Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΦΡΑΓΜΟΥ

[fbl]

Nα ξεκινησουμε απ τα βασικα...
Αυτη η ψυχοπονιαρικη ταμπελο(ποιηση) που αφελως χαρακτηριστηκε σα να ακολουθει τον φιμπουλε ειναι ανεπιτυχης...Ο εν λογω παρισταμενος στη συζητηση (για τον ιντερνετικο fbl) μιλαω, απεχει αρκετα εκατομμυρια ετη φωτος απο τις πραγματικες συνθηκες διαβιωσης που επικρατουν στο πλανητη Γη ...Εξαλλου ενας Λεφτυ θα μπορουσε καλλιστα να μας διαβεβαιωσει για του λογου το αληθες..






..
Αλλο κυρ Ασπικ μου το τι ειμαι εδω κ αλλο το τι ειμαι εκει....
Μα εσυ επιμενεις να περιπλεκεις και να προσπαθεις να ξεδιαλυνεις το νημα με ανεπαρκη σχεδιασματα μεταξυ καποιου απλοικου αντικειμενισμου ας τον χαρακτηρισω (για αυτο κ παιζεις συνεχως μυθιστορηματικα με τα γραπτα σου )και ενος καπως βατολογικου υποκειμενισμου του οποιου δε θα βρεις ποτε οριστικη μορφη...
Και να τι εχω καταλαβει απ αυτα τα λιγα που προλαβα να ζησω..
Και ξεκιναμε με τη συνειδηση..Το κομματι αυτο με τη γνωστικη του λειτουργεια συλλαμβανει και οικειωνεται τους εξωτερικους προς το κυκλο της στοχους, ειναι δλδ ενα ''ον'' κ αυτη ,μια υποσταση καπως, που υπαρχει πραγματικα, και βεβαιωνει με την ενεργεια της την παρουσια της μεσα στο κοσμο του "Ειναι".Χαρακτηριζω τη συνειδηση ως Ον και αμα μ αρχισεις τις αμφιβολιες σ αυτο θα σε ξετιναξω μπαρμπασπικ...Οποτε αφου θετω τη βαση εκει, παρατηρω μονος μου φυσικα ,γιατι δω που γραφω αυτο βιωνω , οτι Οπωσδηποτε ενα "Ον" οπως ειναι η συνειδηση, εχει την εφεση και να κατορθωνει να συλλαβει τα αλλα οντα της γυρω της, με το ενεργημα της γνωσης. Πως θα μπορουσε εξαλλου κ σε ρωταω ευθεως να τη σχεδιασει,παυλα,εκτελεσει,να τη προετοιμασει, τελως παντων βρε αδερφε μου, κ υστερα να τη βασανισει με τον κριτικο ελεγχο ,μια εξουσια "ανυποστατη",που δεν ανηκει στη σφαιρα της πραγματικοτητας ;;
Πως ειναι δυνατον κατι,που δε μετεχει κατα καποιο τροπο στο Ον να επικοινωνησει μαζι του;
Ολα αυτα κ αλλα πολλα δε παυουν να ειναι ομως κατα καποιο τροπο μια θεωρητικη σταση του ανθρωπου απεναντι στο κοσμο ετσι;Γιατι οπως και να το κανουμε ουτε καν η νοηση που θεωρειτε η μονη δυναμη της ψυχης του δεν το καταφερνει...
Θαρρω πως τους δεσμους της ζωης που δενεται εκ γεννησιμιου αυτο το διποδο ζωακι ο ανθρωπος τους αισθανεται διαχυτα μεσα σ ολοκληρο τον εαυτο του.Και για να τους αισθανθει δε χρειαζεται ουτε τους λογικους τυπους ,ουτε τις μορφες της νοησης τους ορους γενικα της γνωσης.Αυτης της σχεσης εχει αμεση εσωτερικη πειρα η ψυχη.Απλουστατα τη ΖΕΙ...
Και μεσα στο βιωμα τουτο υπαρχει μια ιδιοτυπη βεβαιοτητα.Μονο της νοησης τα ενεργηματα, τα παριεχομενα της θεωρητικα πρωσηλωμενης συνειδησης υποκεινται στη λογικη διαστολη του ναι και του οχι,γεννημα και τελικη αρση της αμφιβολιας.Η ψυχικη πειρα των δεσμων της ζωης ειναι επεκεινα της αμφιβολιας..Χαρακτηριζεταιαπο μια βεβαιοτητα αλλου ειδους ,απο μια ζωτικη βεβαιοτητα.Η καταφατικη και αποφατικη διαστολη προυποθετει τη λογικη κριση που ειναι μια απορηματικη αναδιπλωση του στοχασμου ενω αυτην η ερμη η ζωτικη βεβαιοτητα ειναι απλη και αμεση σαν ενα ααα ουου αυθορμητο επιφωνημα ,που νομιζει κανεις οτι φτανει στο στομα απ αλλο δρομο - χωρις να περασει απ τον εγκεφαλο...

[aspic]

Εντάξει φιμπουλέ,σε ευχαριστώ για το κοπλιμάν του απλοικού και άν σε πολλά διαφωνώ και εντοπίζω και κάποιες αντιφάσεις στα λεγόμενά σου (όπως για παράδειγμα μεταξύ της αυθύπαρκτης οντολογικά συνείδησης-γνώσης και της ζωτικής ενστικτώδικης και αυθόρμητης βεβαιότητας της ζωής),θα παραμείνω τελικά σε αυτή την φιλοφρόνησή σου προσπαθώντας να στην ανταποδώσω,όπως επιβάλλουν οι κανόνες ευγένειας και καλής συμπεριφοράς στο διαδίκτυο.
Το λοιπόν,λοιπόν,εσύ που λές φιμπουλέ προσπαθείς να εμβαθύνεις σε όλα ανεξαιρέτως τα πράγματα.
Αυτό είναι λάθος όμως,διότι ο κριτικός έλεγχος που λές,δέν προκύπτει από το ΠΩΣ εμβαθύνουμε στον κόσμο,αλλά στο ΤΙ εμβαθύνουμε από τον κόσμο.
Πέφτεις στο λάθος δηλαδή του επιστημονικού λόγου,να προσπαθεί να εμβαθύνει σε όλα τα πράγματα,μή καταφέρνοντας να ξεχωρίσει σε ποιά από αυτά πρέπει να το κάνει αυτό και ποιά θα πρέπει να τα αφήνει όπως είναι (κάτι που σίγουρα αποφεύγει η ποίηση και εν γένει η καλλιτεχνία,από ένστικτο μάλλον που σωστό θα ήταν να το πούμε και αισθητική).
Έτσι λοιπόν επανερχόμενος στο ζήτημα περί υποκειμένου και αντικειμένου,ξεχνάς, ή και αγνοείς ίσως,ότι ο κόσμος αποτελείται από κανονικά και αντεστραμμένα στοιχεία,όπου ζητούμενο της κριτικής ανάλυσης και ελέγχου,είναι να αντιστρέψει μόνο αυτά που είναι ανάποδα αφήνοντας ώς έχουν τα άλλα,έτσι που να δημιουργήσει μιά ανάγλυφη αφηγηματική επιφάνεια όπου όλα τα στοιχεία θα είναι κανονικά (ή και όλα αντεστραμμένα άμα θέλεις) αποκρυπτογραφώντας έτσι το πάζλ.
Αλλοιώς τί;

Για αυτό είναι επόμενο να υπάρχει μυθιστορηματικό παιχνίδι όπως μου λές,αφού είναι αυτονόητο πώς ο αφηγητής παύλα διανοητής παύλα αναλυτής και εν γένει ποιητής,θα βλέπει συνολικά αυτή την επιφάνεια που επιννοεί παύλα αποκαλύπτει παύλα κατασκευάζει και έν γένει δημιουργεί,ξέροντας από από που αρχίζει αλλά και που τελειώνει,έτσι που κατά ενός τύπου μοιρολατρικό παύλα δεισιδαιμονικό παύλα θρησκευτικό και εν γένει μεταφυσικό τρόπο,να πρέπει να προιδεάζει τον ακροατή παύλα αναγνώστη παύλα θεατή και εν γένει συζητητή για αυτό που θα ακολουθήσει στην συνέχεια,έτσι που όταν φθάσει στο τέλος της αφήγησης παύλα ανάλυσης παύλα κριτικής και εν γένει μυθιστορίας, ο ακροατής παύλα αναγνώστης παύλα θεατής και εν γένει συζητητής,να κατέχει ήδη αυτά τα στοιχεία του προιδεασμού σάν δικά του,επιχειρώντας με αυτό τον τρόπο να συνθέσει μιά εκ νέου ανάγλυφη αφηγηματική επιφάνεια,κάθετη στην επιφάνεια του αφηγητή παύλα διανοητή παύλα αναλυτή και εν γένει ποιητή (από δώ βγαίνει και το περίφημο συμπέρασμα πώς ο αναγνώστης παύλα θεατής παύλα ακροατής και εν γένει συζητητής είναι συνδημιουργός με τον αφηγητή παύλα διανοητή παύλα αναλυτή και εν γένει ποιητή).
Τελεία και παύλα εν γένει.

Τα όσα εκ των άνω και πιο πάνω και παραπάνω είπαμε,σημαίνουν απλώς πώς η γνώση-συνείδηση-λογική και εν γένει οι ιδέες σωστά το λές πώς αποτελούν ζωντανές αυθύπαρκτες οντότητες (το ίδιο πιστεύω και έχω πεί και εγώ στα προηγούμενα),όμως αυτό θα πρέπει να το δεχθούμε περισσότερο αλληγορικά,διότι αλλοιώς θα κινδυνεύουμε να σκιασθούμε-αφανισθούμε-συνθλιβούμε και εν γένει χαθούμε και καταστραφούμε,κάτω από το οντολογικό τους βάρος (ή ελαφρότητα άν θέλεις).
Πράγμα που σημαίνει,ότι η γνώση είναι πράγματι <<ον>> όπως σωστά λές,αλλά <<ο ν>> όχι κατά το <<ον και μή ον>> αλλά <<ον>> κατά το <<ον και οφ>>.
Είναι ο διακόπτης δηλαδή της ύπαρξης,που όπως και στις συσκευές που έχουμε στο σπίτι μας,μπορεί να τον θεωρούμε αιτία και όχι μέσο,αλλά αυτό το κάνουμε κυρίως για λόγους αφηγηματικής και πάλι ευκολίας και μόνο και όχι για λόγους κριτικού ελέγχου που λές.
Και στην πραγματικότητα,όπως και στις συσκευές μας υπάρχει ένα λειτουργικό υπόβαθρο που ο διακόπτης θα θέσει σε δράση,έτσι και η γνώση-ιδέα θέτει σε δράση το λειτουργικό -αφηγηματικό υπόβαθρο των ανάγλυφων επιφανειών που λέγαμε πρίν,επιννοώντας ή ανακαλύπτοντας ή και προβάλλοντας έτσι ζωή.

Τουτέστιν,επιμένω σε αυτό,όταν γράφεις φιμπουλέ στο διαδίκτυο δέν είσαι τίποτα αυθύπαρκτο όπως λές,ούτε κάτι άλλο από αυτό που είσαι,διότι όπως ξανάπα δέν γίνεσαι αυτό που δέν είσαι ,αλλά γίνεσαι αυτό που είσαι δέν.Και δώσε σημασία,γιατί έχει μεγάλη διαφορά το ένα από το άλλο,και για να το κατανοήσουμε καλύτερα θα μπορούσαμε να πούμε και έτσι: πώς γίνεσαι αυτό που είσαι να μήν γίνεσαι.
Τέλος πάντων δέν μπορεί η απλοική μου σκέψη να βρεί καλύτερο τρόπο να το πεί,και εμπάσει περιπτώσει αυτό που κάνουμε γράφοντας στο διαδίκτυο,είναι αντιστρέφοντας τα στοιχεία που μας προιδεάζει η πραγματικότητά μας, να φτειάχνουμε μιά ανάγλυφη πάλι αφηγηματική επιφάνεια.
Και άν δέν με πιστεύεις,κοίτα τώρα πόσο απλοικός και επιφανειακός τύπος είμαι, που θα βάλω τα πατίνια μου και θα ρολάρω πάνω στην ωραία αυτή επιφάνεια που έφτειαξα φτειάχνοντας αυτό το ποστάκι (σάν τοστάκι ή σάν πουστακη ακούστηκε αυτό).
Έφυγααααααααααα.......




































































.....ΖΝΤΟΥΠ!
Ώχ!
Πάνω στην βιασύνη μου ξέχασα να πώ και να συνυπολογίσω πώς αυτές οι επιφάνειες που φτειάχνουμε στο διαδίκτυο είναι κάθετες της επιφάνειας της συμβατικής μας πραγματικότητας,και όπως βλέπεις έφαγα τα μούτρα μου.
Τέλος πάντων,περισσότερα για τις κάθετες επιφάνειες των επιφανειών,που ουσιαστικά είναι τα αντεστραμμένα ή όχι στοιχεία κάθε επιφανειακής πραγματικότητας ,έτσι που να αποτελούν μιά καινούργια επιφάνεια ειδωμένη από ψηλά,προσεχώς,αναλόγως πάντα του πώς θα ρολάρεις και εσύ στην ωραία μας επιφανειακή πραγματικότητα εδώ στο μίσσος.