειμαι με τα κοροϊδα μονο και μονο που βρισκομαι ακομα εδω ...αν ειχα λαβει το ταλαντο τωρα θα απολαμβανα .


ο διαολος ,που λετε, οπως και τωρα κακη ωρα ,να χτυπαω τα πληκτρα ...ηταν αργα τη νυχτα και ημουν μονος μου ...ετσι νομιζα βεβαια , γιατι στην πραγματικοτητα ποτε κανεις μας δεν ειναι μονος του. Ο διαολος ειναι παντα
κοντα μας ετοιμος να μας ξελογιασει ...να μας κανει δικους του ...να τραφει με τις ψυχες μας και να διασκεδασει με τις αγωνιες , τις ανασφαλειες , τις
φιλοδοξιες μας , τις αναγκες μας ...αυτες που τοσο πονηρα μας εκανε απο πριν να πιστευουμε οτι εχουμε ...

ηξερε λοιπον ο πανουργος οτι εγω ενοιωθα την αναγκη να γραψω ...ετσι νομιζα οτι την ειχα ...ετσι μ' εβαλε να πιστευω . Πεστε με ψωνιο , πεστε με οτι θελετε ...εγω απο μικρος ηθελα να γινω μεγας συγγραφεας και μεγας ποιητης ...τωρα που το καλοσκεφτομαι ισως ο Κερατας να με περιτριγυριζε απο μικρο ....αλλιως δεν εξηγουνται κατι επαινοι που επαιρνα για τις εκθεσεις μου στο σχολειο και κατι ποιητικοι διαγωνισμοι που κερδισα .
Δηλαδη ,αν ηταν δουλειες το θεου αυτες δε θα κατεληγα να κλαιγομαι τωρα. θα ημουν μεγαλος και τρανος απο παλια ...φτασμενος και θα απολαμβανα τις δαφνες του ταλεντου μου αν το ειχα . Αντι γι αυτο τι εγινε ομως ? Τα εχασα ολα ...τα επαιξα ολα και τα εχασα ..γιατι δεν ξερω τι ειπε ο αϊνσταϊν για το θεο ,αν παιζει ή δεν παιζει ζαρια ,αλλα ο διαολος δεν παιζει στα σιγουρα ...κι αν φαινεται οτι παιζει εχει στημενο το παιχνιδι ...την παγιδα δηλαδη που μεσα της θα πεσουμε εμεις οι αμοιροι θνητοι τζογαδοροι που θα εχουμε την φαεινη ιδεα να τον πιστεψουμε και να ρισκαρουμε τα σιγουρα ....παρεες , γκομενες , φιλους , οικογενεια αργοτερα και μαζι μ'ολα αυτα ολες τις μικρες χαρες που νοιωθουν ολοι αυτοι που ο διαολος δεν τους θελει.
Γιατι πρεπει να σας πω και το αλλο ...δεν παει σε ολους ο γεροτραγος...
διαλεγει τα θυματα του ...ισως να νομιζετε τωρα , οτι αν ειστε καλοι σε κατι,
ειστε τυχεροι ,αλλα κανετε λαθος .Μεγαλο λαθος γιατι οσο το κεφαλι σας ξεχωριζει λιγο απ' το πληθος , τοσο περισσοτερο θελει να σας το ρουφηξει ο διαολος και να τραφει με το μεδουλι σας ...το μεδουλι ειναι η ψυχη που ολοι ψαχνουν και ειναι η αγαπημενη τροφη του . Θυμαστε οταν πεθαινει κανεις και χανει σχεδον αυτοματα 23 γραμμαρια ? Απο που αλλου νομιζετε οτι τα χανει αν οχι απ' το μεδουλι .Και συγκεκριμενα απο την υγρασια που εχει το μεδουλι γιατι εκει βρισκεται ολη η ουσια του ...οταν ξεραθει δεν αξιζει μια .

Εχει λοιπον ο διαολος μια διχαλωτη γλωσσα και την χωνει μεσα απ' το πισω μερος του κεφαλιου εκει που βρισκεται η βαση του κρανιου και η αρχη της σπονδυλικης στηλης ...ριχνει πρωτα λιγο καυστικο σαλιο σαν οξυ και ανοιγει την τρυπα μεσα στην οποια βυθιζει τη γλωσσα του και ρουφαει την ψυχη μεσα απ' το κοκκαλο . Οταν τελειωσει δεν μενει τιποτα αλλο απο ενα σακι με κρεας , κοκκαλα και εγκεφαλο που ανηκει αποκλειστικα στην κολαση και εκει θα καταληξει μολις τελειωσει και βιολογικα ...καταλαβατε λοιπον οτι αν καποιοι νεκροι δεν χανουν αυτα τα 23 γραμμαρια ειναι γιατι τα εχει ηδη ρουφηξει προ πολλου ο διαολος . Και ξερετε ποια ειναι η πλακα? οσο ο διαολος ρουφαει το μεδουλι το θυμα απο κατω απολαμβανει τοσο που πολλες φορες εκσπερματωνει . Αλλα αρκετα με τη βιολογια , το πιο βασικο ειναι αλλο . Να σας πω πως στηνει την παγιδα και πως επεσα κι εγω μεσα κι εχασα τ' αυγα και τα πασχαλια.

Με ειχε λοιπον πλησιασει απο παλια ...με ειχε γλυκανει ... και μου ειχε μεταδωσει το μικροβιο ...αν και για να ειμαι πιο ακριβης προκειται για βακτηριο και οχι για μικροβιο ή ιο . Στην περιπτωση μου το βακτηριο μεσα μου δουλεψε καθως ο οργανισμος μου δεν ειχε αρκετες αντιστασεις και μου αλλαξε ολη τη ζωη ...αντι να βγαινω λοιπον εξω με τους φιλους μου κλεινομουν μεσα και κυνηγουσα το ονειρο ...αυτη τη δουλεια κανει αυτη η αρρωστεια ,που σου βαζει μεσα σου οσο εισαι μικρος ο Εωςφορος...σε βαζει να κυνηγας απιαστα ονειρα...να θετεις υψηλους στοχους ...εμεις οι ελληνες ξερουμε απο Μεγαλες Ιδεες ...

μικρος κυνηγουσα το ονειρο του πρωταθλητη ...να κανω ρεκορ ,να παρω μεταλλια ,να εχω αγαλματενιο σωμα , να νικαω , να ειμαι πρωτος ...εκει που το πιανα εκει το εχανα ...πονος , κουραση ,απομονωση, στερηση ....
μετα αρχισα να κυνηγαω το ονειρο του ποιητη και του συγγραφεα ...να εκδωσω , να μεινει γραμμενο καπου το ονομα μου και ολα αυτα τα ωραια που πιστευα οτι ελεγα ...

στο αναμεταξυ βεβαια συνεβαιναν και καποια "ασημαντα" γεγονοτα ...ξερετε...κοσμος γυρω μου ζουσε γεννιοταν πεθαινε αγαπουσε αγαπιοταν επινε καφεδες τσιπουρα ετρωγε λουκανικα και χορευε στα πανυγηρια και αλλα τετοια αστεια πραγματα ...μεταξυ των οποιων ηταν κι ο δικος μου γαμος και η γεννηση των παιδιων μου αργοτερα ...αρκει να σας πω οτι την ημερα ή μαλλον τη νυχτα (γιατι παντα νυχτα μ'επιανε η "αναγκη" )του γαμου μου βιαστηκα να τελειωνω με το συζυγικο σεξ για να παραδοθω στις ηδονες της συγγραφης του πρωτου μου μυθιστορηματος ....ε ρε κουνια που με κουναγε ! Ακομα κι η γυναικα μου μ'ενθαρρυνε στην αρχη ...μεχρι να καταλαβει οτι ημουν βαρεια αρρωστος δηλαδη και οτι ειχα το διαολο μεσα μου ... ακομα και τη μακρυα νυχτα στην οποια γεννηθηκε ο γιος μου βρηκα χρονο για να ικανοποιησω την "αναγκη " μου ....μονος μου κρυμμενος απ' ολους ενω η γυναικα μου κοιλοπονουσε στην αιθουσα τοκετων βρηκα τροπο
να γραψω κανα δυο σελιδες ...ολομοναχος κλεισμενος ερμητικα στο καβουκι μου εχοντας αποκλεισει καθε εξωτερικο ερεθισμα σαν σπιτι με πλαστικα κουφωματα με διπλα τζαμια , πλημμυρισμενος απο γκαυλα και ξετρελαμμενος με την ιδεα οτι απατουσα τη συζυγο και ολο το γαμημενο οικοδομημα των ανθρωπων στον πλανητη , εκεινη τη στιγμη...
παρα λιγο να χυσω καθως γρατζουνουσα τις αδειες σελιδες που παντα ειχα προχειρες στην τσεπη ,με το μολυβακι που επισης παντα ειχα προχειρο στην τσεπη .

Ενοιωθα ξεχωριστος και σπουδαιος παρολο που οι απ' εξω εβλεπαν ενα συνηθισμενο ησυχο οικογενειαρχη ...εγω ημουν ενας ανθρωπος με μια αποστολη...και δεν αργησε να ερθει η αναγνωριση ....χαρα που την εκανα οταν ενας εκδοτικος οικος μου απαντησε οτι θα τον ενδιεφερε να συνεργαστει μαζι μου και να εκδωσει το μυθιστορημα μου αφου το ειχα στειλει σε δυο τρεις τρεις απ' αυτους ! καμμια χαρα στη ζωη μου δε μπορουσε να συγκριθει με αυτη ...ουτε οταν πηρα πτυχιο ,ουτε οταν απολυθηκα απο φανταρος ουτε οταν αγαπησα και μ'αγαπησαν και τελικα παντρευτηκα ,ουτε οταν γεννηθηκαν τα παιδια μου ,ουτε καν οταν κερδιζε η ομαδα μου ....ειπαμε αρρωστος ανθρωπος !

Μου απαντησε λοιπον ο εκδοτικος οικος Χ......., οτι ενδιαφεροταν να εκδωσει την ιστορια μου στην σειρα του "κολαση" ...ποσο γελαω τωρα που το βλεπω γραμμενο αυτο ! ακου "κολαση" ! συμπτωση ηταν αυτο ? ποιος ξερει ! Να το εκδωσει βεβαια ,αρκει να εκανα καποιες μικρες αλλαγες -βελτιωσεις ...βλεπεις τους αρεσε πολυ η ιδεα μου και το ολο στησιμο αλλα
καποια επι μερους κομματια ηθελαν λιγη δουλιτσα ακομα ....

Να μαι λοιπον εγω καθε μερα στημενος ,να χτυπαω τα πληκτρα και να στραβωνομαι στην οθονη να διορθωνω τις χιλιες εκατον εικοσι δυο σελιδες του πρωτου μου βιβλιου ...να εγκαταλειπω τις δουλειες μου απο τις οποιες εβγαζα ψωμακι (τι ψωμακι που τοτε ηταν παντεσπανι δηλαδη ) ...να ξενυχταω και να παραμελω τη γυναικα και τα παιδια μου...να με ψαχνουν οι ηδη λιγοστοι φιλοι μεχρι που με βαρεθηκαν κι αυτοι...να φουσκωνουν οι απληρωτοι λογαριασμοι στις πιστωτικες καρτες ,τους οποιους ελπιζα να ξεχρεωσω μολις τελειωνα με το βιβλιο και ξαναστρωνομουν στη δουλεια ..."να λιγο ακομα εμεινε και τελειωνει το αριστουργημα "....να τα σουρτα φερτα στον εκδοτικο οικο και οι συνεργασιες με την υπευθυνη της σειρας "κολαση" ,που ηταν και η ιδια σκετη κολαση βεβαια και μια και με θαυμαζε τοσο πολυ δεν παρελειπε να με κραταει τοσο κοντα της και για τοσο πολυ ,που με πηρε χαμπαρι κι η γυναικα μου ....και με προειδοποιησε , αλλα εγω ειπαμε ...αρρωστος ανθρωπος ..σιγα μην κοιταξω τωρα τα μικρα και τ' ασημαντα ...σιγα μην κοιταξω την ψαροβαρκα ενω ειχα την φρεγατα ...οπως νομιζα. Ουτε τα παιδια μου δε σεβαστηκα ....βουλιαξα στην ηδονη της συγγραφης ,στην εισαγωγη μου σε ανουσιες και ανοητες φιλολογικες συντροφιες και στην ζεστη αγκαλια της Μ. Δ. ...μου εκανε κεφαλοκλειδωμα με τις γαμπες και τα μπουτια της και αν ειναι δυνατον να το πιστεψει ποτε κανεις με τον κωλο και το μουνι της ...μιλωντας μεταφορικα βεβαια . Φυσικα η Ευα υπηρξε παντα εργαλειο του διαβολου .

Κι ηρθε ο Κερατας να μου δωσει τη χαριστικη βολη μια νυχτα καθως εψαχνα να βρω λεξεις να βελτιωσω το γραπτο μου ...απο που ηρθε ε ? και πως εμοιαζε ? δεν εχει σημασια να σας πω , διοτι καθε φορα και σε καθεναν ερχεται με αλλον τροπο και αλλη μορφη ....ας πουμε οτι βγηκε μεσα απ' την οθονη καθως κοιταζα στο ιδιο σημειο για πολλη ωρα και ας πουμε οτι εμοιαζε με γραπτο μυνημα που μου εστειλε η Μ.Δ. ....

"εισαι φτιαγμενος για να γραφεις ,παρατα τα ολα και γινε μεγαλος ...παρε μια αποφαση σαν ενηλικας...παρατα τους ελα μαζι μου κι αφιερωσου σ'αυτο που αξιζεις ...καντο και θα ζησεις αιωνια "

γαμωτο ,σκεφτηκα, τοσο καλος ειμαι λοιπον ? τοσο καλα τα καταφερνω ?
και το μυνημα συνεχιζε

" δεν ειναι λογια αυτα που λεω , λατρεψε με αρκετα και θα ζησεις αιωνια ..δωσε μου την ψυχη σου και θα σου χαρισω ανομολογητες ηδονες για παντα"

η γκομενα ειναι τρελλη για μενα ,σκεφτηκα και της εχει σαλεψει αλλα εγω ειμαι ο πρωτος μαγκας

"ελα αυριο απο δω να παρεις μια προκαταβολη για τη συνεργασια σου με τον εκδοτικο μας οικο και μετα να παρεις εμενα"

μετα απο αυτο εγραφα σαν τρελλος μεχρι να ξημερωσει ...στις οχτω η ωρα το πρω ξεκινησα για τον εκδοτικο οικο ενω η γυναικα μου ουρλιαζε οτι δεν πηγαινε αλλο και οτι θε εφευγε απ' το σπιτι ...γυρισα και της ειπα οτι δεν ηταν απαραιτητο αυτο γιατι εγω δε θα ξαναγυρνουσα ....

πηγα ,πηρα την επιταγη της προκαταβολης , γαμησα την Μ.Δ. τοσο καλα και σκληρα ,που οταν της ανακοινωσα οτι εγκατελειψα την οικογενεια και το σπιτι μου με καλεσε να μεινω μαζι της για οσο καιρο χρειαστει...της εξηγησα οτι ηθελα να αφιερωθω στο εργο μου και αρνηθηκα ευγενικα ....δεν το καταλαβα αμεσως αλλα τοτε αρχισε η αντιστροφη μετρηση...η Μ.Δ. δεν επαιρνε απο οχι .... ημουν αρκετα ηλιθιος για να της αρνηθω ....η γυναικα μου με ειχε ηδη εγκαταλειψει οταν καταλαβα οτι ειχα χασει το παιχνιδι καθως το τηλεφωνο δε χτυπουσε πια και δεν εμφανιζοταν μυνηματα στην οθονη του υπολογιστη...ακριβως οπως ειχαν κανει οι φιλοι μου πιο πριν και οι πελατες μου πολυ πριν απ' αυτους ...οι τραπεζες μου εφαγαν το σπιτι και το μαγαζι ....βρηκα κι επιασα το αθλιο ημιυπογειο στο οποιο "ζω" τωρα τρωγοντας οτι εμεινε απο κεινη την επιταγη ,που φυσικα δε θ'αντεξει για πολυ ....περιμενοντας το βιολογικο μου θανατο .


Και δεν τελειωνει εδω η μαυρη απελπισια μου καθως οποιος δεν εχει να δωσει τα γαμημενα 23 γραμμαρια καταληγει θαμωνας στις φωτιες και τα καζανια της κολασης ...οχι της σειρας των εκδοσεων Χ...... αλλα της αλλης που ειναι φτιαγμενη για να βασανιζει αιωνια τους ανθρωπους χωρις ψυχη ,τους σκλαβους του Κερατα ...τα θυματα .

[messinian]

Ανέβηκα, ανέβηκα
Ψηλά στον ʼη Ονούφρη
Για να του ειπώ για κείνηνε
Τη λύση μπας και μού 'βρει...