Αντε να ανοιξουμε κ κανα αλλο θεματακι γιατι τα χεται ξεχαρβαλωσει τα ιδια τοπικια τοσο καιρο τωρα και παιρνω αφορμη μια συζητηση που ειχαμε με εναν συνταξιουχο λεκτορα καποιου πανεπιστημιου καποιας χωρας μακρυνης...Η συζητηση λοιπον περιστραφηκε γυρω απο τη θεαση της ζωης οταν η ηλικια περναει τα _ηντα εδω και πολυ καιρο(βλ.εψιλον)
Λεγεται λοιπον
οτι η μνημη των γεροντων ειναι αδυνατη για τα προσφατα γεγονοτα αλλα ισχυρη πολυ ισχυρη για τα παλιοτερα..Οι γεροντες λοιπον ζουνε με τις αναμνησεις τους . Και οταν αναθυμουνται ημερες ευτυχισμενες ξαναζουν τις χαρες της περασμενης τους ζωης . Ακομη και τα θλιβερα γεγονοτα (αντε με καμμια εξαιρεση καποιες ισως οδυνηρες εμπεριες της "ντροπης" ) με το καιρο εχουν χασει την πικρη τους γευση και τωρα ειναι υποφερτα.
Στη πολυ προχωρημενη ηλικια ο ανθρωπος εχει αποκτησει πλουσια πειρα (βλ.ασπικ) και ειναι σε θεση να την εκτιμησει .Πολλα πραγματα ξερουμε απο τα νιατα μας τοτε ομως μπορουμε να τα λογαριασουμε σωστα και να τους δωσουμε το συντελεστη που τους ταιριαζει. Μονο σα θαυμα ειδαν οι ανθρωποι τη σοφια να παρουσιαζεται στους πολυ νεους (βλ.φουμπουλου) .
Την περιμενουν μονο στο μεστωμα στ προχωρημενη ηλικια τοτε μονο που κατασταλααζει ο ανθρωπος. Ειναι ομως μονο η πειρα που κανει σοφωτερο τον γεροντα; καπου δω νομιζω οτι μαζι με τη πειρα πρεπει να συνυπολογισουμε και την αποδεσμευση του απο τις βιωτικες μεριμνες τους επαγγελματικους ανταγωνισμους τις ακοιμητες φιλοδοξιες που ταλαιπωρουν τις αλλες ηλικιες (βλ.λεφτυ) Αυτη η αποδεσμευση ενεργει λυτρωτικα και δινει στον ανθρωπο μια εσωτερικη ευσταθεια που δε την εχει σ αλλα χρονια της ζωης του. Ειναι ηρεμος αταραχος ακλονητος.Κ ετσι μπορει να παρατηρει γυρω του ακομα κ τον ιδιο του τον εαυτο χωρις φαντασιωσεις κ αυταπατες γιατι πλεον βλεπει τον αγωνα σα θεατης κ οχι σαν συμπαικτης . Ειναι μεγαλο προνομιο να μπορεις να μη μπλεκεσαι στα γεγονοντα με προσωπικο ενδιαφερον αλλα να στεκεσαι παραμερα και να τα θεασαι.αυτο αλλωστε ειναι το "φιλοσοφειν" να θεωρει κανεις προσωπα και πραγματα "απο μακρυα" γιατι τοτε βλεπει καθαρα και μπορει να να "εννοησει"τι πραγματικως συμβαινει. Δε τον χρειαζεται πλεον πια η δραση της ζωης τον γεροντα¨το κυμα τον εχεικατα καποιο τροπο ριξει εξω στην ακρογιαλια .Εαν αυτο ομως απο ενα μερος τον αχρηστευει , απο το αλλο του δινει μια θεση προνομιακη΄δεν ειναι πια στο πελαγος και τωρα μπορει απο την ησυχη ακτη να παρατηρει εκεινους που θαλασσοδερνονται (βλ.καπιταν σαχλαμα) και να καταλαβαινει τα βασανα τους.