O Syd Barrett στη φωτεινή πλευρά του φεγγαριού...

[Fondeus]

Είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσεις το ΓΙΑΤΙ είσαι τρελός, ακόμα κι αν ΔΕΝ είσαι...Ηχηρή μειοψηφία, φωτεινή εξαίρεση, μεγαλοφυία, ο,τιδήποτε...Τι γίνεται όμως με όλους αυτούς τους 'τρελούς' που θέλουν (one way or another) να ενταχθούν ομαλά στην κοινωνία των 'λογικών'?
Η διαφορά μας (εμάς των 'σωφρόνων' -τρομάρα μας) με τους τρελούς είναι ότι τους αντιμετωπίζουμε έτσι όπως τους αντιμετωπίζουμε. Αυτοί με τη σειρά τους δε μας βλέπουν σαν ένα άλλου είδους 'τρελούς' (όσο κι αν μερικές απλοϊκές θεωρίες το πιστεύουν αυτό). Δε μας κοιτούν με μισό μάτι. Δεν μπαίνουν καν στον κόπο να μας καταλάβουν. Μας θεωρούν ισότιμα μέλη της κοινωνίας όπου παρέα ζούμε. Μας βλέπουν απλά σαν...συνανθρώπους.
ʼρα, οι 'τρελοί' που ανέφερα στην εισαγωγή, που θέλουν να 'αφομοιωθούν' στην κοινωνία μας, έχουν ίσως μια κάποια επίγνωση του ότι είναι τρελοί άρα...ΔΕΝ είναι ουσιαστικά τρελοί. Είναι απλά απροσάρμοστοι. Και ένας λόγος παραπάνω που θέλουν να περάσουν στην 'αλλη πλευρά' είναι το ότι ίσως ζηλεύουν τον εν γένει τρόπο ζωής των υπολοίπων. Μάλλον αντιλαμβάνονται ότι διάλεξαν άλλη τρέλα απ αυτή που τους ταιριάζει. Προτιμούν, δηλαδή, να υπάγονται στους 'τρελούς' που αγχώνονται για τη δουλειά, που αγοράζουν καταναλωτικά αγαθά μανιωδώς, που δε βρίσκουν να παρκάρουν κλπ κλπ, παρά στους κανονικούς τρελούς.
Το να κυκλοφορήσει κάποιος γυμνός στους δρόμους είναι όντως τρελό. Και πολύ περισσότερο όταν έξω χιονίζει. Σε μια κοινωνία όμως όπου όλοι κυκλοφορούν -υποθετικά- γυμνοί, τρελό είναι να κυκλοφορεί κάποιος ντυμένος... Σχετικά είναι όλα, κι αυτό δεν το λέω εγώ, αλλά ο Ηράκλειτος και ο Αϊνστάιν. Το να κάνεις πολλές φορές ό,τι δεν κάνουν οι άλλοι, μόνο και μόνο για να διαφοροποιηθείς δεν είναι τρέλα, είναι κόμπλεξ. Τρέλα -για μένα- είναι να κάνεις ό,τι κάνουν οι άλλοι, αλλά με δικό σου, 'τρελό' τρόπο... Και φυσικά, δεν μιλάω για κλινικές παθήσεις, αλλά για κοινωνικά φαινόμενα.
Το να κυκλοφορεί κάποιος, βέβαια, με μια καραμπίνα και να καθαρίζει όποιον βρίσκει στο διάβα του δεν είναι τρέλα, είναι σχιζοφρένεια.
Σύμφωνα με τους Pink Floyd στο αριστουργηματικό Dark Side of the Moon, όλες οι σκοτεινές δυνάμεις της ζωής, όλες αυτές οι 'πιέσεις' και τα άγχη της σύγχρονης ζωής μας (η 'σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού') μπορύν να μας οδηγήσουν στην τρέλα. Κατ'εμέ, απλά είναι ικανά όλα αυτά να μας μεταφέρουν από ένα είδος τρέλας σε ένα άλλο...
Ο Syd Barrett, παρόλα αυτά,οδηγήθηκε εκεί που οδηγήθηκε, με τη 'βοήθεια' και διαφόρων ουσιών. Τελικά, ή 'πάτησε σε δύο βάρκες' εξερευνώντας και τις δυό πλευρές, ή απλά δεν ανήκε ποτέ στη δική μας πλευρά και -απλά- ενίσχυσε την ήδη υπάρχουσα -και υφέρπουσα!- τρέλα του με ό,τι μπορούσε... Ήταν ένας -όπως λέμε- τρελός με 'πατέντα' εξ αρχής, φτάνοντας στα όρια του εθελουσίως ή απλά το πολύ LSD μετάλλαξε έναν 'λογικό' άνθρωπο σε τρελό?
Για όλους εσάς που βιάζεστε να κρίνετε κάτι ως 'τρελό'. Μπορείτε και να γενικεύετε αν θέλετε, ή ακόμα ακόμα και να περιαυτολογείτε...

[messinian]

Γεννημένος στο Cambridge στις 6 Ιανουαρίου του 1946, ο Roger Keith Barrett πήρε το ψευδώνυμο Syd, όταν φοιτούσε στο λύκειο, μαζί με τους φίλους του, τον Roger Waters και τον David Gilmour. Ο τελευταίος μάλιστα ήταν και επιστήθιος φίλος του και μαζί είχαν σχηματίσει ενα μουσικό ντουέτο, το οποίο έκανε και ένα tour στη Γαλλία, παίζοντας τραγούδια των Rolling Stones.Μετά το λύκειο, ο Syd πήγε να σπουδάσει στο Camberwell School of Art του Λονδίνου, παίζοντας ταυτόχρονα με διάφορα συγκροτήματα, συμπεριλαμβανόμενων των Hollering Blues και Geoff Mott and The Mottoes. Το 1965 γίνεται μέλος των The Screaming Abdabs, οι οποίοι είχαν ως μέλη τους Roger Waters, Bob Close, Richard Wright και Nick Mason. Οι παραδοσιακές αρχές του Close όμως, έρχονταν σε αντίθεση με το χαρακτήρα του Barrett, που δεν δίσταζε να δοκιμάζει τα πάντα τόσο στην τέχνη όσο και στις ουσίες που έπινε. Έτσι, τέλη του 1965 το συγκρότημα διαλύεται.

Σχεδόν αμέσως, οι Waters, Mason, Wright και Barrett σχημάτισαν ένα νέο γκρουπ, επονομαζόμενο "The Pink Floyd Sound", ένα όνομα που σκέφτηκε ο Syd, σκεφτόμενος ένα album από δύο bluesmen, τον Floyd Council & Pink Anderson. Μέσα σε λίγες εβδομάδες το γκρουπ είχε επισκευάσει ένα μικρό studio της Thompson Private Recording Company, που βρισκόταν σε ένα σπίτι στο Hemel Hempstead. Εκεί ηχογράφησαν δύο τραγούδια: το Lucy Leave και μια έκδοση του single του Jim Harpo "I'm a king bee". Από εκεί και πέρα η ιστορία του Barrett συμβαδίζει με αυτή των Pink Floyd (βλέπε βιογραφία, για το πότε ονομάστηκαν έτσι). Η πίεση, η εμμονή στα ναρκωτικά και η τρέλα ανάγκασαν τον Barrett να εγκαταλείψει τους Pink Floyd to 1968. Κάτι τέτοιο φάνηκε απόλυτα φυσιολογικό αφού ο Barrett ξεχνούσε νότες καθώς έπαιζε Live, ή δεν εμφανιζόταν καν για να παίξει. Στο Top of the Pops μάλιστα οι Floyd βρέθηκαν να τον περιμένουν άδικα να εμφανιστεί. Κυκλοφορούσαν ακόμη και φήμες ότι έβαζε τριμμένα χαπάκια στο ζελέ των μαλλιών που χρησιμοποιούσε! "I supposed it was really just a matter of being a little offhand about things", είπε σε μια συνέντευξη του στο Melody Maker, για το πώς θυμάται το χωρισμό του από τους Floyd.

Ένα μήνα μετά (13 Μαιου), βρισκόταν πάλι στα studios του Abbey Road, για να αρχίσει τη σόλο καριέρα του με τον manager τον Pete Jenner ως παραγωγό. Το "Silas Lang" και "Late night" (γνωστό και σαν Swan Lee) ήταν οι πρώτες του ηχογραφήσεις.Ακολούθησαν 3-4 ακόμη ηχογραφήσεις, αλλά για άγνωστους λόγους, ο Barrett σταμάτησε για 10 περίπου μήνες τις ηχογραφήσεις. Τον Απρίλη του 1969, κι ενώ οι Floyd κάνανε τις ηχογραφήσεις του Ummagumma, ο Barrett ξανάρχισε τη δουλειά. Με παραγωγό πλέον τον Malcolm Jones αρχίσανε τισ ηχογραφήσεις. Κατά τη διάρκειά τους, ο Gilmour και ο Waters δείξαν ενδιαφέρον για τη δουλειά του Barrett και έγιναν παραγωγοί σε μερικά ακόμη τραγούδια. Τελικά τον Ιανουάριο του 1970, ο Barrett θα βγάλει το πρώτο του album, " The Madcap Laughs" με όλη τη δουλειά εκείνης της περιόδου. Δύο μέρες μετά την κυκλοφορία του album, o Barrett θα ξαναγυρίσει στα studios για να ηχογραφήσει το δεύτερο album του "Barrett", το οποίο θα κυκλοφορήσει το Νοέμβρη του 1970, με παραγωγό τον David Gilmour. Στη συνέχεια ο Barrett συνέχισε να γράφει τραγούδια και να ηχογραφεί και όλοι περιμέναν με ανυπομονησία το τρίτο του album.

Σε μια συνέντευξή του στο Rolling Stone, τα Χριστούγεννα του 1971 δηλώνει πολύ σίγουρος για τον εαυτό του και ότι είναι σε καλή φόρμα. Μετά από λίγες βδομάδες, όμως αυτό διαψεύστηκε. Σε μια εμφάνισή του στο Kings College Cellar στο Cambridge μαζί με τον μπασίστα Jack Monck και τον drummer Twink ήταν πολύ καλός και οι τρεις έφτιαξαν ένα τρίο που το ονόμασαν Stars. Στις 2 επόμενες όμως εμφανίσεις τους ο Barrett ήταν χαοτικός και στην τρίτη τελικά δεν εμφανίστηκε. Αυτή ήταν και η τελευταία του εμφάνιση για πολλά ακόμη χρόνια. Φυσικά, το ενδιαφέρον για τις δραστηριότητές του δεν έπαψε να υπάρχει, με αποκορύφωμα το αφιέρωμα του David Bowie στο album του Pin Ups, όπου υπήρχε μια έκδοση του See Emily Play.

ʼλλωστε, ο Bowie ήταν ο κύριος παράγοντας για την επιστροφή του Barrett στα Abbey Road studios το καλοκαίρι του 1974, όταν εμφανίστηκε στις ηχογραφήσεις του Wish you were here.Στις 4 μέρες που πέρασε εκεί προσπάθησε να ηχογραφήσει ένα single το "If you go", το οποίο όμως εγκαταλείφθηκε πριν ακόμη προστεθούν στίχοι και φωνητικά. Μετά από αυτό ο Barrett δεν θα ηχογραφήσει ποτέ ξανά. Ο Syd έμενε με τη μητέρα του μέχρι το 1991, οπότε και αυτή πέθανε. Τώρα πλέον σύμφωνα με πληροφορίες μένει με τη θεία του και σύμφωνα με τον David Gilmour είναι δύσκολο να επικοινωνήσει μαζί του μιας και ο Barrett πάσχει απο παρανοϊκή σχιζοφρένεια...

[epsilon]

μεσσήνιε, μπράβο που πόσταρες αυτό το βιογραφικό, γιατί δεν γνώριζα την αναφορά σ' αυτόν, όμως με πολλή προσοχή, όση δηλαδή μπορώ, διάβασα την αναφορά στην τρέλα του φίλου που πόσταρε για πρώτη φορά σ' αυτό το τόπικ.
δεν ξέρω τι είναι τρέλα. νομίζω πως αυτή η λέξη είναι η μόνη λέξη που δεν υπάρχει.
μια άλλη λέξη που της μοιάζει είναι η λέξη 'βήχας'. όση έννοια έχει ο βήχας όταν θέλουμε να τονίσουμε το χρήμα ή τον έρωτα στην αντίστοιχη παροιμία 'ο βήχας και ο έρωτας/ο βήχας και ο πλούτος' δεν κρύβονται", τόση έχει και η τρέλα.
τρελός από αγάπη, από έρωτα από μίσος από ζήλια κλπ κλπ
τρελοκομείο
τρ
ταραχή
ταρα
τάραμπ, η κορύφωση μέσα από την τέχνη της μουσικής για μερικούς λαούς, άρα η 'θεραπεία' του σ΄΄ωματος μέσα στο σύμπαν (;)
μετά υπάρχουν οι αναφορές: σχιζοφρένεια, παράνοια, κλπ κλπ
η ιατρική της ψυχής. ψυχής; τι είναι αυτό;
κι όμως, ψυχιατρική υπάρχει.
τρέλα όμως υπάρχει;

μόνο δυστυχία.
το αγοράκι βγήκε από την τάξη, 10 χρόνων. είχε χιονίσει. δεν ήταν διάλειμα. βγήκε χωρίς να ζητήσει άδεια από κανέναν, χωρίς να μιλήσει. κατέβηκε στην αυλή. έβγαλε τα παπούτσια του. πατούσε ξιπόλυτο το χιόνι, περπατούσε. όλοι τον κοίταζαν, κανένας δεν του μίλησε. ο αδελφός του κι αυτος στο σχολειό. είπε το περιστατικό κρυφά στους γονείς. κι οι γονείς ρώτησαν το δεκάχρονο 'παιδί μου, γιατί κάνεις τρέλες;'
μετά η οικογενειακή ιστορία είχε παράσιτα, το σήριαλ δεν το είδα όλο. έφτασα όμως τη στιγμή που το αγόρι στα 17 του ήταν δεμένο σ' ένα κρεβάτι ψυχιατρικής πτέρυγας.
τι άραγε θα μπορούσε να έχει γίνει στο σήριαλ, ώστε η εικόνα στα 17 να ήταν άλλη;
πάντα το σκεφτομαι.
πάντα.

οι γονείς ήταν μετανάστες.

σε άλλη χώρα.

το παιδί ...

καλή του ώρα. καλή τους ώρα. για ποιον υπέφερε αυτό το παιδί;

[Fondeus]

Ευχαριστώ σας θερμά φίλοι, που βρήκατε το χρόνο να προσέξετε το θέμα και να ποστάρετε τις απόψεις και τις πληροφορίες σας.
Είστε οι πρώτοι που "απαντάτε" σε κάτι που έχω γράψει εδώ (δεν είναι και πάρα πολλά άλλωστε).
Χαίρομαι επίσης γιατί βλέπω ότι υπάρχουν άνθρωποι που τους συγκινούν ακόμα μύθοι "τύπου" Syd Barrett (ή και Γιώργου Δεληκάρη και Δήμου Μούτση!
Θε επανέλθω σύντομα και με άλλα θέματα

Ευχαριστώ

Fondeus

[messinian]

Syd Barrett

Discography

WITH PINK FLOYD

1967
March 11
ARNOLD LAYNE (Barrett)/ CANDY AND A CURRENT BUN (Barrett)
(UK 45 - Columbia DB 8156, mono)

June 16
SEE EMILY PLAY (Barrett)/SCARECROW (Barrett)
(UK 45 - Columbia DB 8214, mono)

August 5
THE PIPER AT THE GATES OF DAWN
(UK LP - Columbia SCX 6157, stereo - Columbia SC 6157, mono)

November 18
APPLES AND ORANGES (Barrett)/ PAINT BOX (Richard Wright)
(UK 45 - Columbia DB 8310, mono)

FLAMING (Barrett)/ THE GNOME (Barrett)
(US 45 - Tower 378)

1968
June 29
A SAUCERFUL OF SECRETS
(LP - Columbia SCX 6258, stereo - Columbia SC 6258 mono)

1971
May
RELICS
(UK LP, Starline SRS 5071)


1973
December
A NICE PAIR
(UK 2LP, Harvest SHDW 403)

1974
MASTERS OF ROCK
(UK LP Harvest 1C 054-04 299)

1983
WORKS
(US LP Capitol ST-12276)

1992
A CD FULL OF SECRETS
(US CD Promo, Weswood One Vol. 10)


SOLO WORKS

1969
November 14
OCTUPUS/GOLDEN HAIR(Barrett/Joyce)
(UK 45 - Harvest HAR 5009, stereo)

1970
January
THE MADCAP LAUGHS
(UK LP -Harvest SHVL 765, stereo)
Musicians - David Gilmour, Roger Waters, Richard Wright, 'Willie' Wilson,
Jerry Shirley, Mike Ratledge, Hugh Hopper, Robert Wyatt

November
BARRETT
(UK LP -Harvest SHSP 4007, stereo)
Musicians - David Gilmour, Richard Wright, 'Willie' Wilson, Jerry Shirley,
Vic Saywell


1974
September
SYD BARRETT
(UK 2 LPs, Harvest SHDW 404, stereo)


1983
February
SYD BARRETT - THE PEEL SESSIONS
(UK mini-LP, Strange Fruit Records SFPS 043, stereo)
Musicians: David Gilmour, Jerry Shirley


OPEL
(UK LP Harvest ?)


1993
CRAZY DIAMOND
(UK CD Box Harvest 0777 7 81412 2

1994
Febuary
SYD BARRETT CRAZY DIAMOND
(Limited Edition Colored Vinyl E.P Capitol 8 58186 7)

OCTOPUS
(Cleopatra CLO CLEO - 577122)

2001
April 16
WOULDN'T YOU MISS ME? (THE BEST OF)
(CD EMI 532 3202 )