Μην αυτοκτονησετε ποτε.δεν αξιζει τελικα.

[than sigma]

To παρακάτω έφτασε σήμερα στο inbox μου ανώνυμα. Το δημοσιεύω εδώ...

Μια μερα αποπειραθηκα να αυτοκτονησω.δεν ηταν τοσο αποφαση, παρα απελπισια.Δεν επρεπε.Χωρις να θελω να περιαυτολογησω, ειμαι Αγαπητος Ανθρωπος.Χιλιοι θα κλαιγαν αν πεθαινα, εκατο κλαιν επειδη προσπαθησα.Τελικα δεν ειναι τοσο ευκολο να αφαιρεσεις τη ζωη σου.Εκοψα το χερι μου με ξυραφακια ξυρισματος.Τουλαχιστον 2 εκατοστα βαθος.Κανω θεραπεια για να κολλησουν οι τενοντες μου.το χερι μου βρισκεται σε πληρη ακινησια, αλλα ακομα ανηκω στο κοσμο των ζωντανων.Θελω να πω την Ιστορια μου.
Ειμαι Ψευτης.
ΜΕγαλος Ψευτης.
Αν Ελεγα στους γονεις μου τη ψεμματα τους εχω πει, θα αυτοκτονουσαν οι ιδιοι...
Οσο Ευκολα τα λεω, τοσο δυσκολα τα ξεπερναω.Κουβαλαω τα ψεμματα μου απο τοτε που θυμαμαι την υπαρξη μου.Ψεμματα μικρα, μεγαλα, φρικτα, ανεκδειηγητα.Με Βαραινουν, τα κουβαλαω.Καθε στιγμη, καθε λεπτο.Λυπαμαι, αλλα αυτο δεν αλλαζει τιποτα.
Ηθελα να λυτρωθω.και να πικρανω τους τοσους ανθρωπους που με αγαπουν ανεπανορθωτα.
Τωρα λυπαμαι και για αυτο.

Η Μερα που θα γιορταζω τα δευτερα γενεθλεια μου.22 Δεκεμβριου.
Απλα και Περιεκτικα, Ειμαι απο την Πολη Α, Σπουδαζω στην Πολη Β και ειμαι στην Πολη Γ.
18 Σεκεμβριου φευγω απο την Β για να παω στην Γ οπου ΣΠουδαζουν τα φιλαρακια μου, και μετα στην πολη Α.
3 Μερες, κοιταω να περναω καλα, γιατι εχω προμελετημενο να Αφησω πισω τα ψεμματα μου, και να Ησυχασω(;).
Πεμπτη λοιπον, μετα απο ενα γερο ξενυχτι, λεω σε ολους πως θα παρω το λεωφορειο για την Α.Πηγαινω στα Κτελ, κλεινω το κινητο, και επιβιβαζομαι στο λεωφοριο για την Β.Ωρα 14:45.
Επρεπε να Φτασω στο Σπιτι μου στην Α κατα τις 5.Δεν Εφτασα.Εφτασα Αργα το Βραδυ, κατα τις 11 στην Β.Προμηθευτηκα τα απαραιτητα ποτα, και πηγα σπιτι.
Ανοιξα το pc.Εβαλα Μουσικη.Αρχισα να πινω ακατασχετα.Μεχρι τις 2 οι τυψεις με ειχαν τυλιξει.Δεν τις αντεχα πραγματικα.Ειδα τη Σωτηρια μου στα gillete μου.Αφερεσα τα ξυραφακια απο μεσα.Χτυπησε το σταθερο τηλεφωνο.Η Αναγνωριση κλησης εγραφε το νουμερο του σπιτιου μου.Με Ψαχναν.Αργοτερα μες τη νυχτα ακολουθησαν πολλα νουμερα.Φιλων κυριως.Οι Γονεις μου περνουσαν το λουκι με τον αδερφο μου, μη λεγοντας τπτ σε αλλους συγγενεις, για να μην τους αναστατωσουν.Δεν το σηκωνα.Ημουν αποφασισμενος να το κανω.Το Αγχος με κυριεψε.Φοβομουν πως θα ξεκινησουν να ρθουν εκει.Επρεπε να επισπευσω την διαδικασια.
Ξαναεκατσα αναπαυτικα στην καρεκλα μου.Επιασα το ξυραφι στο δεξι μου χερι.Αρχιζε το (υποτιθεμενο) τελος μου.Το πρωτο κοψιμο ηταν αρκετα βαθυ.Το αιμα μου αρχισε να σχηματιζει αυλακια στη παλαμη μου, καταληγοντας στο πλακακι.Η Λυτρωση μου ειχε αρχισει.Για τις επομενες 2-3 ωρες δεν ενιωθα τιποτα.Κοβομουν, και σιγοτραγουδουσα.Ημουν Εξαγνισμενος απ'ολα.Δε με ενοιαζε τιποτα.Τα ειχα ξεχασει ολα.Ημουν Ελευθερος.
Συνεχισα να κοβομαι, χρησιμοποιοντας συνολικα 4 ξυραφακια, τα οποια εχω κρατησει.Το αιμα ειχε σχηματισει μια ευμεγεθη λιμνουλα στο πατωμα, και επεισης ειχε αρχισει να ξερενεται στο χερι μου.Δε φρικαρα.Δε με αγγιξε καν.Απλα το ολο σκηνικο συνεβαινε γυρω μου, και γω ημουν θεατης.Ο Πονος αρχισε να με σκοτωνει, το χερι μου μουδιασε.Ημουν πεπεισμενος πως θα εφευγα.Λιποθυμησα.

Ξυπνησα την επομενη, κατα τις 13:00.Το Χερι μου πονουσε φρικτα, και το κεφαλι μου γυριζε.Αφου συνηδητοποιησα τι ειχα κανει, σαν να μην τρεχει τπτ, σηκωθηκα και εκανα καφε.Τελειως Αναισθητος μιλαμε....Μιση Ωρα μετα πηρα τηλεφωνο σπιτι.Το Σηκωσε η μανα μου, μισοκλαιγοντας.αφου με εβρισε λιγο (με το δικαιο της) της ειπα τι ειχα κανει.Ξεκινησαν να ερθουν να με παρουν.Πηρα και τους φιλους μου, οι οποιοι με βρισαν με τη σειρα τους.Δεν τους Κατηγορω.Κανεις τους δε κοιμηθηκε εκεινο το βραδυ.Περιποιηθηκα το χερι μου λιγο, και βγηκα για φαγητο.Ημουν καλα.Δε σκεφτομουν τιποτα.Σαν να μην εγινε τιποτα.Γυρισα σπιτι.Ηθελα να ηταν καποιος εκει.Αρχιζα να καθαριζω τα αιματα απο το πατωμα, και την τουαλετα.Πολυ τριψιμο.Πρεπει να εφαγα ενα 2ωρο.Δεν Ηθελα να τα δουν.Η μερα μου κυλησε ησυχα, και το μονο που σκεφτομουν ηταν η σκηνη οταν θα φταναν οι δικοι μου.Δεν ηξερα τη αντιδρασεις θα ειχαμε.
Οι δικοι μου φτασαν αργα το απογευμα με τον αδερφο μου, σχεδον βραδυ.Τιποτα τραγικο.τους υποδεχτηκα με χαμογελο.Κατι αγκαλιτσες, απλες και περιεκτικες, και αυτο ηταν ολο.Μου αρεσε.Δεν ηθελα κλαματα και υστεριες.(που και παλι δεν θα ειχαν αδικο...).Η Μανα μου σαν Νοσοκομα κοιταξε το χερι μου, μου τραβηξε μια μπατσα και με ξαναγκαλιασε.Αφου το περιποιηθηκε, καναμε μια μινι συζητηση, και ξαναβγηκαμε στο σαλονι με τον πατερα μου και τον αδερφο μου.Οι γονεις μου κοιμηθηκαν αφου ηταν αυπνοι την προηγουμενη νυχτα, και κατσαμε με τον αδερφο μου, λεγοντας πραγματα ασχετα με το θεμα μου...Ευτυχος.Δεν ειχα ορεξη να το συζητησω τοτε.
Ετσι πανω κατω ερχομαστε στο σημερα, 7 Ιανουαριου 2005, και την πληγη μου να εχει αρχισει να κλεινει.
Δε θα γραψω αλλα.Ηθελα απλως να πω καπου την ιστορια μου.Ευχαριστω που την Διαβασες.Οποιο σχολιο καλοδεχουμενο.

Μην αυτοκτονησετε ποτε.δεν αξιζει τελικα.
Αν ομως ειστε αποφασισμενοι και οχι απελπισμενοι οπως εγω, βρειτε ξυραφακια που να κοβουν καλυτερα...
Χαιρομαι που ειμαι μαζι σας ακομα.
Αυτα.Καλη Χρονια.




Υ.Γ. Δεν ειμαι Συγγραφεας.αν και πιστευα πως μπορω να γραψω, απ'οτι φαινεται δεν τα καταφερνω και ιδιαιτερα!


Ονοματεπώνυμο: Δυστυχος δεν μπορω να σας πω....

---------------------------------------------------------------------------

[atomant]

Η ιστορία της Εύας


Ο βραχίονάς της είναι γεμάτος ουλές.



Δεν τις βρίσκει απωθητικές, τις παρομοιάζει με γκραβούρες, λοφίσκους και κοιλάδες και δηλώνει υπερήφανη για το «τοπίο».


«Είναι δικό μου, τμήμα της προσωπικής μου ιστορίας», λεει χαρακτηριστικά.



Η ιστορία της Εύας- και της κάθε «Εύας» - είναι λυπηρή, παρ' όλο που το πρόσωπο μπορεί να δείχνει χαρούμενο.

Συνήθως έχει συνειδητοποιήσει πού ακριβώς έγκειται το πρόβλημα.

Τις ουλές τις έχει δημιουργήσει μόνη της με κοφτερό αντικείμενο κάθε φορά που την κυριεύει φόβος, πανικός, μίσος για τον εαυτό της και κατάθλιψη σε σημείο που μόνον ο σωματικός πόνος μπορεί να «καλύψει» τον ψυχικό.

Τότε κλείνεται σ' ένα δωμάτιο μόνη και χαράζει, μέχρι να τρέξει αίμα.

Μέχρι να αισθανθεί καλύτερα.

Σύνδρομο αυτοτραυματισμού η προθέσεις αυτοκτονίας;





















ΥΓ. Οι οξείες τομές συνιστούν απεγνωσμένες κραυγές για πρόκληση προσοχής, για βοήθεια και αγάπη.

[Επισκέπτης]

Χιλιοι θα κλαιγαν αν πεθαινα, εκατο κλαιν επειδη προσπαθησα....

Ειμαι Ψευτης. ΜΕγαλος Ψευτης.

Ω! μπόυ..
ειμαι σιγουρος οτι κανεις δεν κλαιει επειδη απετυχες.*
Οσο για το "ΜΕγαλος Ψευτης", επιτρεψε μου να διατηρω σοβαρες επιφυλαξεις. Μηπως το σωστο θα ηταν να ελεγες: "Ειμαι Ψευτης. ΜΙκρος Ψευτης" ?


(*συγχωρεστε με για τον κυνισμο, αλλα η ιστορια ειναι τοσο προχειρα "ταιριασμενη" που κατα την (νοτ σοου χαμπλ) γνωμη μου δεν ειναι παρα "fish story" χτυπημενη στο γόνατο. anyway, καλη χρονια ναχουμε..)

υ.γ. και τελος παντων ρε παιδακι μου δεν χρειαζεται να μετελθεις τοσουτω αιματηρων μεθοδων μονο και μονο για να ανακαλυψεις οτι δεν εισαι συγγραφεας

---
'αυτοχειραςχωριςαιτια'Λυκος

[Poexania]

den xero gia sas pados an hthela kapote na aytoktonhso tha to kana na fanei
san dolofonia:P
gia thn akriveia tha kynhgoysa eboroys narkotikon apagogeis dolofonoys....tha foroysa kai th stolh toy batman bas kai toys kataferna na pethanoyn ap ta gelia.
ego pote den exo thelhsei na aytoktonhso ayto poy moy epitasoyn oi taseis fyghs moy na kano einai na tavrodhxo ola kai na pao opoy moy th baresei to kefali moy
kai to pano kai to kato
apla fovamai mhn katalhxo zhtianos
pisteyo omos oti prepei na to kano
tepsa exei xreiaste pote na grapsete kai na niothete oti xreiazosaste parapano ebeiries apo th zoh, ebeiries poy oso doyleyete mia kathimerinh bareth doyleia, poy oso o oikogenoiakos sas omfalios loros den exei kopei, den boreite na tis geythte?
kai fobaste omos kai na anoixete kai thn porta toy kloybioy giati apoxo borei na paramoneyei o gaths kai ontas gennhmenos sto kloybi den exete mathei na petate opote eiste eykola thymata.
basika otan ftasoyme sto telos ths zohs mas
ta panta piso mas ta entona kala kaka omorf asxhma synaisthimata tha einai ta mona foteina shmeia ayths. o astrikos mas xarths...h apodeixh ths yparxhs mas+fpa 19/100
ayto fobamai ego mhn pao anastros kai otan geraso eimai mia koyfala(dentrou gia na mhn parexhgiomaste)kenh kai fyra
tora h texh ... opoias morfhs....vaftizei kata kapoio tropo toys asterismoys toy parelthontos mas toys xarakthrizei kai toys katagrafei...ftiaxnei ena mikro glykaki apo ton kathena...h kai almyraki analoga thn peristash...etsi h anamnhsh ginete geysh-apolaysh...kai kamia fora thn kername kai se aloys.
vasika o megalyteros fovos moy einai otan fygo na einai san na mhn yphrxa
kai h megalyterh moy epithimia einai otan xanaertho se ayth th zoh ego h opoiosdhpote ego, na vro apodeixeis apo tis prohgoymenes moy zoes...ta glykakia toys dld...kias exoyn bagiatepsei:) edo o alos apo ta koynoypia eytiaxe deinosayroys.
tespa arketa eipa
tha ta poyme
an den exete aytoktonhsei os tote

[Poexania]

telika paradosiaka pali h eya 8a bgalei to fidi apo thn trypa

[messinian]

Συγχωρέστε με για την παρέμβαση! Διάβασα με προσοχή το κείμενο και εκείνο που δεν κατάλαβα το "γιατί δεν αξίζει τελικά" να αυτοκτονήσει κάποιος... Τί είδους συμπέρασμα είναι αυτό; Μήπως ήθελε να πει "δεν αξίζει να αποπειραθείς να αυτοκτονήσεις";
Εκτός και αν...

[Poexania]

skeythka shmera na aytoktonhso ala to anevala epeidh eixame kalo fai