Γρανίτα απο χιόνι

[than sigma]

μη διαβάζεις άλλο.
δε γράφεται τίποτα πια για σένα ενδιαφέρον.
κλείνω γεια.

[epsilon]

'... Κανένας μας δεν ανήκει πλέον εδώ έλεν. ...'


... λάθος... ένα παζλ από χιλιάδες κομμάτια είμαστε... όλα έχουν την καταγωγή τους... αλλά και τα όριά τους... τις αντοχές τους... την καλή τους τη χαρά ή... τον κακό τους τον καιρό... και τον κύκλο τους...


... καλή χρονιά σε όλους μας Θανάση...

θανάση, έλα, πάμε σινεμά. είναι όμορφα, ακόμη κι αν δεν έχω να πω τίποτα. αυτό θα είναι για πάντα σπίτι μου.

[than sigma]

"συγνώμη που δεν επικοινωνώ. βρίσκομαι σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση κ εντελώς μόνη.εσύ δε με καταλαβαίνεις και δεν είσαι πουθενά"

κάπως έτσι αρχίζει η βύθιση των ποδιών.ξέρεις είναι φορές που αν τοποθετήσεις τα πόδια σου σε μια αμμώδη παραλία [σαν αυτές με τη ψιλή ψιλή άμμο που φυσάει μεγάλος μεγάλος άνεμος] ..αν τα τοποθετήσεις κάθετα στην άμμο λοιπόν δίπλα στο κύμα...ε τότε είναι που σιγά σιγά αρχίζεις να βουλιάζεις...έρχεται κύμα φεύγει άμμος και συ όλο και βυθίζεσαι στα πιο χαμηλά επίπεδα της παραλίας σου μέχρι που...μέχρι που!
μην το κάνεις αυτό.μην έρχεσαι κάθε βράδυ να σου πω τι είναι απώλεια. όποιος φεύγει είναι ίδιος με όποιον ήθελε να μείνει αλλά έφυγε;
όποιος φεύγει γιατί ήθελε να μείνει;
όποιος κάθησε να τον ρουφήξει μια άμμος;
απώλεια,φευγιό,κοπάνα.

[than sigma]

καληνύχτα.
ο γιώργος διάλεξε τη γυναίκα από το φίλο.
ο μάκης αναρωτιέται πόσες πιθανότητες έχει να μετανιώσει γι αυτό.
η χρύσα ήθελε να επιστρέψει σαν να μην πόνεσε ποτέ κανέναν.
ο μπομπ πιστεύει ότι δεν ήθελε πραγματικά να επιστρέψει.
η μαρία διέλυσε 15 χρόνια.
η κατερίνα δοξάζει τη δύναμη της γυναίκας.
η άννα κατάλαβε ότι μια συγνώμη είναι η λέξη που χάθηκε.
ο κώστας δεν της το είπε ποτέ.
και συ ακόμα ψάχνεις την αλήθεια;

κάποτε μπορεί να έλειπε μια λέξη από το συρτάρι. τώρα δεν έχει απομείνει παρά λίγο ζυμωμένο σιτάρι. δεν έχω όρεξη καν να το φάω. έχω πεθάνει από την πείνα.καληνύχτα.

όταν περνάνε 3 χρόνια.καληνύχτα.
συνήθως αυτή είναι στιγμή που φτάνει το τέλος ή ο ερχομός. τότε κάπου φτάνει κάποιος που χαίρεται επειδή ζεις..και συ ζεις επειδή χαίρεται. έρχεται ένα βράδυ που μπορεί να σου αλλάξει την πίστη για τη χαρά. και ξέρεις ε..αυτή η πίστη λέγανε οι παλαιότεροι ότι αλλάζει όταν αγαπάς τον άλλο πιο πολύ από τον εγωισμό σου...[αλήθεια όταν θέλεις να κάνεις τον άλλο απλά χαρούμενο πως λέγεται;] έρχεται ένα βράδυ απλά για να σου δείξει ότι κάποια λάθη επαναλαμβάνονται για να μπορύμε να γράφουμε. λιμιτ μπράουν που λέγαμε στις ερωτικές επαναστάσεις.
συνήθως αυτή είναι η στιγμή που παραλίγο να ζήσουμε πολλές φορές αλλά κάτι γίνεται και απομένει χαρτοπόλεμος και φωτογραφίες από αιγαιοπελαγίτικα πάθη. θυμάμαι κάποτε που σε ένα τέτοιο είχα φτάσει να πω "δεν αντέχω άλλο. όταν φτάσω στο κρεβάτι μου θα τελειώσω αυτό τον πόλεμο"...όλα αυτά ενώ ήμουν ξαπλωμένος σε ένα φτηνό δωμάτιο με ωραία θέα και πρωινό με σύκα και λιαστές ντομάτες. στο γυρισμό εκείνο ήμουν με τον πόλεμο ακόμα μέσα μου.
συνήθως αυτή είναι η στιγμή που ξεχνάς γράμματα πάνω σε λέξεις.κλαίς και θες να πας στη βόρεια ελλάδα.θες να μάθεις ποιος σκέφτηκε ότι η τραγωδία είναι να επιζείς. αναρωτιέσαι τι σημαίνει η φράση "οι άνθρωποι αλλάζουν" όταν αυτό λέγεται μόνο ως δικαιολογία της μη αλλαγής.σκέφτεσαι πως θα ήταν αν..αλλά στην ουσία ποτέ δεν υπάρχει πουθενά αυτό το αν.απορείς για ποιο λόγο διαβάζεις ακόμα αυτές τις αηδίες.καληνύχτα.

[trueseeker]

Είναι δύσκολο να ανηφορίζεις κουβαλώντας τόσες λέξεις. Κάποτε θα αφήσω μερικές κάπου και θα βάλω σημάδι … ίσως κι όχι, ίσως δεν θέλω να τις ξαναβρώ …
Μια βαθιά ανάσα από κρύο. Ακόμα δεν βρήκα τον ρυθμό.
ʼλλη μια βαθιά ανάσα …
δεν έχει άλλο χιόνι, μου λες, ήρθε η άνοιξη!


Φύσηξε χτες.
ʼσπρα πέταλα έχουν απλωθεί στο πλακόστρωτο. Ιδιόρρυθμο χιόνι … ακόμα δεν βρήκα τον ρυθμό.

Θα φυσήξει αύριο?

Τα άσπρα πέταλα θα αναστηθούν σαν πεταλούδες, κατάλευκες νιφάδες που στάζουν από τα δάκτυλα του ανέμου …

…σα λέξεις που δραπέτευσαν …

[than sigma]

San να μην πέρασε αυτό το κενό του χρόνου είμαι πίσω. Ένα κενό που κανείς από μένα δεν μπορεί να επιβεβαιώσει αν υπήρξε και πέρασε ή απλά αν δεν υπήρξε. Ένα κενό πραγματικά στο κενό. Σαν τις ζωές μας όταν θυμόμαστε το παρελθόν με αγάπη. Με αγάπη που σαν το διάολο πάντα χρονικά τοποθετείται στο αναθεματισμένα ωραιοποιημένο παρελθόν. Παρελθόν για ωραιοποίηση , για περάστε λοιπόν.
San να μην πέρασε αυτό το κενό του χρόνου είμαι πίσω... για να σου πω ότι δεν κέρδισα τίποτα τόσους μήνες στην προσπάθεια που επιχείρησα. Είχα ρωτήσει τότε «[αλήθεια όταν θέλεις να κάνεις τον άλλο απλά χαρούμενο πως λέγεται;] και είμαι πίσω να σου απαντήσω ότι λέγεται τραγικός αυτός που ξεχνά ότι ρώτησε και κυρίως ποιον ρώτησε. Ρώτα εμένα ! τώρα που είμαι θυμωμένος με την αμνησία μου , ρώτα με ! ότι θες και θα σου πω τα πάντα μου. Αρκεί απλά να με σκέφτεσαι θα σου πω.

Όταν γίνω πάλι άνθρωπος και ηρεμήσω θα σου πω κι άλλα.
Μέχρι τότε θα πρέπει να γίνω καλά.

[messinian]

Τί λέτε; Για το αν και για το ποιός ανήκει εδώ; Δηλαδή μιλάμε για τις στιγμές που αποφασίζουμε να κάτσουμε μπροστά σε έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή και να γράψουμε σκέψεις; Και λέμε, για παράδειγμα, δεν θα τις γράψω εδώ, θα τις γράψω εκεί; Τέτοια πράγματα λέτε; Θέλετε να περάσετε μηνύματα περί κουλτούρας και τέτοια; Χα! Σαν τις γκόμενες που λένε στον πρώην τους πως βρήκαν κάποιον καλύτερο να λένε τον πόνο τους; Και ίντα να κάνει ο πρώην; Να γίνει σαν εκείνον τον "καλύτερο" που είναι καλύτερος και πιο κουλτουριάρης (ή περνιέται για τέτοιος) και αλάνι; Κι αν δεν είναι; Και γιατί να κάτσω να μπω σε σύγκριση με τον "άλλον"; Δεν το κατάλαβα δηλαδή... Εδώ θα κάτσω! Δεν θα ταραχτώ! Έτσι όπως με ήξερες! Κωλόπαιδο! Εξάλλου αυτό το κωλόπαιδο δεν ήταν που γούσταρες; Τέτοια πράγματα λέτε; Από ψυχολογικής σκοπιάς θα είχα να σας πω ενδιαφέροντα πράγματα αλλά βαριέμαι. Γενικά κάτι τέτοιες καταστάσεις μού θυμιζουν χαζομαρούλες του Γυμνασίου. Ή παραωρίμασα ή...

[sad]

Καλημέρα.
Θυμήσου , τότε που σʼ άφησαν μονάχο το σκορπιό που βρήκες όταν σήκωσες το βράχο. Θυμήσου πως με πούλησες , με έκανες πιο μόνο από ποτέ και λιγότερο τρελό από την πρώτη μέρα. Το βράχο που άφησες μονάχο.
Καλημέρα.
Ήταν καιρός να μάθουμε πως η αγάπη είναι κουβέντα που λέγεται στα καφενεία κάτω απʼ τη μύτη μας. Είναι λόγια που αντιστοιχούν σε αέρα. Είναι σκέψη που δεν συνοδεύεται με καμία ενέργεια. Είναι όσα θέλουμε να επιβάλλουμε μπας και σταματήσει ο άλλος να αναπνέει. [πρόσεχε μην πεθάνει τελείως…ίσα που θα τραβάει λίγο αέρα και μετά τσουπ!...μηδέν]
Καλημέρα.
Δεν υπήρξα εύκολο μήνυμα πληκτρολογίου από μια άλλη ήπειρο. Δε μίλησα ποτέ με καμία άλλη ήπειρο. Δεν ήξερα καν ότι υπάρχει αυτή η άλλη ήπειρος… και ξάφνου ακούγεται η ειδοποίηση νέου μηνύματος με ωραία λόγια από την άλλη άκρη του κόσμου. Και έχεις το θράσος να με κατηγορείς ότι δε λέω ψέματα; Συγχαρητήρια μανδάμ τα καταφέρατε καλά , έχετε λύσει όλους τους γρίφους , που τα μάθατε όλα αυτά;
Καλημέρα.
Θα ʽρθει καιρός που θα νιώσεις υπεύθυνος για όλα όσα δεν έκανες και για όλα όσα εκτίμησες. Δε θέλω να το περάσεις αυτό. Θα νιώσεις πιο άσχημα από αυτό που δήθεν ένιωσες τώρα. Έχεις δει ποτέ πειρατή να λέει την αλήθεια στον παπαγάλο του; Απάτη να γίνεται χωρίς σχέδιο; Απιστία χωρίς αρχή; Σας παρακαλώ κύριε μου περάστε έξω!!
Καλημέρα
Ώρες ώρες αναρωτιέμαι πότε θα ηρεμήσουν τα πράγματα. Δεν αντέχω άλλο. Να πάμε βόλτα στα χιόνια να δούμε το συρμό να περνάει ηλιόλουστος. Να πάμε σε μέρη που μόνο εγώ δεν ήθελα να πάω. Να ξεκινήσουμε για δουλειές δικές μου με το ζόρι. Να χαρούμε τα νησιά και τα κάστρα μας, τα σύκα στην αυλή και τις τεκίλες στις ταράτσες. Να ρθει η ώρα που θα μαλώσουμε σε πιτσαρία. Εκείνη η μέρα που θα σε πάω σε λιμάνι μπας και επιτέλους συναντηθούμε.
Καλημέρα.
Για 18η μέρα καλημέρα. Άκουσα ότι αγάπη είναι να το λες. Μόνο να το λες. Δε χρειάζεται τίποτα άλλο. Μην προβείς σε άσκοπες ενέργειες . Μια κουβέντα είναι πες τη να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Δε με γνώρισε ποτέ κανείς σας. Τυχαία βρεθήκαμε , τυχαία ζήσαμε , τυχαία και τώρα σου γράφω. Ρίχνεις ζάρι , κάθεται ζάρι και ύστερα πληρώνεις. Πάντα πληρώνεις και ο σώζων εαυτό σωθήτω . Και ακόμα κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις;
Καλημέρα.
Το κακό σε αυτή τη μέρα είναι ότι δεν κατάλαβες τίποτα. Απλά ήθελες. Τώρα τώρα τώρα!! Σου γράφω από το μετά , από το λίγο αργότερα για να δεις ότι υπάρχει ζωή και στο μέλλον του «τώρα». Για ότι δείτε και ότι ακούσετε μη ζητήσετε εξηγήσεις. Θα ναι ο θόρυβος και όχι το σπάσιμο.
Καλημέρα.
Ακόμα ζωντανός με άσχημο όνειρο περιμένω να με δεχτεί η γιατρός μπας και γλιτώσουμε και αυτή τη φορά. Το προαίσθημα είναι άσχημο και η εικόνα χειρότερη. Έχει αρχίσει να νυκτώνει νωρίς και φοβάμαι να κατέβω στο λιμάνι απόψε. Κάνουν έργα οι φωτιές στην προβλήτα και δε με πολύ θέλουν οι φίλες τους. Να προσέχετε όλοι σας αυτές τις φίλες τους. Μπορεί να σας κάψουν προτού έρθει η επόμενη μέρα. Έλεος με τα φαντάσματα. Άμα ζήσω και απόψε θα πάω να καώ. Οριστικά μόνο να ζήσω.
Καλημέρα.
Σε λίγες ώρες φεύγω. Θα σου στέλνω πάζλ από τα μέρη που δε θα φτάσω ποτέ. Στο διάολο τα Παρίσια και τα προάστιά του. Θα γεμίσει ο κόσμος κομμάτια πάζλ και τότε ο καθένας θα είναι μόνος του με ένα χάρη και μια χάρη... την έσχατη λύση. Χαχαχα…σε λίγες ώρες φεύγω και δεν έχω πακετάρει ούτε τα βασικά αποκαΐδια…και γω λείπω…

[3days]

Ημέρα 25. Πέρα από το διάστημα, δυο χιλιάδες φώτα μακρύτερα, υπάρχει μια σπηλιά με πετσέτες πάνινες χιλιάδες κρυμμένες. Μια απ αυτές νύχτα παρά νύχτα έβγαινε κρυφά και έκλαιγε στην άκρη του σύμπαντος. Είχε χρώμα σχεδόν λευκό με ξεθωριασμένα βραζιλιάνικα καρτούν και λεκέδες βρεφικού γάλακτος στις τέσσερις γωνίες. Λέει πως θα θελε να γίνει πεταλούδα στα πέρα όρη αλλά δε βρέθηκε καμία απ τις άλλες της σπηλιάς πετσέτες να το πιστέψει. Λέει πως όταν οι πεταλούδες πετάνε και τις σκοτώνουν οι κυνηγοί , πάντα μετά λαμβάνουν ευχετήρια κάρτα από τα νησιά «Να είσαι καλά πεταλούδα. Μόνο αυτό θέλω. Ο κυνηγός σου» . Πως οι πεταλούδες κάθονται στα μπαλκόνια των διακοπών , με μια μπύρα στα πόδια , έτοιμες να πετάξουν. Πέρα από τα πέρατα , πέρα από τα πέρα μέρη υπάρχουν λευκές πετσέτες που θα θυσίαζαν το λευκό τους χρώμα για να καθαρίσουν τα αίματα στα μπαλκόνια από τις πεταλούδες που τελικά πήδηξαν. Δε θα σου μιλήσω άλλο γι αυτό το ταλαιπωρημένο σύμπαν…έτσι ή αλλιώς το δύσκολο είναι να ζεις χωρίς τύψεις και όχι να μαθαίνεις το τέλος μου... έτσι ή αλλιώς τα μισά θα θυμάσαι και τα ελάχιστα θα κάνεις ότι σε ενδιαφέρουν… έτσι ή αλλιώς πρώτα μαραίνονται τα μπουμπούκια και μετά σβήνουν τα ουί τους.
Ημέρα 26. Η πετσέτα η λευκή δεν έγινε ποτέ πεταλούδα. Έμεινε στη σπηλιά της και άρχισε ήδη να αναζητά τι άλλο θα θέλε να πάθει. Καημένη πετσέτα.
Ημέρα 27. Το Κολοσσαίο είναι μνημείο όπως και η σπηλιά με τις λευκές πετσέτες Στο πρώτο θα πας με ότι απέμεινε και στο δεύτερο θα καταλήξεις με ότι σκότωσες.

[epsilon]

καιρό είχα να διαβάσει τόσο τολμηρό κείμενο.




χαίρομαι τη γραφή.




ανησυχώ.