Nα ξεκινησουμε απ τα βασικα...
Αυτη η ψυχοπονιαρικη ταμπελο(ποιηση) που αφελως χαρακτηριστηκε σα να ακολουθει τον φιμπουλε ειναι ανεπιτυχης...Ο εν λογω παρισταμενος στη συζητηση (για τον ιντερνετικο fbl) μιλαω, απεχει αρκετα εκατομμυρια ετη φωτος απο τις πραγματικες συνθηκες διαβιωσης που επικρατουν στο πλανητη Γη ...Εξαλλου ενας Λεφτυ θα μπορουσε καλλιστα να μας διαβεβαιωσει για του λογου το αληθες..
..
Αλλο κυρ Ασπικ μου το τι ειμαι εδω κ αλλο το τι ειμαι εκει....
Μα εσυ επιμενεις να περιπλεκεις και να προσπαθεις να ξεδιαλυνεις το νημα με ανεπαρκη σχεδιασματα μεταξυ καποιου απλοικου αντικειμενισμου ας τον χαρακτηρισω (για αυτο κ παιζεις συνεχως μυθιστορηματικα με τα γραπτα σου )και ενος καπως βατολογικου υποκειμενισμου του οποιου δε θα βρεις ποτε οριστικη μορφη...
Και να τι εχω καταλαβει απ αυτα τα λιγα που προλαβα να ζησω..
Και ξεκιναμε με τη συνειδηση..Το κομματι αυτο με τη γνωστικη του λειτουργεια συλλαμβανει και οικειωνεται τους εξωτερικους προς το κυκλο της στοχους, ειναι δλδ ενα ''ον'' κ αυτη ,μια υποσταση καπως, που υπαρχει πραγματικα, και βεβαιωνει με την ενεργεια της την παρουσια της μεσα στο κοσμο του "Ειναι".Χαρακτηριζω τη συνειδηση ως Ον και αμα μ αρχισεις τις αμφιβολιες σ αυτο θα σε ξετιναξω μπαρμπασπικ...Οποτε αφου θετω τη βαση εκει, παρατηρω μονος μου φυσικα ,γιατι δω που γραφω αυτο βιωνω , οτι Οπωσδηποτε ενα "Ον" οπως ειναι η συνειδηση, εχει την εφεση και να κατορθωνει να συλλαβει τα αλλα οντα της γυρω της, με το ενεργημα της γνωσης. Πως θα μπορουσε εξαλλου κ σε ρωταω ευθεως να τη σχεδιασει,παυλα,εκτελεσει,να τη προετοιμασει, τελως παντων βρε αδερφε μου, κ υστερα να τη βασανισει με τον κριτικο ελεγχο ,μια εξουσια "ανυποστατη",που δεν ανηκει στη σφαιρα της πραγματικοτητας ;;
Πως ειναι δυνατον κατι,που δε μετεχει κατα καποιο τροπο στο Ον να επικοινωνησει μαζι του;
Ολα αυτα κ αλλα πολλα δε παυουν να ειναι ομως κατα καποιο τροπο μια θεωρητικη σταση του ανθρωπου απεναντι στο κοσμο ετσι;Γιατι οπως και να το κανουμε ουτε καν η νοηση που θεωρειτε η μονη δυναμη της ψυχης του δεν το καταφερνει...
Θαρρω πως τους δεσμους της ζωης που δενεται εκ γεννησιμιου αυτο το διποδο ζωακι ο ανθρωπος τους αισθανεται διαχυτα μεσα σ ολοκληρο τον εαυτο του.Και για να τους αισθανθει δε χρειαζεται ουτε τους λογικους τυπους ,ουτε τις μορφες της νοησης τους ορους γενικα της γνωσης.Αυτης της σχεσης εχει αμεση εσωτερικη πειρα η ψυχη.Απλουστατα τη ΖΕΙ...
Και μεσα στο βιωμα τουτο υπαρχει μια ιδιοτυπη βεβαιοτητα.Μονο της νοησης τα ενεργηματα, τα παριεχομενα της θεωρητικα πρωσηλωμενης συνειδησης υποκεινται στη λογικη διαστολη του ναι και του οχι,γεννημα και τελικη αρση της αμφιβολιας.Η ψυχικη πειρα των δεσμων της ζωης ειναι επεκεινα της αμφιβολιας..Χαρακτηριζεταιαπο μια βεβαιοτητα αλλου ειδους ,απο μια ζωτικη βεβαιοτητα.Η καταφατικη και αποφατικη διαστολη προυποθετει τη λογικη κριση που ειναι μια απορηματικη αναδιπλωση του στοχασμου ενω αυτην η ερμη η ζωτικη βεβαιοτητα ειναι απλη και αμεση σαν ενα ααα ουου αυθορμητο επιφωνημα ,που νομιζει κανεις οτι φτανει στο στομα απ αλλο δρομο - χωρις να περασει απ τον εγκεφαλο...